လမင္းေလးရဲ႕ အေဝးလူ

ညက ပိုေအးစက္လာလည္း
သူကေတာ့ မေျပာင္းလဲဘဲ... ဟိုးမိုးျမင့္ထက္မွာ ေတာက္ပဆဲ။

နာရီေတြပဲ ငိုေနသလား
တိုးလို႔ သြားတဲ႔ စကၠန္႔တိုင္းဟာ ငါ႔တြက္ခုေတာ့ လြမ္းမ်က္ရည္မ်ား။

ေယာင္ၿပီးတ တတ္တဲ႔ နာမည္ေလးတစ္ခု
ႏႈတ္ဖ်ားလႈပ္႐ံုေလးေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ ဟုန္းဟုန္းျမည္တယ္
ႏွင္းေတာင္ေဝၿပီ... ျပန္လာခ်ိန္တန္ၿပီထင္ရဲ႕ေလ။

သူဖ်စ္ညႇစ္ကစားဖူးတဲ႔ ပါးျပင္ေလးမွာ
ေအးစက္တဲ႔ေလကို ေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ ပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္စီးၿပီ
သူေလ... လမင္းေလးနဲ႔ နီးခ်င္မိတယ္။

ဟိုးမနက္ခင္းေတြ... ႏွင္းနဲ႔ျမဴတို႔ေဝလို႔
တစ္ခါက တူတူရိွဖူးတဲ႔ မနက္ခင္းမ်ားကို လြမ္းေမာ၊
လမင္းေလးနဲ႔ ကင္းမရသူမို႔
အေဝးကပဲ တမ္းတရတယ္...
ဒီလူကို စာနာႏိုင္ဖို႔ ဒီကဗ်ာေလး ပို႔လႊတ္လိုက္မယ္။
ခ်စ္သူ သိေစ နားလည္ပါေစသား။

သီဟလုလင္

(၁၈ ဒီဇင္ဘာလ ၂၀၁၂)