အပတ္စဥ္ ပံုမွန္ေဝမွ်ေပးလာခဲ႔တဲ႔အတိုင္း ဒီတစ္ပတ္မွာလည္း ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေဒသနာေတာ္ေတြကို ယံုၾကည္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဆက္လို႔ ေဝမွ်ေပးသြားခ်င္ပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့ ဆရာႀကီး ဦးေပါလ္ေခက်ဳိင္း ရဲ႕ "သိလ်က္နွင့္ ဝန္မခံျခင္း၏ ဆုိးက်ဳိး" ေဒသနာေတာ္ကို ေဝမွ်ေပးသြားဦးမွာမို႔ ဖတ္ၾကားနာသူတိုင္းအား ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ Amen!
ခ်စ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြ...
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အမိျမန္မာျပည္၏ ခရစ္ယာန္သာသနာသည္ လာမည့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လမွာ အႏွစ္ ႏွစ္ရာ ျပည့္ေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ အသင္းသူ အသင္းသားတို႔သည္လည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သိသင့္သေလာက္ သိခဲ႔ၾကေလၿပီ။ ကယ္တင္ျခင္း အေၾကာင္း ေျပာမလား၊ ခရစ္ယာန္အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္း ေျပာမလား၊ ေခတ္ကာလအပိုင္းအျခား အေၾကာင္း သင္မလား၊ ေျပာတတ္ေဟာတတ္ၾကေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေနသည္မွာ အသိသာရိွၿပီး၊ လက္ေတြ႔ပိုင္းမွာ နာခံျခင္းႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း မရိွျခင္းေပတည္း။
သို႔ျဖစ္၍ တစ္ခ်ိန္က ေဟရွာယေဟာဖူးေသာ အနာဂတ္စကားဟူမူကား "သင္တို႔သည္ ၾကားလ်က္ပင္ အနက္ကို နားမလည္ဘဲ ၾကားၾကလိမ္႔မည္။ ျမင္လ်က္ပင္ အာ႐ံုမျပဳဘဲ ျမင္ၾကလိမ္႔မည္။" (မႆဲ ၁၃း၁၄)
ဤစကားအတိုင္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယံုၾကည္သူမ်ား အသက္တာမွာ ျပည့္စံုေနေရာ့သလား၊ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါသည္။
ခ်စ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား တကယ္မသိ၍၊ မနာခံျခင္းသည္ သည္းခံစရာ၊ ခြင့္လႊတ္စရာရိွပါ၏။ သို႔ေသာ္ သိလ်က္ႏွင့္ ျမင္လ်က္ႏွင့္ မိမိမ်က္စိကို ပိတ္ေသာသူျဖစ္လွ်င္မူကား၊ အႏၱရာယ္ႀကီးလွေပ၏။
ယခုႏွစ္တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းျပည္နယ္ဘက္ကို ရက္ေပါင္း (၇၀) ရက္တိတိ ဧဝံေဂလိခရီး သြားခဲ႔ပါသည္။ ထိုလမ္းခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မ်ားကို ဤအေၾကာင္း ေဟာေျပာ ခဲ႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တခ်ဳိ႕မွာမူ သမၼာက်မ္းစာ သင္ၾကားေပးျခင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္ပါလ်က္ႏွင့္ လက္မခံဘဲ ရိွေနၾကသူမ်ား အေျမာက္အမ်ား ရိွေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ တခ်ဳိ႕ုမွာ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးမွ ဆယ္ဘို႔တစ္ဘို႔ ေပးစရာမလို၊ အျပစ္ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရန္မလို၊ အျမဲဆုေတာင္းေနစရာမလို၊ မလို-မလို ဝါဒကို ဆြဲကိုင္ၿပီး သိသိႀကီးႏွင့္ ထင္ရာစိုင္းေနသူမ်ားလည္း ရိွေလသည္။
တခ်ဳိ႕မွာမူ ကယ္တင္ျခင္းဆိုသည္မွာ ယခုဘဝကတည္းက ရ မရ မသိႏိုင္။ ေသမွ သိမည္ဟု ေျပာေနၾကသည္။ ကယ္တင္ျခင္းကို သေဘာေပါက္ေအာင္ သင္ၾကားေသာ္လည္း လက္မခံဘဲ၊ မိမိ အက်င့္သီလႏွင့္ ေကာင္းမႈကိုသာ မွီခိုအားကိုးေနသူမ်ားလည္း ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုလူစားမ်ားထဲမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ပါမသြားမိေအာင္ သတိေပးလိုပါသည္။
တစ္ခ်ိန္က ပေရာဖက္ ေယရမိလက္ထက္၌ စိတ္ခိုင္မာေသာ ဘုရင္တစ္ပါး ရိွေလသည္။ ထိုသူသည္ ေယရိွ မင္းႀကီး၏သား ေဇဒကိမင္း ျဖစ္ေလသည္။ တရံေရာအခါ ေဇဒကိမင္းႀကီးသည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တို႔ကို ေယရမိထံသို႔ ေစလႊတ္၍ ငါတို႔အဘို႔ ထာဝရဘုရားသခင္အား ဆုေတာင္းပါေလာ့ ဟု မွာလိုက္၏။ ထိုအခါ ေယရမိသည္ ေထာင္ထဲသို႔ မေရာက္ေသး။
ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ပေရာဖက္ေယရမိထံသို႔ ေရာက္၍ သင္တို႔ကို စစ္ကူျခင္းငွာ လာေသာ ဖာေရာဘုရင္၏ ဗိုလ္ေျခတို႔သည္ သူတို႔ေနရင္း အဲဂုတၱဳျပည္သို႔ ျပန္သြားၾကလိမ္႔မည္။ ခါလဒဲလူတို႔သည္ လာျပန္၍ ဤၿမိဳ႕ကို တိုက္ယူၿပီးလွ်င္ မီးရိႈ႕ၾက လိမ္႔မည္။ ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား၊ အကယ္စင္စစ္ ခါလဒဲလူတို႔သည္ ငါတို႔ထံမွ ထြက္သြား ၾကလိမ္႔မည္ဟု ဆို၍ ကိုယ္ကိုကိုယ္ မလွည့္စားၾကႏွင့္။ သူတို႔သည္ ထြက္၍ မသြားရၾက။ ထိုမွ်မက သင္တို႔ကို စစ္တိုက္ေသာ ခါလဒဲစစ္သူရဲအေပါင္းတို႔ကို သင္တို႔သည္ လုပ္ၾကံသျဖင့္ သူတို႔တြင္ ဒါဏ္ခ်က္ထိေသာသူ သက္သက္က်န္ႂကြင္းေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အသီးအသီး မိမိတို႔ထဲ၌ ထ၍ ဤၿမိဳ႕ကို မီး႐ိႈ႕ရၾကလိမ္႔မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မင္းမ်ားတို႔သည္ အမ်က္ထြက္၍ ေယရမိကို ရိုက္ၿပီးမွ စာေရးေတာ္ေယာနသန္၏ အိမ္၌ ေလွာင္ထားၾက၏။ ထိုအိမ္ကို ေလွာင္အိမ္လုပ္ႏွင့္သတည္း။ (ေယရမိ ၃၇း၃-၃၅)။
တဖန္ ေဇဒကိမင္းႀကီးသည္ လူကုိေစလႊတ္၍ ဗိမာန္ေတာ္၏ အတြင္းခန္းထဲသို႔ ေယရမိကို ေခၚၿပီးလွ်င္၊ သင္၌ တစ္စံုတခုကို ငါေမးျမန္းမည္။ အဘယ္အရာကိုမွ် မထိမ္မဝွက္ႏွင့္ဟု ဆိုေသာ္၊ ေယရမိက အကၽြႏ္ုပ္ ေလွ်ာက္လွ်င္ အကၽြႏ္ုပ္ကို မသတ္ဘဲ အမွန္ေနမည္ေလာ။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အၾကံေပးလွ်င္ အကၽြႏ္ုပ္စကားကို နားေထာင္ေတာ္မူမည္ေလာဟု ေဇဒကိကို ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ ေဇဒကိမင္းႀကီးကလည္း ငါတု႔အသက္ရွင္ေသာ သတၱဝါျဖစ္ေစျခင္းငွာ၊ ဖန္ဆင္းေသာ ထာဝရဘုရားအသက္ရွင္ေတာမမူသည္ အတိုင္း သင့္ကို ငါမသတ္။ သင့္အသတ္ကို ရွာေသာ ထုိသူတို႔လက္သို႔ သင့္ကို ငါမအပ္ဟု ေယရမိအား တိတ္ဆိတ္စြာ က်ိန္ဆိုေလ၏။
ေယရမိကလည္း ဣသေရလအမ်ဳိး၏ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူသည္ကား ကိုယ္ေတာ္သည္ ဗာဗုလုန္ရွင္ဘုရင္ မွဴးမတ္တို႔ထံ ထြက္သြားလွ်င္ အသက္ခ်မ္းသာရၾကလိမ္႔မည္။ ဤၿမိဳ႕သည္လည္း မီးရိႈ႕ျခင္းႏွင့္ လြတ္လိမ္႔မည္။ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္တကြ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္တို႔သည္ အသက္ခ်မ္းသာရၾကလိမ္႔မည္။ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဗာဗုလုန္ရွင္ဘုရင္၏ မွဴးမတ္တို႔ထံသို႔ မထြက္မသြားလွ်င္ ဤၿမိဳ႕ကို ခါလဒဲလူတို႔လက္သို႔အပ္၍ သူတို႔သည္ မီး႐ိႈ႕ၾကလိမ္႔မည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း သူတို႔လက္ႏွင့္ မလြတ္ရဟု ေဇဒကိကို ေလွ်ာက္ဆို၏။ (ေယရမိ ၃၈း၁၄-၁၈)။
ခ်စ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြ...
ေဇဒကိမင္းႀကီးသည္ ထာဝရဘုရား အမိန္႔ေတာ္စကားကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္နားလည္ေသာ္လည္း နာခံျခင္း မရိွ။ မိမိစိတ္ႀကိဳက္အတိုင္း အသက္ရွင္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္း ျဖစ္ခဲ႔ရေလသည္။ ေဇဒကိမင္းႀကီး နန္းစံကိုးႏွစ္၊ ဒႆမလတြင္ ဗာဗုလုန္ ရွင္ဘုရင္ ေနဗုခဒ္ေနဇာ သည္ ဗိုလ္ေျခအေပါင္းတို႔ႏွင့္တကြ လာ၍ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕ကို ဝိုင္းထားၾကသည္။ ယုဒရွင္ဘုရင္ေဇဒကိမင္းႏွင့္ စစ္သူရဲအေပါင္းတို႔သည္ ထိုလူမ်ားကို ျမင္လွ်င္ ညအခါ ေျပး၍ ဥယ်ဥ္ေတာ္လမ္းကို လိုက္လ်က္ ၿမိဳ႕႐ိုးႏွစ္ထပ္စပ္ၾကား တံခါးျဖင့္ ထြက္ၿပီးလွ်င္ လြင္ျပင္သို႔ သြားၾက၏။ ခါလဒဲစစ္သူရဲတို႔သည္ လိုက္လ်က္ ေယရိေခါလြင္ျပင္၌ ေဇဒကိမင္းကို မွီ၍ ဖမ္းဆီးၿပီးမွ ေနဗုခဒ္ေနဇာရိွရာ ဟာမတ္ျပည္၊ ရိဗလၿမိဳ႕သို႔ ေဆာင္သြားၾက၏။ ဗာဗုလုန္ရွင္ဘုရင္သည္ ေဇဒကိမင္း၏အမႈကို စစ္ေၾက စီရင္၍ ေဇဒကိသားတို႔ကို အဘမ်က္ေမွာက္၌ သတ္ေလ၏။ ယုဒမွဴးမတ္အေပါင္းတို႔ကိုလည္း သတ္ေလ၏။ ေဇဒကိမ်က္စိကိုလည္းေဖာက္ၿပီးမွ သူ႔ကို ေၾကးဝါႀကိဳးျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ေလ၏။ ခါလဒဲလူတို႔သည္လည္း နန္းေတာ္ႏွင့္ ဆင္းရဲသားအိမ္တို႔ကို မီး႐ိႈ႕၍ ၿမိဳ႕႐ိုးကို ၿဖိဳဖ်က္ၾက၏။
ခ်စ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြ...
ဤေနရာ၌ ယုဒရွင္ဘုရင္ေဇဒကိသည္ ျဖစ္လာမည့္အေျခအေနကို မသိ၍မဟုတ္။ ေယရမိထံမွ တိက်ေသာ ထာဝရဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ရရိွၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဇဒကိမင္းသည္ လြတ္ျခင္းအခြင့္ ရိွသည္ဟု ဝန္ခံလ်က္ပင္ ကိုယ္တိုင္ပုပ္ပ်က္ျခင္း၏ ကၽြန္ျဖစ္၏။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊ လူကိုႏိုင္ေသာ အရာသည္ လူ၏သခင္ျဖစ္၏။ (၂ေပ ၂း၁၉)။ တမန္ေတာ္ေပါလုက ဂလာတိအသင္းေတာ္ကို ဤသို႔ ေရးလိုက္၏။ "ညီအစ္ကိုတို႔ သင္တို႔သည္ လြတ္ျခင္းအခြင့္ကို ရေသာသူ ျဖစ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္လည္း ဇာတိပကတိအား အခြင့္ ကို ေပး၍ ထိုလြတ္ျခင္းကို မသံုးၾကႏွင့္။" (ဂလာတိ ၅း၁၃)။
ခ်စ္ေသာဓမၼမိတ္ေဆြ...
ေဇဒကိသည္ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ္ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ရာလမ္းကို ရၿပီးေသာသူ ျဖစ္ပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း သူသည္ ဘုရားစကားကို နားေထာင္မည့္အစား မိမိစည္းစိမ္ႏွင့္ မိမိရာထူးမ်ားကုိ တပ္မက္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ပ်က္ဆီးခဲ႔ရေလသည္။
ထိုနည္းတူစြာ ယံုၾကည္သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဗိမာန္ျဖစ္သည္ဟု သိၿပီး ဝန္ခံလ်က္ပင္ အရက္၊ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာမ်ား မီွဝဲလ်က္ ရိွေသာ ယံုၾကည္သူမ်ားး၊ ဘုရားသားမ်ားသည္ သမၼာအာဇီဝျဖင့္သာ အသက္ေမြးရမည္ဟု သိလ်က္ပင္ အရက္ေရာင္း၊ ထီထိုး၊ ေလာင္းကစားျပဳေနေသာ ယံုၾကည္သူမ်ား၊ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ ႏွစ္သက္သည္ဟု သိလ်က္ႏွင့္ မယားငယ္ ထားေနသူမ်ား၊ လက္ထပ္မဂၤလာေဆာင္ျခင္းျပဳၿပီးမွ အတူေနျခင္းသာလွ်င္ ဘုရားႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ဟု သိလ်က္ပင္ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး၊ ဇာတိတပ္မက္ျခင္း၊ ကိေလသာ လြန္က်ဴးျခင္းအားျဖင့္ အျပစ္ေသြးေဆာင္ျခင္း ခံေသာသူတို႔၏ ေနာက္ဆံုးရလာဒ္သည္ ေဇဒကိကဲ႔သို႔ ဆိုးက်ဳိးသာရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ခရစ္ေတာ္၏ ေမတၱာ၌ အသိေပးေဝငွလိုက္ရပါသည္။
Posts
0 comments:
Post a Comment