ေပးဆပ္ျခင္းသာ အခ်စ္ပါ...

ခရစ္ယာန္ သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ႔ က်မ္းပိုဒ္ေလး တစ္ခု ရိွတယ္။
"Love is a matter of giving everything we are, all the time."

အခ်စ္ဆိုတာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အစဥ္အျမဲေပးဆပ္ၾကဖို႔သာ ျဖစ္တယ္ တဲ႔။

တံု႔ျပန္မႈကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အတၱကင္းကင္းနဲ႔ ေပးဆပ္ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ပုထုဇဥ္ေတြအတြက္ လြယ္တဲ႔ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနည္းဆံုးေလးနဲ႔ ခ်စ္တတ္ဖို႔ပဲ ေလ႔က်င့္ၾကရတာေပါ႔။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို သူေတာ့ျဖင့္ မလုပ္တန္ေလာက္ပါဘူးရဲ႕ လို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေလးထားၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကို ခြဲေခ်ႏိုင္ခြင့္ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလိုက္ျခင္း သက္သက္ပါ။

အခ်စ္မွာ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ထပ္တူက်တဲ႔ တုန္႔ျပန္မႈေလးကိုေတာ့ျဖင့္ လူတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကတယ္။ ငါ ခ်စ္သေလာက္ေလး ငါ႔ကို ျပန္ခ်စ္ရင္၊ ငါ ဂရုစိုက္သေလာက္ေလး ငါ႔ကို ျပန္ဂ႐ုစိုက္ရင္၊ ငါ ၾကင္နာသေလာက္ေလး ငါ႔ကို ျပန္ယုယရင္ ဆိုတဲ႔ ကိုယ္ေပးသေလာက္ ကိုယ္ျပန္ရခ်င္တဲ႔ စိတ္ေလး ရိွတတ္ၾကေတာ့ ကိုယ္႔ရဲ႕ အတၱနဲ႔ကိုယ္ ျပန္ၿပီး ပဋိပကၡျဖစ္ရျပန္တယ္။

ကိုယ္ေပးတာနဲ႔ ျပန္ရတာ မတန္ဘူးလို႔ ထင္တဲ႔တစ္ေန႔ ပူေဆြးေသာကေတြက ပိုလာတတ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္ကိုးျခင္းမပါတဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲက ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္အားျဖင့္ သာ ႏွစ္ဦးလံုးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစစ္မွန္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာပါ။ သူေပးသေလာက္ ကို ေက်းဇူးတင္တတ္ခဲ႔ရင္ ကိုယ္႔ႏွလံုးသားေလးဟာလည္း ေအးျမၾကည္လင္ေနမွာပါ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို သူေတာ့ျဖင့္ မလုပ္တန္ေလာက္ပါဘူးရဲ႕ လို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေလးထားၿပီး ကိုယ္႔ရဲ႕အသည္းႏွလံုးကို ခြဲေခ်ႏိုင္ခြင့္ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလိုက္ျခင္း သက္သက္ပါ။

သီဟလုလင္