ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဖႏြမ္းပင္ (၂)

ျမစ္ကမ္းေဘးက နိဗၺာန္ဘံု

River Side ရဲ႕ အတြင္းဘက္ ပလက္ေဖာင္း နဲ႔ River Town

ကၽြန္ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္ကို ႏိုဝင္ဘာလ (၃၀) ရက္ေန႔မွာ ေရာက္ခဲ႔တာမို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖႏြမ္းပင္ရဲ႕ ပထမဆံုး Weekend အလုပ္နားရက္ေလးကို ဒီဇင္ဘာလ (၃) ရက္ေန႔မွာ စၿပီး ရခဲ႔တာမို႔ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ပဲ ဘယ္မွ မသြားျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ စေနေန႔ ညဘက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ႐ံုးက လံုျခံဳေရးပိုင္းကို တာဝန္ယူတဲ႔ အရာရိွ တစ္ဦးရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဖႏြမ္းပင္ရဲ႕ လူေျပာမ်ား စည္ကားလွတဲ႔ ေဖာရိန္းနာ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ရိွခဲ႔ပါတယ္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ့ဘာသာ နာမည္ေပးထားတာပါ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒါကို လက္ခံပါတယ္။

ေဖာရိန္းနာ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုတာ ဖႏြမ္းပင္ရဲ႕ River Side ကို ေျပာတာပါ။ အဲဒီကို ေရာက္သြားေတာ့ လမ္းရဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္းမွာ အေျပာက်ယ္တဲ႔ ျမစ္ျပင္ႀကီးကို ေတြ႔ျမင္ေနရၿပီး ေလညင္းခံသူေတြ၊ စကားေျပာသူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အုပ္စုလိုက္ ေပ်ာ္ေနၾကသူေတြ၊ ခ်စ္ျခင္းေႏွာေနတဲ႔ စံုတြဲေတြ၊ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသူေတြနဲ႔ ျပည့္က်ပ္ စည္ကားေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္က ဗိုလ္တေထာင္ဆိပ္ကမ္းကို သတိရမိပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ေသသပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္အပန္းေျဖခ်င္စရာ ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးထားေတာ့ ကမ္းေျခေလး တစ္ခုကို ေရာက္ေနရတယ္လို႔ မွတ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားတဲ႔အခ်ိန္က ည မုိးခ်ဳပ္ေနၿပီမို႔ ညေနခင္းေလာက္ မလွေတာ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းက သူတုိ႔ရဲ႕ ျမစ္ဘက္အျခမ္းကို မီး မထြန္းေပးထားဘဲ။ အတြင္းဘက္ ပလက္ေဖာင္းကိုပဲ မီးျပျပ ထြန္းေပးထားလို႔ပါ။ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အဝတ္အစားေတြနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ၊ မိန္းမေတြကို ေတြ႔ရေပမယ္႔ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာလို ပိုက္ဆံလိုက္ေတာင္းေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းေပၚက ေရာင္းစားလို႔ ရႏိုင္တဲ႔ ေရသန္႔ဘူးလိုဟာေတြကို လိုက္ေကာက္ေနၾကတာပါ။ ညရဲ႕ အလွနဲ႔အတူ အၿပိဳင္လွေနၾကတဲ႔ ဖႏြမ္းပင္သူေလးေတြအခ်ဳိ႕ကေတာ့ အေရာင္အေသြးစံု ဆင္ျမန္းလို႔ တစ္ဦးဦး လာေခၚမွာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာကိုလည္း မ်က္စိထဲ ျဖတ္ခနဲ ေတြ႔လိုက္ရပါေသးတယ္။ ဒါလည္း ေနရာတိုင္းမွာ ရိွတတ္တာမို႔ ထူးျခားမေနပါဘူး။ သို႔ေပမယ္႔လည္း ပိုၿပီး ပြင့္လင္းရဲတင္းတဲ႔ အျပံဳးနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ ဟန္ပန္ေတြေတာ့ ရိွတာေပါ႔။ အေၾကာင္းက သူတို႔မွာ အခြင့္အေရး အျပည့္ ရိွၿပီးသားေလ။

တစ္ဖက္လမ္းမွ ျမင္ကြင္း

သေဘၤာတခ်ဳိ႕လည္း ျမစ္ထဲမွာ ဟိုဒီ သြားလာေနတာကို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ျမစ္ေလတိုးတာမို႔ ေအးျမျမ ခံစားေနရေပမယ္႔လည္း တစ္ဖက္ျခမ္းက အပူေတြက ဒီဘက္ကို လာဟပ္တာေၾကာင့္ ထင္သေလာက္ေတာ့လည္း ေအးျမမေနျပန္ပါဘူး။ က်ယ္ဝန္းလွတဲ႔ ျမစ္အလွၾကည့္ေနရာေလးရဲ႕ တစ္ဖက္မွာက အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဟန္အျပည့္တည္ေဆာက္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔ ဘီယာ၊ အရက္၊ ကလပ္ နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြရိွေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဖက္လမ္းကို ကူးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့စိတ္မွာ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတယ္။ ငါေရာက္ေနတာ အာရွႏိုင္ငံတစ္ခုမွ ဟုတ္ရဲ႕လားေပါ႔။ အံ႔အားသင့္စရာေကာင္းေအာင္ လူျဖဴေတြခ်ည္း သြားလာ လႈပ္ရွားေနၾကပါတယ္။ ဘယ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ လူျဖဴေတြ စားေနေသာက္ေနၾကတာ၊ စကားေျပာေနၾကတာ၊ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာ၊ ေဈးဝယ္ေနၾကတာ၊ အစံုပါပဲ။ ဆိုင္ေတြရဲ႕ အျပင္အဆင္ေတြကလည္း ဥေရာပဟန္ေတြနဲ႔မို႔ ကေမၺာဒီးယားရဲ႕ ဖႏြမ္းပင္ၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမ႔သြားေစတယ္။ ဒီေနရာမွာ Night Life က အရမ္းဖြံၿဖိဳးေနပါတယ္။ အေပ်ာ္အစံုကို ထူးထူးျခားျခားေလး ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံသာ ပါ ပါေစေပါ႔။ ဒီေနရာေလးမွာ ေစာေစာက ျမစ္ဆိပ္နားက မိန္းကေလးေတြထက္ ပိုၿပီးဆန္းျပားတဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို လူျဖဴေတြနဲ႔ ဖက္လ်က္ ေပြ႔လ်က္ေတြ႔ရတတ္တယ္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ေခၚသူမလာေသးလို႔ တုတ္တုတ္ေတြေပၚ ထိုင္လ်က္ လမ္းမတေလွ်ာက္ သြားလာေနတဲ႔လူေတြကို ေငးေမာ ညိဳ႕ငင္ရင္းေပါ႔။

River Side ကေန တစ္ဖက္ကို

မီးေရာင္စံုေတြက ကလပ္၊ ဘား နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြအျဖစ္ သီးသီးသန္႔သန္႔ေလး ကြဲျပားစြာ ခံစားႏိုင္ေစပါတယ္။ ကလပ္တို႔ ဘားတို႔ဆိုရင္ နီယြန္မီးေတြက ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္နဲ႔ အၿပိဳင္ၾကဲေနၾကသလို၊ အဆင့္ျမင့္စားေသာက္ဆိုင္ေတြကေတာ့ တည္ခံ႔တဲ႔ မီးဝါ ၿငိမ္ၿငိမ္ကို ခပ္မွိန္မွိန္ေလး ထြန္းညိႇထားၾကပါတယ္။ ဒီကိုမလာခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳတင္ေလ႔လာထားလို႔ သိရတဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ကလပ္နဲ႔ ဘားတစ္ခ်ဳိ႕ကိုလည္း အဲဒီ River Side Town မွာ ေတြ႔ခဲ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနရာအားလံုးဟာ လူျဖဴေတြနဲ႔ခ်ည္း ျပည့္ႏွက္ေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က လူျဖဴေတြကို သိပ္သေဘာမက်ဘူး။ အာရွႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပံုစံကို ပိုသေဘာက်တတ္သူမို႔ ပ်င္းစရာေကာင္းလာပါတယ္။ လမ္းအတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ ခပ္ႏွံႏွံ စားေသာက္ဆိုင္ေလးတခ်ဳိ႕ရိွၿပီး အဲဒီေနရာေတြမွာေတာ့ ေဒသခံတခ်ဳိ႕ေတြ႔ရပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ံုေတြကိုလည္း ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ ေၾကာ္ျငာထားတာကိုက လူျဖဴေတြအတြက္ ဦးစားေပးထားသလို ေၾကာ္ျငာထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေျပာက်ယ္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနိဗၺာန္ River Town ကေတာ့ သိပ္က်ယ္က်ယ္ မရိွလွပါဘူး။ မိနစ္ ၃၀ အတြင္း River Town က မီးေရာင္စံုေတြနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔ကို လည္ပတ္ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ ေဈးႏႈန္းအေနအထားကေတာ့ အျခားေနရာက ဆိုင္ေတြထက္ နည္းနည္းေလး ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ေလ။ ကိုက္ပါတယ္။ လူျဖဴေတြအမ်ားဆံုးလာေရာက္လည္ပတ္ နားေနတဲ႔ေနရာျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အဆင္ေျပေအာင္ ဗီဇာသက္တမ္းတိုးတာေတြကို ရန္ကုန္က ဖုန္း႐ံုေလးလို ႐ံုေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ဝန္ေဆာင္မႈေပးၾကပါတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့လည္း ဒါမ်ဳိးေတြက လြယ္လိုက္တာေနာ္လို႔ ေတြးမိသြားပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖႏြမ္းပင္ေရာက္လို႔ အေပ်ာ္ရွာခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ညဘက္ အလည္ထြက္လို႔ အေကာင္းဆံုးေပါ႔။ ကိုယ္႔ရဲ႕ ခ်စ္ခ်င္ေနတဲ႔ အေပ်ာ္စိတ္ကိုလည္း ဒီေနရာမွာ ေပါက္ကြဲႏိုင္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ဖႏြမ္းပင္ရဲ႕ River Town ဟာ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္မဆိုင္လွတဲ႔ တျခားကမၻာက နိဗၺာန္ႀကီး တစ္ခုပါပဲ။

ဆက္ပါဦးမယ္။

သီဟလုလင္