သက္ႂကြယ္သူတို႔အေၾကာင္း

ဒီကေန႔ ေအာက္တိုဘာလ (၁) ရက္ေန႔ဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သက္ႂကြယ္သူမ်ားေန႔ လို႔ သိရပါတယ္။ International Day of Older Persons လို႔ အရင္က ေခၚခဲ႔ၾကၿပီး ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ Older Persons ဆိုတဲ႔ ေနရာမွာ Seniors ဆိုတဲ႔ စကားေလးနဲ႔ အစားထိုး ေခၚဆိုလာခဲ႔ၾကတာကို ေတြ႔ရ ၾကားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သက္ႀကီးသူမ်ားေန႔အစား နားဝင္ခ်ဳိမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တဲ႔ သက္ႂကြယ္သူမ်ား ဆိုတဲ႔ စကားေလးနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကိုေတာ့ အားလပ္ရက္အျဖစ္ အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွာ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။

ဒီေန႔ေလးျဖစ္ေပၚလာဖို႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၄) ရက္ေန႔က United Nations General Assembly မွာ မဲေပးေထာက္ခံခဲ႔ၾကရၿပီး ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁) ရက္ေန႔မွာ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ အျဖစ္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ တရားဝင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေလးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ သက္ႂကြယ္သူေတြရဲ႕ ဘဝေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာႏိုင္ၿပီး ေဖးမကူညီႏိုင္ဖို႔ နဲ႔ ညဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံ သက္ႂကြယ္သူမ်ားကို ကူညီေထာက္မႏိုင္ဖို႔ စတဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္ေလးေတြ မ်ားစြာ ပါဝင္ပါတယ္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလိုပဲ၊ သက္ႂကြယ္သူမ်ားေန႔အေၾကာင္း ေရးေနရင္းနဲ႔ အရင္က ကၽြန္ေတာ့ Blog ေလးမွာ တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ စာေရးဆရာ Wai ရဲ႕ စိတ္ခြန္အားျဖည့္ ပံုျပင္ေလးတစ္ခုကို သတိရမိသြားတယ္။ အသက္ႂကြယ္လာလို႔ အစားအစာေတြ ေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ၊ ဖိတ္စင္တတ္လို႔ သားသမီးေတြနဲ႔ အတူ ထမင္းစားခြင့္မရတဲ႔ သက္ႂကြယ္သူဖခင္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ။ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ သီးျခားခြဲစားရသလို စားေသာက္ရတဲ႔ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကိုလည္း အတန္းအစားႏွိမ္႔ခ် ေကၽြးေမြးခဲ႔ ရတဲ႔ အဘိုးျဖစ္သူကို ျမင္ေတြ႔ၿပီး ဖခင္ကိုလည္း ႀကီးလာရင္ ဒီလိုေကၽြးမယ္လို႔ဆိုလိုက္တဲ႔ သားျဖစ္သူရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ေနာင္တရသြားရတဲ႔သူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မိဘအရင္းျဖစ္တဲ႔ သက္ႂကြယ္သူကိုေတာင္ စိတ္မရွည္ႏိုင္ရင္ အျခားေသာ သက္ႂကြယ္သူေတြကို ဘယ္လို စာနာနားလည္ စိတ္ရွည္ေပးႏိုင္ပါ႔မလဲ။ 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ေန႔စဥ္ဘဝေတြထဲမွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေတြ႔ျမင္ေနၾက အဘိုးအို၊ အဘြားအိုေတြရဲ႕ အသနားခံ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရမႈေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ သက္ႂကြယ္သူေတြကို ပိုၿပီး တန္ဖိုး ထားရဖို႔အေၾကာင္းပါ။ သူတို႔မွာလည္း ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ ပင္ပန္းႀကီးစြာနဲ႔ ေနပူမေရွာင္၊ မိုးရြာမေရွာင္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ႔ အေၾကာင္းခံေတာ့ ရိွၾကမွာခ်ည္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တနဂၤေႏြ အပတ္စဥ္တိုင္း တက္ေရာက္တတ္တဲ႔ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းမွာလည္း မိဘမရိွရွာေတာ့တဲ႔ ေျမးႏွစ္ေယာက္ကို ဘုရားေက်ာင္းတက္လာသူေတြဆီ ေငြစေလးေတြ ေတာင္းရမ္း ေကၽြးေမြးေနရတဲ႔ သက္ႂကြယ္သူ အဘြားအို တစ္ဦးကိုလည္း မၾကာမၾကာ ျမင္မိပါတယ္။ သူ႔ချမာလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ကို အလွဴေငြေပးေနက် မ်က္ႏွာေတြကို တစ္ပတ္တစ္ပတ္ ဘုရားေက်ာင္း အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ အေျပးအလႊား ရွာေဖြရတာ အေမာ။ တစ္ခါတေလက် တရားေဟာခ်က္ေတြေတာင္ သူ နားေထာင္ျဖစ္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

သက္ႂကြယ္သူဆိုတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားတိုင္း ေလာကမွာ အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ႔ရင္ တစ္ေန႔ ၾကံဳဆံုရမယ္႔ အခ်ိန္တစ္ခုပါ။ ကိုယ္တိုင္ သက္ႂကြယ္သူေတြကို စိတ္မရွည္ခဲ႔ဘူးရင္ ကိုယ္႔အလွည့္က်ရင္ ဘယ္သူစိတ္ရွည္ႏိုင္မလဲလို႔ ေတြးမိဖူးပါသလား။ အသက္ႂကြယ္လာတာနဲ႔အမွ် စိတ္မရွည္ျခင္း၊ အားမရျခင္း၊ အစာစားခ်ိန္မွာ ပါးစပ္က ထြက္က်ျခင္း၊ ကိုယ္နံ႔နံလာျခင္း၊ ႐ူပအဆင္း တင့္တယ္မႈ နည္းလာျခင္း၊ စတဲ႔ ဒုကၡေတြ ခံစားလာၾကရပါမယ္။ ဒါ႔အျပင္ မိမိဘဝရဲ႕ အနိမ္႔အျမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ခံစားရတဲ႔ အျခားဆိုးက်ဳိးေလးေတြလည္း ရိွလာပါဦးမယ္။ ကိုင္း... ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ တစ္ေန႔ ေရာက္လာမယ္႔ ေနရာတစ္ခုအတြက္ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီလားလို႔ စဥ္းစားဖို႔လိုလာပါၿပီ။

ကိုယ္႔အလွည့္မွာ အေကာင္းဆံုးအေနအထားျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ သက္ႂကြယ္သူေတြကို တန္ဖိုးထား ခ်စ္ခင္ေလးစားဖို႔လိုပါတယ္။ အျခားသက္ႂကြယ္သူေတြကို ခဏထားပါဦး။ အရင္ဦးဆံုးပဲ ကိုယ္႔ရဲ႕ အဘိုးအဘြားနဲ႔ မိဘေတြကို ျပန္လို႔ ေလးစားခ်စ္ခင္ ဂ႐ုျပဳေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကရမွာပါ။ အသက္အရြယ္ ရလာတာနဲ႔ အထီးက်န္လာၾကမယ္႔ သက္ႂကြယ္သူေတြရဲ႕ ဘဝကိုလည္း စာနာေထာက္႐ႈေပးဖို႔ လိုအပ္ပါေသးတယ္။

ဆည္းဆာေနဝင္ခ်ိန္ဟာ တစ္ေန႔တာလံုးမွာ အလွဆံုးအခ်ိန္တစ္ခုအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေငးေမာ ၾကည့္႐ႈခဲ႔ရတယ္မို႔လား။ ခုလည္း ဘဝမီးစာကုန္ခါနီးလုိ႔ ဘဝသင္ခန္းစာေတြအျပည့္ နာယူစရာရိွေနတဲ႔ သက္ႂကြယ္သူတို႔ရဲ႕ဆည္းဆာခ်ိန္ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ထင္မွတ္မထားတဲ႔ ရင္သပ္ ႐ႈေမာစရာ ျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွေနဦးမွာပါ။ ကိုယ္႔အလွည့္က်ရင္လည္း သူတစ္ပါးအတြက္ အလွပဆံုး ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ရာ ေနဝင္ဆည္းဆာေလးျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လို အလင္းေပးမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ပဲ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သက္ႂကြယ္သူမ်ားေန႔မွာ သက္ႂကြယ္သူတိုင္းကို တန္ဖိုးထားခ်စ္ခင္ဖို႔ ေလးစားစြာ အသိေပးႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။

သီဟလုလင္

ေအာက္တိုဘာလ ၁၊ ၂၀၁၂