သက္ေသေတာ္ (ေဒသနာေတာ္)

ဒီတစ္ပတ္ တနဂၤေႏြမွာလည္း အသင္းေတာ္ႏွင့္ ေဝးကြာေနၾကရတဲ႔ ယံုၾကည္သူမ်ား ခြန္အားယူႏိုင္ဖို႔ရာ ဓမၼေဒသနာေတာ္မ်ားကို ဆက္လို႔ ေဝမွ်ေပးသြားပါမယ္။ ယခုပတ္တိုင္ ေဒသနာေတာ္မ်ားကို ေဝမွ်ခြင့္ရလို႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔က ဆရာႀကီး ဦးတင္ေမာင္ထြန္း ေဝငွခဲ႔တဲ႔ "သက္ေသေတာ္" ေဒသနာကို ထပ္ဆင့္ ေဝမွ်ေပးလိုက္ရပါတယ္။ ဖတ္ၾကားနာသူ အေယာက္စီတိုင္းကို ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ Amen!

သက္ေသေတာ္ (ဆရာႀကီး ဦးတင္ေမာင္ထြန္း)

ေလာကႀကီးထဲ၌ မိသားစုမ်ားစြာ ရိွၾကပါသည္။ အခ်ဳိ႕မိသားစုမ်ားက မိသားစုဝင္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေမတၱာႏွင့္ ဆက္ဆံၾကေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕မိသားစုမ်ား၌ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာႏွင့္ ဆက္ဆံမႈ မရိွၾကပါ။ တစ္ဦးႏွင္း တစ္ဦး ဆက္သြယ္ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ေမတၱာ မပါၾကေပ။ ဘုရားသခင္မွာမူ လူႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ မိႆဟယဖြဲ႔၍ သြားလာလိုသည္ျဖစ္၍ လူကို မဖန္ဆင္းမီကပင္ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကို ဖန္ဆင္းထား ပါသည္။ ထိုဥယ်ာဥ္၌ လူအတြက္လိုအပ္ေသာ စားပင္၊ သီးပင္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဖန္ဆင္းေပးထားပါသည္။ လူသည္ အစားအေသာက္အတြက္ အေဝးႀကီးကို ေလွ်ာက္သြားရာမလိုပါ။ ၿပီးမွ လူသည္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေလ်ာ္ေသာ အေထာက္အမအျဖစ္ မိန္းမကို ဖန္ဆင္း၍ လူထံသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ႔ပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ညေနတိုင္း လူႏွင့္လာ၍ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမိႆဟယ ဖြဲ႔၍ သြားလာခဲ႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုမိႆဟယသည္ လူ၏ စကားနားမေထာင္မႈေၾကာင့္ ပ်က္သြားခဲ႔ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ လူႏွင့္ နီးကပ္စြာ မိႆဟယ ဖြဲ႔၍ သြားလာႏိုင္ဖို႔ရန္ ထပ္မံ၍ စီစဥ္ျပင္ဆင္ခဲ႔ပါသည္။

သ႑ာန္ေတာ္ႏွင့္အညီ ဖန္ဆင္း၍

(ကမၻာ၊ ၁၂) ေရာက္လာသည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ ေလာကႀကီးထဲရိွ လူမ်ားထဲမွ အာျဗံကို ေခၚေတာ္မူ၍ သူ၏ အမ်ဳိးသားခ်င္း ေပါက္ေဖာ္မ်ားထဲက ထြက္ေစၿပီး သူ႔အား လူမ်ဳိးႀကီး ျဖစ္ေစမယ္ဟု ကတိေတာ္ ေပးပါသည္။ ဘုရားသခင္က လူမ်ဳိးႀကီးဟု ဆိုသည္ကို လူက လူအမ်ားႀကီးဟု မွတ္ထင္ပါသည္။ လူမ်ဳိးႀကီးဟူသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လ်က္ ဆက္ဆံသြားလာေနေသာသူ ျဖစ္ပါသည္။ အာျဗံသည္ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည့္တိုင္ ကေလးမရပါ။ လူ႔သဘာဝအရ ကေလးမရႏိုင္ေတာ့သည့္ အခ်ိန္ ေရာက္မွ ကတိေတာ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ သားကို ရပါသည္။ ေနာက္တြင္ တျဖည္းျဖည္း လူမ်ဳိးေတာ္က ပြားလာၿပီး (ထြ၊ ၁) တြင္ ယာကုပ္ႏွင့္အတူ အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာ ဣသေရလ လူေပါင္းက ခုနစ္ ဆယ္ ျဖစ္လာသည္။ လူက မ်ားလာေသာ္လည္း လူမ်ဳိးႀကီးဝင္သူက နည္းပါသည္။။ ႏွစ္ေပါင္းေလးရာ တိုင္တိုင္ ဣသေရလလူတို႔၌ ဘုရားသခင္ ဆက္သြယ္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ေပ်ာက္သြားၿပီးေနာက္ (ထြ၊ ၃) ေရာက္လာသည့္အခါ ေမာေရွကို ေခၚေတာ္မူ၍ ဆက္သြယ္မႈ ျပဳပါသည္။

"ငါသည္ သင့္အဘ၏ ဘုရား၊ အာျဗဟံ၏ ဘုရား၊ ဣဇက္၏ ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ ဘုရား ျဖစ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း မိန္႔ေတာ္မူ၏။" (ထြ၊ ၃း၆)

ထို႔ေနာက္ လူမ်ဳိးေတာ္အား ႏို႔ႏွင့္ ပ်ားရည္စီးေသာ ျပည္သို႔ ပို႔ေဆာင္မည္ဟု ကတိေတာ္ ေပးပါသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ သဘာဝသ႑ာန္ ရိွပါသည္။ လူကို ဖန္ဆင္းသည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသဘာဝသ႑ာန္ကို လူ၏ အထဲသို႔ ႏွာေခါင္းမွ မႈတ္သြင္းေတာ္မူလိုက္ပါသည္။

"တဖန္ ဘုရားသခင္က၊ ငါတို႔ ပံုသ႑ာန္ေတာ္ႏွင့္ တညီ တသ႑ာန္တည္းလူကို ဖန္ဆင္းၾကစို႔။" (ကမၻာ၊ ၁း၂၆)

အာဒံသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အရွင္ႏွင့္ အဆက္ရိွပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ အာဒံကို မဖန္ဆင္းမီ ေလာကဓါတ္ႏွင့္ ေလာကအရာမ်ား၊ သစ္ပင္ပန္းမန္ႏွင့္ သားယဥ္သားရဲ၊ ကုန္းေန၊ ေရေန သတၱဝါ၊ မိုးေကာင္းကင္၌ ပ်ံေသာငွက္မ်ား ျဖစ္ေစဟူေသာ ႏႈတ္ထြက္အမိန္႔ေတာ္အားျဖင့္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုအရာမ်ားကို ဖန္ဆင္းထားေတာ္မူခဲ႔ေၾကာင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မည္သို႔ သိၾကပါသနည္း။ ေရးသားထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေၾကာင့္ သိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စာ အေနနဲ႔ ေရးသားထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဉာဏ္ႏွင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စာအေနႏွင့္ ေရးသားေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ထိုေရးသားမႈ အားလံုးသည္ ဝိညာဥ္ေတာ္ မႈတ္သြင္းေတာ္မူျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္၍ ထိုစကားကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ရန္ လူကိုလည္း ဘုရားသခင္သည္ ဝိညာဥ္ေတာ္ မႈတ္သြင္းထားေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍ သူသည္ စာအားျဖင့္ ဖတ္၍ သိၿပီး၊ ဝိညာဥ္ေတာ္ေဖာ္ျပမႈအားျဖင့္ သေဘာေပါက္ နားလည္ဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္ ဆံုးမပဲ႔ျပင္ေတာ္မူသမွ်ေသာသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ သား ျဖစ္ၾက၏ ဟု ဆိုထားပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္ ရရိွမထားေသာသူသည္ ဘုရားသခင္ ႏွင့္ မဆိုင္၊ ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမမႈကိုလည္း မခံရ၊ ဘုရားသခင္၏ ေဖာ္ျပမႈကိုလည္း မသိပါ။ ဘုရားသခင္သည္ ေမတၱာရိွသလို၊ သစၥာရိွသည္။

တန္ခိုးေတာ္ႏွင့္ ဉာဏ္ေတာ္က အနႏၲျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔မွာ ဘုရားသခင္၏ သဘာဝသ႑ာန္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင္ကို မျမင္ရပါ။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟာယရိွေသာ သူႏွင့္ မရိွေသာသူသည္ မ်ားစြာ ျခားနားပါသည္။ ေလာကီလူမ်ားက ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ စိတ္က တြဲဖက္ေနၿပီး ေလာကအရာမ်ားကို စူးစမ္းသိႏိုင္ေသာ္လည္း ဝိညာဥ္သက္က ရွင္သန္မႈမရိွ၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပဳႏိုင္ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မွာမူ ကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ စိတ္သာမကပါ။ ဘုရားသခင္ ႏွင့္ သဟာယျပဳႏိုင္ေသာ ဝိညာဥ္အသက္ရွင္သန္မႈရိွ၍ ဘုရားသခင္၏ သေဘာေတာ္ကို သိႏိုင္သည္။ ဆံုးမပဲ႔ျပင္မႈကို ခံစား သိႏိုင္ပါသည္။

ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ သြားလာျခင္း၏ အက်ဳိး

ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရွင္သည္ လူကို စကားေျပာပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ အာဒံကို စကားေျပာပါသည္။ ထို႔အတူ အျပစ္ျပဳမိၿပီးေသာ ကာဣနကိုလည္း စကားေျပာပါသည္။ ဤအမႈကို ဆင္ျခင္သည့္အခါ လူသည္ ဘုရားသခင္၏ စကားကို နားႏွင့္ နားေထာင္သည္ဟု ျမင္စရာရိွပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူကို စိတ္ဝိညာဥ္ႏွင့္လည္း ဆက္သြယ္၍ သိေစပါသည္။ လူ၌ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းျခင္း သဘာဝတြင္ ႏွစ္ပိုင္း ရိွပါသည္။ ပထမက ေျမႀကီးမွ လာေသာ ခႏၶာပိုင္း ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယဘုရားသခင္၏ သဘာဝသ႑ာန္ ျဖစ္ေသာ လူ႔ႏွာေခါင္းမွ မႈတ္သြင္းေတာ္မူသည့္္ နာမ္ဝိညာဥ္ႏွင့္ ဆက္ဆံမိႆဟယျပဳျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က သိေစသည္မွာ -

"ဘုရားသခင္သည္ နာမ္ဝိညာဥ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေသာသူတို႔သည္ နာမ္ဝိညာဥ္ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ သစၥာႏွင့္လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။" (ေယာ၊ ၄း၂၄) ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ယေန႔လူအမ်ားတို႔က ဘုရားကို ပါးစပ္ႏွင့္သာ ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ ဝိညာဥ္ႏွင့္ တမ္းတၿပီး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ လူက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ၾကည့္သည့္အခါ စာအေနႏွင့္ ေတြ႔ရေသာ္လည္း ထိုစာစကားကို ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရွင္က အာမခံထားပါသည္။ (ကမၻာ၊ ၅) တြင္ ဘုရားသခင္သည္ ဧေနာက္၏ အခ်ိန္ကာလက ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဧေနာက္သည္ ေျခာက္ဆယ္႔ငါးႏွစ္အထိ မိမိ စိတ္သေဘာက် သြားလာခဲ႔ေသာ္လည္း က်န္ရိွေသာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာလံုးလံုး ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ သြားလာခဲ႔သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးရလာဒ္က ေသျခင္းကို မေတြ႔ရပါ။ ဧေနာက္သည္ အသက္ရွင္လ်က္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ သိမ္းယူျခင္းကို ခံခဲ႔ရပါသည္။ (ကမၻာ၊ ၅း၂၄) ေရးသားထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ အာမခံက ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သိဖို႔ ဦးစြာ စာအေနႏွင့္ ဖတ္ရသည္။ ထိုသို႔ သိလာေသာ အရာရိွလာဖို႔၊ နားလည္ သေဘာေပါက္လာဖို႔ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဆက္ျဖစ္ဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔မွသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ သြားလာႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာ၌ ဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ သြားလာႏိုင္ဖို႔ရန္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အဆက္ျဖစ္ဖို႔ လုိပါသည္။ ဓမၼသစ္ကာလအစတြင္ က်မ္းျပဳဆရာမ်ား၊ ဖာရိရွဲမ်ားႏွင့္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ားက ေမရိွယ ကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ ေရးသားထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စကားအရ သိ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္၊ သူတို႔၌ ဝိညာဥ္ အသက္မရိွေသးပါ။ (မႆဲ၊ ၂) တြင္ မာကုပညာရိွ တို႔သည္ ေကာင္းကင္ယံကို ၾကည့္ၿပီး ယုဒရွင္ဘုရင္ ဘြားျမင္ေၾကာင္း သိ၍ ဖူးေတြ႔ပူေဇာ္ဖို႔ရန္ ေရာက္လာၿပီး ေဟ႐ုဒ္မင္းႀကီးအား ေမးျမန္း ပါသည္။

ထိုအခါ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေမးျမန္း၍ က်မ္းစကားအရ ေနရာကို ေဖာ္ျပၾကပါသည္။ က်မ္းစကားအရ မွန္ပါသည္။ ေမရိွယႂကြလာမည့္အေၾကာင္းလည္း သိၾကပါသည္။ ယေန႔အတိတ္က ဣသေရလလူတို႔ႏွင့္အတူ ဘုရားသခင္ သြားလာခဲ႔ေၾကာင္းကိုသာ ေျပာေနဖို႔ မဟုတ္ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာ၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သက္ေသ မည္မွ် ရိွသနည္း။ ဆင္ျခင္၍ သတိျပဳၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ေဟ႐ုဒ္ မင္းႏွင့္ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ က်မ္းစာေဖာ္ျပခ်က္အရ ယုဒျပည္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕၌ သခင္ေယ႐ႈ ဘြားျမင္မည္ကို သိၾကေသာ္လည္း သြားမၾကည့္ၾကပါ။ သိုးထိန္းတို႔က သြားၾကည့္ၿပီး ဝမ္းေျမာက္ျခင္းႏွင့္ ျပန္သြားၾကပါသည္။ ယေန႔ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို စာအေနႏွင့္ ဖတ္၍ သိၾကေသာ္လည္း ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ သက္ေသကို ရၾကပါသလား။ က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးတို႔သည္ က်မ္းစာအရ ေမရိွယကို ေမွ်ာ္ေနၾကေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္ ဘြားျမင္ေၾကာင္း ၾကားရသည့္အခါ ဝမ္းေျမာက္ ရမည့္အစား စိတ္ပူၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာ၌ ထိုသို႔ ျဖစ္ေနပါသလား။

ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ေဖာ္ျပမႈအားျဖင့္

ဝါသလရြာကေလးရိွ ႏြားေက်ာင္းေနေသာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ဦးသည္ သမၼာက်မ္းစာ ဒါနျပဳအဖြဲ႔မွ ေပးေသာ စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီး ႏွလံုးသားအတြင္း၌ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ျပဳျပင္မႈအားျဖင့္ အသက္တာ ေျပာင္းလဲ သြားခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္၊ သမီးျဖစ္သူလည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ ပါသည္။ ေရးသားထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ စာျဖင့္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ရွႈ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားေတာ္မ်ား ျဖစ္၍ တန္ခိုး ပါပါသည္။

"အစအဦး၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ရိွ၏။" (ေယာ၊ ၁း၁)

ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရးသား ထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စကားကိုမူ လူေပါင္း ေလးဆယ္ခန္႔က ဘုရားသခင္၏ ဝိညာဥ္ေတာ္ ေဖာ္ျပမႈ အားျဖင့္ ဗ်ာဒိတ္႐ူပါ႐ံုအားျဖင့္ ေရးသားေစခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အရွင္ႏွင့္ မိႆဟယဖြဲ႔သည့္အခါ ကိုယ္၊ စိတ္၊ ဝိညာဥ္ သံုးျဖာေသာ ဆက္သြယ္မႈျဖင့္ မိႆဟယဖြဲ႔ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔ ဆက္သြယ္မိႆဟယဖြဲ႔မႈသည္ အိမ္ေထာင္မ်ား၌ နည္းေနပါသလား၊ အသင္းေတာ္၌ နည္းေနပါသလား။ တစ္ဦးျခင္း အသက္တာ၌ နည္းေနပါသလား။ ထိုသို႔ နည္းေနပါက မည္သူ ႐ံႈးမည္နည္း။ ဘုရားသခင္ မ႐ံႈးပါ။ ထိုသို႔ေသာ မိႆဟယ မရိွေသာသူမ်ားသာ ႐ံႈးၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ေရးသားထားေသာ သမၼာက်မ္းစာ၌ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရား၏ အာမခံခ်က္ ပါရိွပါသည္။

ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ သိသေလာက္ လိုက္ေလွ်ာက္ပါက အရိွ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သိၿပီး လိုက္မေလွ်က္ပါက ျပံဳးႏိုင္မည္ မဟုတ္။ သခင္ေယ႐ႈက သင္တို႔သည္ ငါ႔နာမကို အမွီျပဳၿပီး တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဆုကို ေတာင္းလွ်င္ ေတာင္းသည့္အတိုင္း ငါျပဳမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္း ေတာင္းၾကပါသလား။ အမွန္တကယ္ ေတာင္းေသာသူမ်ားက သက္ေသရၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေတာင္းေသာသူမ်ားမွာမူ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားက ကတိေပးထားပါလ်က္ မေတာင္း၍ သက္ေသရမည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ သက္ေသ မရေသးသူမ်ား အတြက္ ယေန႔ သမၼာက်မ္းစာအသင္းႀကီးက လုပ္ေဆာင္လ်က္ရိွပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ပါဝင္ၾကျခင္းအားျဖင့္ ထိုလုပ္ေဆာင္မႈ၌ ပါဝင္ႏိုင္သလို၊ သက္ေသ မရေသးပါကလည္း ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၾကျခင္းအားျဖင့္ သက္ေသကို ရၿပီး အသက္တာ၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းကို ခံစားႏိုင္ဖို႔ရန္ ေမတၱာႏွင့္ အသိေပး ေဝငွလိုက္ပါသည္။