ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေလးေဆာင္းလို႔႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပတ္မယ္ (၁)

လမ္းသြားရင္ သတိအျမဲထားေနရတဲ႔ ဆိုင္ကယ္ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ သီဟ ရဲ႕ သၾကၤန္အားလပ္ရက္ကိုေတာ့ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔ ဗီယက္နမ္ဘက္ကို ထြက္ဖို႔ စဥ္းစားထားခဲ႔တာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္စကတည္းကပဲ။ သူငယ္ခ်င္း (၄) ေယာက္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ခဲ႔ၾကလို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ အစပိုင္းကတည္းက ေလယာဥ္လက္မွတ္ ႀကိဳဝယ္ထားလိုက္တယ္။ Vietjet ေလယာဥ္နဲ႔ လက္မွတ္ႀကိဳဝယ္ၿပီးသြားတာေတာင္ ေဈးႏႈန္းက အသြား အျပန္အတြက္ ၃၀၈ ေဒၚလာေလာက္ က်သင့္သြားတယ္။ ဗီယက္နမ္ကို ဧၿပီ ၉ ရက္ေန႔ေလာက္ထြက္ၿပီး ၁၆ ရက္ေန႔ ျပန္လာဖို႔ဆိုေတာ့ ဟိုမွာ ၇ ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ရသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟိုခ်ီမင္းနဲ႔ ဟႏြိဳင္း ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ကို လည္ပတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူညီတယ္ပဲ ေျပာရမွာေပါ႔။ အားလံုးရဲ႕ဆႏၵက ဒီကေန Tour တစ္ခုခုနဲ႔ ခ်ိတ္သြားရင္ လြယ္ကူမယ္မွန္းသိေပမယ္႔ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္စမ္းသပ္သြားလာရတာမ်ဳိးကို ႀကိဳက္တဲ႔သူေတြမို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး Google Maps ေလးသံုး၊ ေရာက္ေတာ့မွ ေဒသခံေတြနဲ႔ ေမးျမန္းၿပီး သြားၾကဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဧၿပီ ၉ ရက္ေန႔ ေရာက္လာေတာ့ အားလံုးေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔ ထြက္လာျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ေလယာဥ္ခ်ိန္က ၁ နာရီခြဲ မို႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္မွာ Check-in ဝင္ၾကတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာမို႔လို႔သာ ဒီအခ်ိန္ သြားရဲတာပါ။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ အနည္းေလး ၂ နာရီေလာက္ခြာၿပီး သြားၾကရတာကိုး။ အဲဒီမွာ စေတြ႔တာက ဗီယက္နမ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံေလး။ အလုပ္လုပ္ရင္ အရမ္းကို ေအးေဆးလြန္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ျဖတ္လတ္မႈ မရိွသလိုခံစားရလို႔ အားမရမိေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ခုလည္း Check-in ေကာင္တာကေန စၿပီး အခ်ိန္ဆြဲသလို အခ်ိန္ယူေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ လက္ခံလုပ္ေဆာင္ေပးနတာ ျမန္မာေတြေနာ္။ အဲဒီခ်ိန္ကေတာ့ မသိေသးဘူးေပါ႔။ ဒီေန႔ နည္းနည္းပိုၾကာတယ္ပဲ ထင္မိတာ။ ဟိုေရာက္ေတာ့မွ ပိုပိုသိလာတယ္။

လက္ရိွေတာ့ Vietjet နဲ႔သြားရင္ ေဈးေတာ္တယ္။
ေလယာဥ္ေမာင္းတာလည္း ေကာင္းတယ္။ အဆင္းအတက္လည္း ျငင္သာပါတယ္

တစ္ခါတေလလည္း ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ စီစဥ္တဲ႔ ခရီးေတြက အလြဲအေခ်ာ္ေလးေတြေတာ့ ရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပသိ ဒီအလြဲအေခ်ာ္က ကိုယ္႔ဟာကိုယ္လုပ္လို႔ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ဆိုးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာ မလိုဘူးေပါ႔။ ဒီအလြဲအေခ်ာ္သာ ကိုယ္႔ခရီးကို စီစဥ္ေပးတဲ႔အဖြဲ႔က ျဖစ္တာဆိုရင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ေပါက္ကြဲမႈက သူတို႔အေပၚ ေရာက္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီခရီးမွာလည္း စီစဥ္ပံုေလး နည္းနည္းလိုသြားေတာ့ ေလယာဥ္ကို ဟႏြိဳင္းထိ တုိက္႐ိုက္မဝယ္ဘဲ (ဝယ္ရင္လည္း ေဈးႀကီးတာကိုး) ဟိုခ်ီမင္းအထိဝယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဟႏြိဳင္းကို ျပည္တြင္းေလယာဥ္ျပန္စီးတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဧၿပီလ ၉ ရက္ေန႔ဟာ ေလယာဥ္ကြင္းနဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚမွာပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားေတာ့တယ္။ ဟိုခ်ီမင္းကို ရန္ကုန္ကေန ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၂ နာရီၾကာပါတယ္။ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္အားျဖင့္ေတာ့ မိနစ္ ၃၀ ကြာပါတယ္။ ထိုင္းအခ်ိန္နဲ႔ သြားတူပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဟိုခ်ီမင္းကို ၄ နာရီေလာက္ ေရာက္ပါတယ္။ ေစာေစာကေျပာတဲ႔ ေလးလံဖိႏႊဲေသာကိစၥရပ္ေတြကို ဒီေလဆိပ္မွာ စၾကံဳရပါတယ္။ ဗီဇာမလိုေပမယ္႔ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွာ တန္းစီရတာ ၾကာပါတယ္။ ေတာ္႐ံုေတာ့ အရာရိွေတြက ရစ္ေလ႔မရိွပါဘူး။ လူအေပၚမူတည္တယ္ထင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ဘယ္ႏွရက္ေနမလဲ စသျဖင့္ ေမးတတ္ပါတယ္။ အဲေလာက္ပါပဲ။ တျခားႏိုင္ငံေတြကိုသြားရင္ ေလယာဥ္ေပၚမွာျဖည့္ရတဲ႔ စာရြက္ေတြ ဘာတစ္ခုမွ ျဖည့္စရာမလို၊ ျပစရာမလိုတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔။

အထုတ္ေတြေရြးၿပီး ေငြလဲၾကပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မွာက သူတို႔ေငြကို ေဒါင္ လို႔ ေခၚၾကၿပီး ေဒၚလာလည္း သံုးစြဲႏိုင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမ်ားလို႔ပါ။ အေသးဆံုး ၅၀၀၊ ၁၀၀၀ ကေန အႀကီးဆံုး ၅သိန္းတန္အထိ ေငြစကၠဴေတြကို ေတြ႔ဖူးခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ေဒၚလာကို ၂ေသာင္း၂ေထာင္ဝန္းက်င္နဲ႔ အတက္အက် အနည္းငယ္ရိွၿပီး လဲလွယ္ေပးၾကပါတယ္။ ေဒၚလာတစ္ရာကို ေဒါင္ ၂၂ သိန္း ရလို႔ ျမန္မာေငြနဲ႔ စဥ္းစားရင္း ေပ်ာ္သလိုလို ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ သိပ္မေပ်ာ္ပါနဲ႔ဦး။ ေငြလဲၿပီးတာနဲ႔ အရင္ဆံုးဝယ္ရမယ္႔ ဖုန္းဆင္းမ္ကတ္ကို ေဒါင္ ၂သိန္းခြဲ ေလာက္နဲ႔ ေပးဝယ္ရပါလိမ္႔မယ္။ ေရြးခ်ယ္စရာ ဖုန္းေအာ္ပေရတာေတြ ရိွပါတယ္။ အားလံုးက တူတူေလာက္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝယ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ဖုန္းဆင္းမ္ကတ္မွာေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာ Package ေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာေခၚဆိုမႈ ဘယ္ႏွမိနစ္၊ ျပည္တြင္းေျပာ ဘယ္ႏွမိနစ္ နဲ႔ အင္တာနက္သံုး ဘယ္ေလာက္ေဒတာ ဆိုတာေပၚမူတည္ၿပီး ကြဲျပားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ကို ဖုန္းေခၚဖို႔ အစီအစဥ္မရိွလို႔ အင္တာနက္အဓိကသံုးရမယ္႔ Unlimited (3GB Faster Speed) Plan ကို ေရြးပါတယ္။ Unlimited လို႔သာဆိုေပမယ္႔ 3GB အထိပဲ ျမန္ဆန္တဲ႔ အင္တာနက္ျမန္ႏႈန္းကို ရတာပါ။ အဲဒါၿပီးတာနဲ႔ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ကို လိုင္းက်သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Unlimited ဆိုလို႔ ေပ်ာ္ၿပီး ရိွသမွ် Download ခ်၊ YouTube နဲ႔ ဗီဒီယိုေတြ ၾကည့္ဖို႔ မစဥ္းစားပါနဲ႔။ ေနမယ္႔ရက္ေပၚမူတည္ၿပီး ျခင့္ခ်ိန္ သံုးစြဲသင့္ပါတယ္။

ဒါက သူတို႔ဆီက ဝယ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ SIM Card.
(တယ္လီေနာက ျမန္မာျပည္က ဟာေနာ္) grin emoticon)

လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ျခမ္းၿပီးတဲ႔ေနာက္ ျပည္တြင္းေလဆိပ္ကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကေန ကူးရတာက ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ခရီးသြားေတြကို အေမာစို႔ေအာင္ ေလယာဥ္ခ်ိန္ ေနာက္က်ပါတယ္။ Vietjet နဲ႔ပဲ ဆက္သြားမွာမို႔လို႔ ေလဆိပ္မွာ Check-in ကို ခ်ေပးထားတဲ႔ စက္ေလးေတြကေန ကိုယ္႔လက္မွတ္ကို တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးၿပီး ရွာေဖြလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ခံုေနရာကို ႀကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ထားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီမွာ လုပ္ထားခဲ႔ရင္ တစ္ခုေကာင္းတာက ေလယာဥ္မမီေတာ့မယ္႔ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ တန္းစီေနတဲ႔ လူတန္းႀကီးကို ေက်ာ္ၿပီး ပစၥည္းအပ္ႏွံလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေစပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအေရးေပၚအေျခအေနအတြက္ ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြက ေအာ္လံႀကီးနဲ႔ ေအာ္မွသာ သူ႔ကို ေမးျမန္းျပသလို႔ သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဝင္ေရာက္ရတာမ်ဳိးပါ။ ဗီယက္နမ္က ေလယာဥ္စီးတဲ႔အခါ လိုအပ္ရင္ “ကြဲတတ္သည္” ဆိုတဲ႔ စာတန္းကို ကပ္ခိုင္းပါ။ အကိုင္အတြယ္ အရမ္းၾကမ္းလို႔ ပလတ္စတစ္ေသတၱာေတြဆိုရင္ ကြဲအက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေလယာဥ္က ပထမအခ်ိန္ေျပာင္းကို ၇ နာရီခြဲကေန ၈ နာရီခြဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ကြင္းထဲေရာက္ၿပီး ေလယာဥ္ေစာင့္ေနခ်ိန္မွာ ထပ္ေျပာင္းလို႔ ၉ နာရီခြဲေလာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဗီယက္နမ္သာ ေရာက္လာတယ္၊ ဗီယက္နမ္ဆိုတာ ဘယ္လိုရိွသလဲဆိုတာ မသိရတဲ႔ဘဝ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ၉ နာရီခြဲလို႔ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ေခၚလို႔ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ကို ေနာက္ထပ္ ၁ နာရီ ၅၀ မိနစ္ (၂ နာရီ နီးပါး) ထပ္ပ်ံလို႔ ေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္။

ဒါက ဟိုခ်ီမင္း Domestic ျပည္တြင္းေလဆိပ္။ အဲ႔ဒီမွာ ၄ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ႔ရတယ္။ ျပည္တြင္းေလယာဥ္ေတြ ထံုးစံပဲ ဆိုပါေတာ့

ဟႏြိဳင္းကို ေရာက္တာနဲ႔ အရင္ဆံုးခံစားရတာ ဟႏြိဳင္းေလထုရဲ႕ ေအးျမမႈပါ။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ျမဴေတြဆိုင္းေနၿပီး ေလယာဥ္ေပၚကေန ဆင္းခါနီးၾကည့္တာေတာင္ ၿမိဳ႕ကို မျမင္ရေလာက္ေအာင္ ျမဴေတြက်ေနပါတယ္။ ရာသီဥတုေလးက ေတာင္ေပၚရာသီဥတုပံုစံနဲ႔ ေအးျမျမေလး။ လူကို လန္းဆန္းသြားေစတယ္။ အထုတ္ေရြးၿပီးခ်ိန္ အျပင္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၂ နာရီထိုးေနၿပီ။ Taxi ငွားဖို႔က လြယ္ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မွာ တကၠစီ ငွားမယ္ဆိုရင္ အစိမ္းေရာင္ေလးေတြ ငွားတာ ပိုေဈးသက္သာပါတယ္။ အားလံုးက မီတာနဲ႔ သြားတာ ျဖစ္ေပမယ္႔ ကိုယ္ ကားေပၚတက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ စမွတ္တဲ႔ မီတာ ပမာဏက ကြာျခားပါတယ္။ မီတာတက္တဲ႔ ပမာဏကလည္း ကြာျခားပါတယ္။ ကားအျဖဴအႀကီးေတြက ေဈးပိုမ်ားပါတယ္။

ဟႏြိဳင္းေလဆိပ္ အျပင္ကို ေရာက္တာနဲ႔ လူအုပ္ႀကီးထဲ တိုးေဝွ႔လို႔ ကားငွားဖို႔ ရွာၾကရတယ္

ေနရာတိုင္းမွာ မသမာတဲ႔လူေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ကိုလည္း အႏၲရာယ္မ်ားတဲ႔ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ခိ္ုးဆိုးလုယက္မႈေပါတယ္လို႔လည္း မလာခင္ကတည္းက သတိေပးစကားေတြ ၾကားခဲ႔ရပါတယ္။ ဖုန္းေတြ၊ ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြကို လက္ထဲကိုင္ထားတာမ်ဳိး၊ စားပြဲေပၚတင္တာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ သတိေပးခံရသလို၊ လက္ဝတ္ရတနာေတြ မဝတ္ဆင္ထားဖို႔လည္း သတိေပးၾကပါတယ္။ တကၠစီ ဆိုရင္လည္း ေမာင္းတဲ႔သူေတြက လိမ္ေခၚသြားလိမ္႔မယ္။ ေဈးတင္ေတာင္းလိမ္႔မယ္လို႔ ဆိုၾကလို႔ ဒီည ကားငွားတဲ႔အခါ အရမ္းသတိထားပါတယ္။ ကားေမာင္းသူျမင္သာေအာင္ Google Maps ႀကီး ဖြင့္ထားၿပီး သူသြားတာ မွန္ မမွန္ လိုက္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ ကားေမာင္းသူက မွန္မွန္ကန္ကန္ ေမာင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခဏတည္းခိုမယ္႔ Symphony Hotel ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ညက ၁ နာရီေလာက္ ရိွေနၿပီမို႔ လူကလည္း ျပတ္ေနပါၿပီ။ ေနတဲ႔ေနရာက Old Quarter လို႔ေခၚတဲ႔ လူအရမ္းစည္၊ ႏိုင္ငံျခားသားအရမ္းမ်ားတဲ႔ေနရာေပမယ္႔ ခုလိုအခ်ိန္မွာေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ ကားဆရာနဲ႔ ျပႆနာက အဲ႔မွာ စေတာ့တာပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ မီတာက နံပါတ္ကို မဖတ္တတ္ဘူး။ ၃ေသာင္း၂ေထာင္လား။ ၃သိန္း၂ေသာင္းလား မသိ။ ေမးေတာ့လည္း အဂၤလိပ္လို လံုးဝ ျပန္မေျပာတတ္တဲ႔ ဆရာသမားက ကိုင္ထားတဲ႔ပိုက္ဆံကိုပဲ အတင္းလိုက္ကိုင္ေနေတာ့ ကိုယ္ေတြကလန္႔။ လန္႔ၿပီး ဟိုတယ္ထဲက ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးကို သြားေခၚေတာ့မွ ဟိုကေရာက္လာၿပီး ကူညီရွာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တကၠစီကားေမာင္းတဲ႔သူက ႐ိုးသားရွာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတြက္တတ္တာနဲ႔ ၁သိန္းနဲ႔ ၁ေသာင္းတန္ မွားေပးတာကို ရွင္းျပေနတာျဖစ္ေပမယ္႔ သူ႔စကားမေပါက္လို႔ ကိုင္ထားတဲ႔ ပိုက္ဆံကို အတင္းဆြဲတြက္ျပခ်င္ေနတာပါ။ ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ရပါတယ္။

ဟႏြိဳင္းမွာ တည္းခဲ႔တဲ႔ Symphony Hotel က ကၽြန္ေတာ့အခန္းကေန ျမင္ရတဲ႔ ျမင္ကြင္း။
ဒီဟိုတယ္က ေဈးလည္းသက္သာတယ္။ တစ္ညမွ ျမန္မာေငြ ၃ ေသာင္းဝန္းက်င္ရယ္

အိမ္ေလးေတြက အထပ္သိပ္မျမင့္ဘဲ ပူးပူးကပ္ကပ္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ေလးေတြ

ဟိုတယ္ေရွ႕ထြက္လိုက္ရင္ တစ္ဘက္ျခမ္းကို ဒီလိုျမင္ရတယ္။
ဆိုင္ကယ္ေတြကေတာ့ ေပါသလားမေမးနဲ

အာရွႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို လက္မႈပစၥည္းေလးေတြ ေရာင္းခ်ေပးတယ္

ဘုရားစင္ေလးေတြ ေတြ႔ရေပမယ္႔ သူတို႔ ကိုးကြယ္တာက ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ နဲ႔ အန္းကုန္းဘိုးဘိုး တို႔ကိုပါပဲ

ဒီ႐ိုးရာမ်က္ႏွာဖံုးေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ

အဲဒီညကေတာ့ ညစာေလး လြတ္သြားေပမယ္႔ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ပီဇာ မွာလို႔ရတဲ႔ ေနရာအနီးအနားမွာရိွေနလို႔ ၁ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ေစာင့္ၿပီး ပီဇာလွမ္းမွာလို႔ စားခဲ႔ရတာ အမွတ္တရပါပဲ။
ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာေတာ့ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္လည္ဖို႔ ျပင္ထားၾကတယ္။ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕က ေအးခ်မ္းသာယာတဲ႔ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါပဲ။ ခရီးသြားတစ္ေယာက္အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာေနရာေတြ ျပည့္ေနပါတယ္။

ဗီယက္နမ္လက္ေဆာင္ေလးေတြ

ဝယ္ခ်င္စရာျဖစ္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးဆန္းသစ္ထားတဲ႔ လက္မႈပစၥည္းေလးေတြ

အေကာင္ဘေလာင္အစံုနဲ႔ အားျဖစ္ေစတယ္ဆိုတဲ႔ အရက္ေတြ

လမ္းေဘးမွာ ခံုပုေလးေတြနဲ႔ထိုင္ေရာင္း ထိုင္စား ထိုင္ေသာက္ရတာကလည္း ဗီယက္နမ္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ အေလ႔အထတစ္ခု

သီဟလုလင္
၂၀ ဧၿပီလ ၂၀၁၆