သူတို႔ေျပာတဲ႔ ေရျပာအိုင္ဆီ

စၿပီး စီစဥ္တုန္းကေတာ့ လြိဳင္ေကာ္ကို သာသာယာယာ Tour Agent နဲ႔ သြားမလို႔ပါဘဲ။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ဘက္က အေၾကာင္းတစ္ခုနဲ႔ ခရီးစဥ္ကို သြားမယ္႔ေန႔ညေန (၄) နာရီခြဲေလာက္မွ ဖ်က္တယ္ဆိုၿပီး အေၾကာင္းၾကားေတာ့ ဟပ္ေကာ့ႀကီးနဲ႔ အားခ်င္း ခရီးစဥ္တစ္ခုကို စီစဥ္ခဲ႔ရတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တာက ကယားျပည္နယ္ကို မေရာက္တာၾကာတာေရာ၊ အရင္တုန္းက မသိရ မလည္ရတဲ႔ ေနရာေတြကို အေရာက္သြားခ်င္တာေရာ ရိွေပမယ္႔လည္း အဆင္မေျပျဖစ္ေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ဒါနဲ႔ ေခ်ာင္းသား ေငြေဆာင္ သြားမယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ကား စံုစမ္းေတာ့ ညကားေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ မနက္ကားေတြကလည္း လိုင္းကားေတြပဲဆိုေတာ့ တစ္ရြာတက္ တစ္ရြာဆင္းနဲ႔ ဘတ္စ္ကားႀကီးလို သြားရမယ္။ ပစၥည္းေတြလည္း တင္ဦးမယ္ဆိုေတာ့ အဆင္မေျပျပန္ဘူး။ တျခားသြားဖို႔ကလည္း အားလံုးေနာက္က်ေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္႔အတြက္ အဆင္ေျပမယ္႔ မႏၲေလး ကိုပဲ ေရြးလိုက္ေတာ့တယ္။ မနက္ကားေလးနဲ႔ ညေနေရာက္ေပါ႔။

ထိုသူႏွင့္ ပတ္သက္၍

"ကၽြန္ေတာ္ ဦးျမင့္ေအာင္ နဲ႔ ေတြ႔စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွဘူး ေမေမ။"
"ဟဲ႔ သား၊ ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။"

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့အခန္းတံခါးကို အသံျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ပိတ္လိုက္မိတယ္။ ဒါက ဦးျမင့္ေအာင္ ကို ကၽြန္ေတာ္ မလိုလားမွန္း သိသာေအာင္ ျပဳလိုက္တာသက္သက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားေနမႈကိုလည္း အစိုင္အခဲအျဖစ္တည္းမထားခ်င္လို႔ ေဖာက္ထုတ္လိုက္တာလို႔လည္း ေျပာေကာင္းေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲက နားက်ည္းခ်က္ေတြက တစ္စထက္တစ္စ ပိုလာဖို႔ပဲ ရိွလို႔ မျဖစ္ခင္ ေရွာင္လႊဲလိုက္တာက အားလံုးအတြက္ ပိုၿပီးေကာင္းပါလိမ္႔မယ္။

သိပ္ခ်စ္တယ္

ကၽြန္မ ခ်စ္သူ ဘယ္သူဆိုတာကို ကမၻာသိေအာင္ ေၾကျငာျပဖို႔ ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ မရွက္မေၾကာက္ခဲ႔ဘူးသလို၊ သိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူေရွ႕ေမွာက္ ဒူးေထာက္ခစားရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ႔ပါတယ္။

ကၽြန္မ ခ်စ္သူဟာ ကၽြန္မဘဝရဲ႕ အခ်စ္ရဆံုးေသာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္သာမက ကၽြန္မရဲ႕ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

**************************************************************************

ႏိုဝင္ဘာလ (၁၅) ရက္ေန႔ရဲ႕ လား႐ိႈးၿမိဳ႕ မနက္ခင္း ႏွင္းေငြ႔ေငြ႔ၾကားမွာ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ၾကတယ္။ မ်က္လံုးက်ယ္က်ယ္ထဲက မ်က္ဆံညိဳညိဳနဲ႔ ကၽြန္မခ်စ္သူက စကားေျပာရင္လည္း တိုးညင္း ျငင္သာၿပီး ယဥ္ေက်းခ်ဳိသာတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ပထမဆံုးစေတြ႔တဲ႔ေန႔မွာပဲ သူက ကၽြန္မကို စကိတ္စီးမလားလို႔ ေမးတယ္။