အညာေျမရဲ႕ အိုေအစစ္သုိ႔ အလည္တစ္ေခါက္

ခရီးထြက္ရတာကို ဝါသနာထံုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အားလပ္ရက္ရွည္ ရိွတုိင္း ရံုးအလုပ္ေတြကို ခဏေမ႔ထားလို႔ ခရီးထြက္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ၾသဂုတ္လ ပိတ္ရက္ရွည္ေလး ရေတာ့ ခရီးထြက္ဖို႔ ထံုးစံအတုိင္း စီစဥ္ျဖစ္ေတာ့ မိုးတြင္းကလည္း ျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ သြားရ လာရ လည္ရ ပတ္ရ အဆင္ေျပမယ္႔ အညာဘက္ကို ခရီးထြက္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္မိသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ပုဂံ - ပုပၸါး ခရီးစဥ္ေလး ျဖစ္လာရတယ္ေပါ႔။

ပံုဂံကိုေတာ့ ဒီ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္စ ပိုင္းေလာက္က ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ေရာက္ဖူးခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ တစ္ညအိပ္ခရီးေလာက္ကို အေသာ့ႏွင္ခဲ႔ရလို႔ ပုပၸါးကို ဝင္ခ်ိန္ မရခဲ႔ပါဘူး။ မေရာက္ဘူးခင္တုန္းကေတာ့ ပုပၸါးနဲ႔ ပုဂံက အရမ္းနီးနီးကပ္ကပ္လို႔ ထင္ခဲ႔ဖူးေတာ့ ပုဂံေရာက္ရင္ ပုပၸါးလည္း ေသခ်ာေပါက္ ေရာက္မယ္လို႔ ထင္ခဲ႔မိတာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ပုဂံကေန တစ္နာရီေလာက္ ကားစီးသြားရေသးတာကိုး။



ပုပၸါးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နတ္သီခ်င္းေတြကေန တဆင့္ နည္းနည္းရင္းႏွီးခဲ႔သလို သင္ခဲ႔ရတဲ႔ သမိုင္းဘာသာရပ္ကေန ဆက္စပ္လို႔လည္း နည္းနည္းရင္းႏွီးေနတယ္လို႔ ဆိုရမလားဘဲ။ ပုဂံကေန ပုပၸါးကို ထြက္လာေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ ဗ်တၱပန္းဆက္လမ္းကေန သြားျဖစ္ေတာ့ လမ္းခရီး သာယာပံုက ခရီးသြားသူကို စိတ္ၾကည္ႏူးေစတာ အမွန္ပဲ။ ပုဂံ နဲ႔ ရာသီဥတု ကြာၿပီး ေအးျမျမ အထိအေတြ႔ေလးကို ပုပၸါးမွာ ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူေတြက အညာေျမရဲ႕ အိုေအစစ္လို႔ တင္စားခဲ႔ၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ေတာင္တက္လမ္းေလးေတြကတဆင့္ ပုပၸါးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားေလး က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္လာေနတာေပါ႔။

ပုပၸါးေတာင္က မႏၲေလးတိုင္း၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္ၿမိဳ႕နဲ႔ ၁၀ မိုင္အကြာေလာက္မွာ ရိွတာပါ။ ေတာင္ေျခကေန ေတာင္မႀကီးထိပ္အထိကို ေပေပါင္း ၄၅၈၁ ေပ ျမင့္ပါတယ္။ သက္တမ္းက ၂၄၅၈ ႏွစ္ေတာင္ ရိွၿပီျဖစ္တဲ႔ မီးၿငိမ္းေတာင္ႀကီးတစ္ခုလို႔ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားတဲ႔အခ်ိန္ကပဲ စံကားဝါ မပြင့္တဲ႔အခ်ိန္မို႔လားေတာ့ မသိ စံကားဝါပန္းအနံ႔ေတြေတာ့ မရခဲ႔ပါဘူး။ စံကားဝါအေၾကာင္းလည္း ေသခ်ာမသိေတာ့ သူက ရာသီခ်ိန္ခါနဲ႔မွ ပြင့္တာ ဟုတ္ မဟုတ္လည္း အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ပုပၸါးကေတာ့ စံကားဝါေျမ လို႔ တင္စားၾကတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိေနပါတယ္။

ပထမ စီစဥ္တာကေတာ့ ပုပၸါး Resort မွာေနဖို႔ပဲ။ တကယ္တမ္း ပုပၸါးေတာင္ဘက္ ေရာက္သြားေတာ့ ဧည့္သည္နည္းပါးခ်ိန္ျဖစ္ေနလို႔ထင္တယ္၊ လူရွင္းေနတာနဲ႔၊ ပုဂံမွာပဲ ျပန္ေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ပုပၸါးရဲ႕ နတ္သမိုင္းေတြေၾကာင့္ ခပ္ရြံရြံ ျဖစ္ေနတာလည္း ပါတယ္ေပါ႔။ ေၾကာက္တတ္တာကိုး။ ပုပၸါးေတာင္မွာ ပန္းေပါတဲ႔ေတာင္လို႔ အရင္က သမုတ္ခဲ႔ၾကတဲ႔အတုိင္း တကယ္လည္း ပန္းေပါင္းစံုလင္စြာ ပြင့္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စံကားဝါပန္း၊ စံပယ္ပန္း၊ ဇလပ္ပန္း၊ ခတၱာပန္း၊ ထပ္တစ္ရာပန္း၊ ရင္းမာပန္း၊ ေဒါနပန္း၊ ေသာ္ကပန္း၊ ဂမုန္းပန္း၊ ၾကက္ရံုးပန္း၊ ဇီဇဝါပန္း၊ ခြာညိဳပန္း၊ သရဖီပန္း၊ ႏွင္းဆီပန္း၊ ကံ႔ေကာ္ပန္း၊ စြယ္ေတာ္ပန္း၊ ခဝဲပန္း၊ ေပါက္လဲပန္း၊ အင္ၾကင္းပန္း၊ ျမတ္ေလးပန္း၊ စံကားစိမ္းပန္းနဲ႔ ဇြန္ပန္းေတြ ေပါက္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ေတာင္ထြတ္ေပါင္း ၈၄၀၀၀ ဝန္းရံတည္ရိွၿပီးေတာ့ ေတာင္အရပ္ကၾကည့္ရင္ စပါးပံုႀကီး၊ ေျမာက္အရပ္ကၾကည့္ရင္ လက္ရက္ကန္းပံု၊ အေရွ႕အရပ္က ၾကည့္ရင္ ႏြားလပို႔ပံု၊ အေနာက္အရပ္က ၾကည့္ရင္ ဆင္ဝပ္တြားေနပံု စတဲ႔ အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမင္ေတြ႔ရတဲ႔ ေတာင္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ မနက္ ၉ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ရာသီဥတုက ပုဂံနဲ႔ ကြဲျပားစြာ ေအးစိမ္႔ေနၿပီးေတာ့ တိုက္တိုက္ဆုိင္ဆိုင္ ျမဴေတြက ေတာင္တစ္ခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္းေနလို႔ ေတာင္အျပည့္ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ႏုိင္ေအာင္ အေတာ္ ေစာင့္ယူလိုက္ရတယ္။ မိုးစက္မုိးမႊားေလးေတြကလည္း ေတာင္ကို လာလည္ပတ္သူေတြကို ႀကိဳဆိုေနသလိုလို။ အယူရိွတယ္လို႔ ၾကားဖူးတာက ခုလို မိုးတြင္းမွာ ေတာင္ခိုးေတာင္ေငြ႔ေတြ ေတာင္ထိပ္ကို အုပ္ဆုိင္းေနၿပီဆုိရင္ ျမစ္ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မိုးရြာတယ္လို႔ သိရၿပီး ေတာင္လယ္ ေတာင္ခါးပန္းမွာ ေတာင္ခိုးေတြေဝေနရင္ေတာ့ ေတာင္နဲ႔ မနီးမေဝးမွာ မိုးရြာေတာ့မယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ မိုးေတြရြာလို႔ မိုးကာေလးေတြ ဝယ္ျခံဳၿပီး သြားခဲ႔ရတာကလည္း ေပ်ာ္စရာ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ပါပဲ။

ပုပၸါးေတာင္နဲ႔ ခြဲမရတာကေတာ့ လူေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးေနတဲ႔ ေမ်ာက္ေတြပါပဲ။ အသည္းေတာ့ ယားစရာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေမ်ာက္ကို ေၾကာက္လို႔ အစာေတာင္ မေကၽြးရဲပါဘူး။ သူတို႔ေတြ ကိုယ္႔အနား ခုန္ေပါက္ေနရင္၊ ေျပးလႊားေနရင္ကို အလိုလို အသည္းယားၿပီး ေၾကာက္လာပါတယ္။ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုေတာ့ အတင္းကာေရာ ႀကိဳးစား႐ိုက္လိုက္ပါေသးတယ္။ ေရာက္ခဲတာကိုး။ ေမ်ာက္ကို ေၾကာက္ရတဲ႔အထဲ ေမ်ာက္စာဝယ္ဖို႔ တတြတ္တြတ္ လိုက္ေရာင္းေနတဲ႔ ေဈးသည္မေလးကို သနားလည္းသနား စိတ္လည္းပ်က္မိပါတယ္။

လူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ပုပၸါးေတာင္ဆီကို ခ်ဥ္းနင္းလာေနၾကတဲ႔ ဘုရားဖူးဧည့္သည္ေတြကလည္း တစ္ဖြဲဖြဲ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ရာသီဥတုအေျခအေနအေၾကာင့္ မိုးေရေတြ စိုစြတ္ေနလို႔ ေတာင္ထိပ္အထိ ေပးမတက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာင္တက္ခြင့္ စပိတ္တဲ႔ ေနရာကေနပဲ လွည့္ျပန္ခဲ႔ရပါတယ္။ အေပၚကေနၾကည့္ရင္ ျမင္ရမယ္႔ ျမင္ကြင္းလွလွေလးေတြကို မွတ္တမ္းမတင္ႏုိင္တာကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ႔။

ျပန္ဆင္းတဲ႔ခရီးမွာေတာ့ ေဈးတန္းေလးေတြဘက္ကေန ဆင္းျပန္ခဲ႔ပါတယ္။ ေဈးတန္းေလးမွာ ထံုးစံအတိုင္း နတ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ပစၥည္းမ်ဳိးစံု၊ ေဒသထြက္ပစၥည္းမ်ဳိးစံုေတြကို ေရာင္းေနၾကတာပါ။ ခရီးထြက္တာမ်ားလာေတာ့ အရင္လို လက္ေဆာင္ေလးေတြ ဝယ္တတ္တဲ႔အက်င့္လည္း နည္းပါးလာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ပုဂံဘက္ကို ျပန္သြားဖို႔ စီးလာတဲ႔ ကားဆီကိုပဲ အေျပးေလး သြားျဖစ္ေတာ့တယ္။ ပုပၸါးရဲ႕ ရာသီဥတုကေတာ့ အေျပးေလးေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္းလုပ္ေပမယ္႔ ေခၽြးေတာင္ မစို႔လိုက္ဘဲ အဲဒီေန႔ကေတာ့ အေတာ္ေလး ေနလို႔ေကာင္းေနေလရဲ႕။


သီဟလုလင္
၆ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၅
၁၀း၄၇ ည