စစ္ေဆးဆင္ျခင္စရာ အသက္တာ (ေဒသနာေတာ္)

ဒီတနဂၤေႏြေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ႏိုင္ငံျခားသာသနာျပဳဆရာေတာ္ တစ္ဦးရဲ႕ ေဒသနာေဝငွခ်က္ကို ေဖာ္ျပလို ပါတယ္။ ဆရာခ်က္စ္ေလာ ဟာ ဒီ ေဒသနာေတာ္ကို ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ဧၿပီလ (၈) ရက္ေန႔က ေဝငွခဲ႔တာပါ။ “စစ္ေဆး ဆင္ျခင္စရာ အသက္တာ” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တဲ႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေဒသနာကို အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အသင္းေတာ္နဲ႔ ေဝးကြာေနၾကရတဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ က ယံုၾကည္သူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႔ ေလ႔လာလိုသူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးဖတ္ၾကားႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့ Blog ေလးကေန တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ ေဝငွေပး လုိက္ရပါတယ္။ ဖတ္ၾကားနာသူတိုင္းအား ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ Amen!

နိဒါန္း

ပႆခါပြဲ မက်င္းပမီ ေျခာက္ရက္အလိုတြင္ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕၌ လူမ်ားစြာ ေရာက္ရိွေနခဲ႔ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ မဝင္မီ ထိုၿမိဳ႕ျပင္ရိွ ေဗသနိရြာကေလးသို႔ သြားၿပီး လူ သံုး ဦးကို ေတြ႔ဆံုခဲ႔ပါသည္။ ထိုလူပုဂၢိဳလ္ သံုးဦးသည္ မည္သို႔ ထူးျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ပါသနည္း။ ဘုရားရွင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ေယာက္စီကို အမည္နာမႏွင့္ေခၚ၍ သိပါသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ အမည္နာမမ်ားစြာကို ေတြ႔ၾကရသည္။ သမၼာက်မ္းစာ၌ အမည္နာမေပါင္း ၃၄၀၀ ရိွသည္ဟု သိရိွရပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ နာမည္မ်ားလည္း ပါရိွပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေမြးစက အျပစ္သားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံသည့္အခါမွ ကယ္တင္ျခင္းရၿပီး ဘုရားသား ျဖစ္လာပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာမ်ားကို ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ေျပာင္းလဲေစခဲ႔ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသခင့္ေရွ႕ေတာ္၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တစ္ဦးစီ၏ အသက္တာသည္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ဘာသာတရားအသစ္ကို တည္ေထာင္ဖို႔ ႂကြလာေတာ္မူသည္ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အေလးထားသလို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းသည္လည္း တစ္ဦးကို တစ္ဦး အေလးထားၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ခရစ္ေတာ္၌ တစ္လံုးတစ္ဝတည္း ရိွၾကဖို႔ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ရိွပါသည္။

မာသကဲ႔သို႔ အေစခံတတ္ၾကဖို႔

ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕သည္ ဘာသာေရးအရ အခ်က္အျခာက်ေသာ ၿမိဳ႕ကေလး ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္သည္ ပႆခါပြဲဝင္ဖို႔ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕ကို မသြားမီ ေဗသနိရြာသို႔ ဦးစြာ ဝင္ေရာက္လာ ပါသည္။ ေဗသနိရြာတြင္ မာသ၊ မာရိႏွင့္ လာဇ႐ုတို႔ ေမာင္ႏွမသံုးဦးႏွင့္ သခင္ေယ႐ႈေတြ႔ဆံုပါသည္။ 

“ပႆခါပြဲခံခ်ိန္ေျခာက္ရက္လိုေသာအခါ၊ အထက္ကေသလြန္၍ ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူေသာ လာဇ႐ုေနရာအရပ္၊ ေဗသနိရြာသို႔ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူတို႔သည္ ပြဲလုပ္ၾကသျဖင့္ မာသသည္ လုပ္ေကၽြးမႈကို ေဆာင္၍ လာဇ႐ုသည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ အတူ ေလ်ာင္းေသာသူတို႔ အဝင္ ျဖစ္၏။” (ေယာ၊ ၁၂:၁-၂)

သခင္ေယ႐ႈဆံုေတြ႔ခဲ႔ေသာ ေမာင္ႏွမ သံုးဦးအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ သြန္သင္လိုေသာအရာမ်ားကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အတူတကြ ဆင္ျခင္လိုပါသည္။ ဦးစြာ ဆင္ျခင္လိုေသာသူမွာ မာသ ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈကို ေခၚဖိတ္သျဖင့္ ေရာက္ရိွလာခ်ိန္တြင္ မာသသည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ အနီးကပ္ေန၍ မိႆဟယဖြဲ႔ျခင္းအမႈကို ဦးစားမေပးႏိုင္ပါ။ ကိုယ္ေတာ္ကို ေကၽြးေမြးျပဳစုႏိုင္ရန္ မီးဖိုေခ်ာင္၌ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔ပါသည္။ မာသသည္ အစားအေသာက္ကို ဦးစားထားေနခဲ႔မိပါသည္။ မာသသည္ သခက္ေယ႐ႈေပးမည့္ ဝိညာဥ္အစာထက္ ကိုယ္ကာယအစာကိုသာ၍ အေလးထားခဲ႔ပါသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္သည္ မာသ၏ က်င္လည္ရာေနရာျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ မာသသည္ မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ႏွင့္ ပင္ပန္းေနရင္း မိမိညီမ မာရိကို ၾကည့္ေသာအခါ သူသည္ မာသကို လာေရာက္ မကူညီဘဲ သခင္ေယ႐ႈ၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ထိုင္ေနၿပီး ကိုယ္ေတာ္ေျပာမည့္စကားကို အာ႐ံုစိုက္ၿပီး ၿငိမ္ဝပ္စြာ ရိွေနခဲ႔ပါသည္။ ထိုအခါ မာသသည္ မာရိကို ျငဴစူမိသလို အလြန္၊ ကိုယ္ေတာ္ကိုလည္း မေက်မနပ္ ျဖစ္ကာ ကိုယ္ေတာ္႔ေရွ႕မွာ အျပစ္တင္မိပါသည္။ မာရိသည္ မိမိကို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၌ လာမကူဘဲ ကိုယ္ေတာ္ေရွ႕၌ ထိုင္ေန၍ မိမိကို မီးဖိုေခ်ာင္၌ လာကူဖို႔ရန္ မာရိအား ေျပာေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုပါသည္။

ထိုအခါ သခင္ေယ႐ႈက မာရိသည္ သာ၍ ျမတ္ေသာအရာကို ေရြးယူၿပီဟု မာသအား မိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ မာသ သည္ ကိုယ္ေတာ္၏စကားေၾကာင့္ ရွက္စိတ္ ဝင္ခဲ႔ရပါသည္။ မာသသည္ ကိုယ္ေတာ္အား အေကာင္းဆံုးကို ေကၽြးႏိုင္ဖို႔ရန္ အပင္ပန္းခံၿပီး အလုပ္မ်ားေနခဲ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္က မခ်ီးမြမ္း၊ အနီး၌ ထိုင္ေနေသာ မာရိကိုမူ အခ်ိန္ယူ၍ အေလးထားသည္ဟု မာသက မွတ္ယူခဲ႔ပါသည္။ ထိုအမႈအရာကို ဆင္ျခင္ပါက မာသအသက္တာ၌ တစ္ခုခု ျပဳျပင္ဖို႔ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း သိႏိုင္ပါသည္။ မာသ ယခင္က အေရးႀကီးသည္ဟု မွတ္ယူခဲ႔ေသာ အရာထက္ သာ၍ အေရးႀကီးေသာအရာ ရိွေနေၾကာင္း မာသ သိျမင္လာခဲ႔ပါသည္။ မာသသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေခၚဖိတ္ခဲ႔ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ မေရာက္မီကပင္ မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္း ဝင္ေရာက္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ ေရာက္လာသည့္အခါ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားက စားပြဲေပၚပင္ အဆင္သင့္ရိွေနသင့္ပါသည္။ ယေန႔အခ်ဳိ႕ေသာ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္လည္း ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းပြဲ၊ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္း လုပ္သည့္အခါ ထိုအစီအစဥ္၌ မပါဝင္ႏိုင္၊ မီးဖိုေခ်ာင္၌ ခ်က္ျပဳတ္ျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရသူမ်ားလည္း ရိွၾကသည္။ ထိုသို႔ မျဖစ္သင့္ၾကပါ။

ယေန႔ဝတ္ျပဳစည္းေဝးလာၾကရာ၌ အျခားသူမ်ားက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အေစခံဖို႔လား၊ အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးကို တစ္ဦး အေစခံၾကဖို႔လား။ သခင္ေယ႐ႈ ေဗသနိရြာသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရာက္ရိွလာရပါသနည္း။ တစ္ေယာက္ေသာသူက ေခၚဖိတ္၍ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မာသက ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား မည္သည့္ သင္ခန္းစာကို ေပးပါသနည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ တစ္ဦးစီ ယံုၾကည္သူျဖစ္လာျခင္းမွာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ အေစခံၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သို႔ အေစခံေနၾကသည္ကို သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။

မာရိကဲ႔သို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ၾကရန္

မာရိအားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ သြန္သင္ေပးေနေသာ သင္ခန္းစာကို ဆက္၍ ဆင္ျခင္လိုပါသည္။ မာရိအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သင္ယူရေသာ အရာသည္ ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာေနရာသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္႐ႈသည့္အခါတိုင္း မာရိ၏ ေနရာကို ကိုယ္ေတာ္၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ ရိွေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ မာရိသည္ အျခားအရာအေပါင္းတို႔ထက္ ကိုယ္ေတာ္ကို သာ၍ အေလးထား၊ ဦးစားေပးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ မိမိတို႔ ေခၚဖိတ္မႈေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ ေရာက္ရိွလာမည္ကို မာရိ သိပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ ေရာက္ရိွလာသည့္အခါ မိမိ ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အရာသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ကို သူသိပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ ေရာက္လာသည့္အခါ ျပဳရမည့္ အရာသည္ ေျခေတာ္ရင္း၌ တိုးဝင္ မိႆဟယဖြဲ႔ဖို႔ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္၏ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားေတာ္ကို အေလးဂ႐ုျပဳနားေထာင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ္ေတာ္ ေရာက္လာေသာအခ်ိန္တြင္ မာရိလက္၌ အဘယ္အရာ ရိွေနပါသနည္း။ အဖိုးမ်ားစြာ ထိုက္ေသာ နာဒုဆီေမႊးစစ္ အက်ပ္သံုးဆယ္ ရိွေနပါသည္။ ထိုဆီေမႊးကို ဝယ္ႏိုင္ဖုိ႔ရန္ ၾကာျမင့္စြာ ေငြကို စုၿပီး ဝယ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မာရိသည္ ကိုယ္ေတာ္အတြက္ ဆီေမႊးကိုသာ ေပးလိုသည္ မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ မာရိ အသက္တာတစ္ခုလံုးကို ကိုယ္ေတာ္ ပိုင္ေတာ္မူပါသည္။ မာရိ အသက္တာ၌ အခ်စ္ဆံုးသည္ ကိုယ္ေတာ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ သည္ မာရိ အသက္တာအတြက္ အေရးႀကီးဆံုးေသာ အရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ မာရိသည္ ကိုယ္ေတာ္အား ထုိသို႔ ေပးဖို႔ရန္ တက္ႂကြေနခ်ိန္တြင္  တပည့္ေတာ္တို႔အဝင္ ျဖစ္ေသာ ယုဒရွကာ႐ုတ္က စိတ္တြင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ နီးကပ္သြားလာေနေသာ တမန္ေတာ္ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ကို မခ်စ္ပါ။ သူက မာရိလုပ္ရပ္ မွားေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုဆီေမႊးကို ေရာင္း၍ ဆင္းရဲေသာသူတို႔အား ေပးဖို႔သာ၍ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုေနပါသည္။ ယုဒ႐ုကာ႐ုတ္ ထိုသို႔ ဆိုေနျခင္းမွာ ဆင္းရဲေသာသူတို႔၏ အက်ဳိးကို ေထာက္၍ ဆိုေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အေယာက္တိုင္းတို႔သည္လည္း ကို္ယ္ေတာ္အနီးအပါး၌ ေနေနပါလ်က္၊ ႏႈတ္ကပတ္ကို ဖတ္႐ႈေနပါလ်က္ႏွင့္ ယုဒရွကာ႐ုတ္ကဲ႔သို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို မခ်စ္ဘဲ အျခားအရာမ်ားကို စဥ္းစားေနျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

မာရိအားျဖင့္ သင္ခန္းစာ ယူစရာ ရိွပါသည္။ မာရိသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္သည္။ သူ႔အသက္တာတစ္ခုလံုး၌ ကိုယ္ေတာ္အတြက္သာ ဆင္ျခင္စဥ္းစားပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မာရိနည္းတူ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ မိႆဟယ ဖြဲ႔တတ္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးအာ႐ံုမ်ားသည္ ကိုယ္ေတာ္အေပၚ၌သာ ရိွေနၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မည္သည့္အတြက္ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ လာၾကသနည္း။ အခ်ဳိ႕က ေမတၱာကို ခံစားလို၍ လာၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က ကိုယ္ေတာ့္စကားကို ၾကားရဖို႔ လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဘုရားသခင္၏ ေမတၱာကို ခံစားၾကရ၍  ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ၾက႐ံုမွ်မက အခ်င္းခ်င္းကိုလည္း ခ်စ္ၾကဖို႔ရန္ ကိုယ္ေတာ္ အလိုေတာ္ ရိွပါသည္။

လာဇ႐ု၏ သက္ေသခံျခင္းအားျဖင့္

ယခုဆက္၍ လာဇ႐ုအားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ေပးေသာ သင္ခန္းစာကို ဆက္၍ ဆင္ျခင္လိုပါသည္။ ေဗသနိရြာရိွ သူတို႔ ေနအိမ္သို႔ ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ လာဇ႐ု မည္သို႔ သက္ေသခံေနပါသနည္း။ လာဇ႐ုသည္ ဖ်ားနာၿပီး ေသသြားပါသည္။ သို႔ေသာ သူ၏ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္လာေသ သက္ေသခံခ်က္က အလြန္ ထိေရာက္ပါသည္။ အားလံုးေသာ သူတို႔၏ မ်က္ေစ႔က လာဇ႐ုအေပၚ၌ ေရာက္ေနပါသည္။ ထိုလူအုပ္ႀကီး ထဲ၌ လာဇ႐ုအသုဘ၌ အတူ ပါရိွခဲ႔ၾကေသာသူမ်ားလည္း ရိွေနပါသည္။ ေသျခင္းမွ ျပန္၍ ရွင္ျပန္လာခဲ႔ေသာ လာဇ႐ုက လူအမ်ားအတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာ၊ အံ႔ၾသစရာ ျဖစ္ေနပါသည္။ လာဇ႐ု ေသၿပီး သၿဂႌဳလ္ခဲ႔သည္မွာ ေလးရက္ျဖစ္၍ ပုပ္ေနခဲ႔ၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုထိုေနရာ၌ ထိုင္ေနႏိုင္ဖို႔ရန္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ သို႔ေသာ္ သခင္ေယ႐ႈအားျဖင့္ လာဇ႐ုသည္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခဲ႔ပါသည္။ လာဇ႐ုကို မည္သူက အသက္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသနည္း။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

လာဇ႐ုသည္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး ထုိေနရာ၌ ထိုင္ေနရျခင္းသည္ လူအမ်ားအတြက္ အံ႔ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ ထိုအရပ္၌ လာဇ႐ုထိုင္ေနျခင္းသည္ သက္ေသခံေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသို႔ လူအမ်ားက အံ႔ၾသေနၾကေသာ္လည္း က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ ဖာရိရွဲတို႔က လာဇ႐ုကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လူအမ်ားက ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္မည္စိုး၍ လာဇ႐ုကို သတ္ဖို႔ရန္ တိုင္ပင္ စီစဥ္ၾကပါသည္။ ထုိျပႆနာက လာဇ႐ုသည္ ေသျခင္းမွ ထေျမာက္လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသူတို႔က လာဇ႐ုကို သခၤ်ဳိင္းအတြင္းမွာ ပုပ္ပ်က္သြားသည္ကိုသာ လိုလားၾကသည္။ ယေန႔ ဘာသာတရားက လူကို ေသျခင္းတရားေအာက္၌သာ ရိွေနေစမည္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္အျဖစ္၌သာ ရိွေနလွ်င္လည္း ေသျခင္းသာ ရိွရမည္ ျဖစ္သည္။ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္တစ္ပါးတည္းသာ အသက္ကို ေပးႏိုင္ပါသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာမ်ားသည္လည္း သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ေသျခင္းေအာက္မွ အသက္ရွင္ျခင္းငို႔ ကူးေျမာက္လာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ပႆခါပြဲခံခ်ိန္ ေျခာက္ရက္လိုေသးခ်ိန္၌ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕သို႔ မသြားေသးဘဲ ေဗသနိရြာသို႔ သြားရျခင္းကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သေဘာေပါက္ သိျမင္ၾကၿပီဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

ထိုသူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။ မာသက ကိုယ္ေတာ္ကို အေစခံဖို႔ ေဖာ္ျပေနသလို၊ မာရိကလည္း ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းက အေရးႀကီးေၾကာင္းႏွင့္ လာဇ႐ုက ကိုယ္ေတာ္သည္ အသက္ကို ေပးပိုင္ေသာဘုရား ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံေနပါသည္။ ထိုသူတို႔ႏွင့္ ေယ႐ုရွလင္ၿမိဳ႕၌ ရိွေနေသာ ဘာသာေရးပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည့္ ရဟူဒီဘာသာဝင္တို႔ႏွင့္ မည္သည့္အရာ ကြာျခားပါသနည္း။ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ျခင္း၊ မထိေတြ႔ျခင္း၌ ကြာျခားပါသည္။ ယေန႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မည္သို႔ အသက္ရွင္ ေနပါသလဲ။ မာသကဲ႔သို႔ ကိုယ္ေတာ္အတြက္ အေစခံေနပါသလား။ မာရိကဲ႔သို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ၿပီး ေျခေတာ္ရင္း၌ မိႆဟယဖြဲ႔လ်က္ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ေနပါသလား။ လာဇ႐ုကဲ႔သို႔ ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ျခင္း၏ သက္ေသႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္အတြက္ သက္ေသခံေနပါသလား။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ ခရစ္ေတာ္အတြက္ သက္ေသခံစရာရိွပါသလား။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္ကို ႏွလံုးသားထဲ၌ ပိုင္ဆိုင္ရရိွမထားပါက အေစမခံႏိုင္ပါ။ မာရိကဲ႔သို႔လည္း ကိုယ္ေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ လာဇ႐ုကဲ႔သို႔ ကိုယ္ေတာ္ အသက္ရွင္ေၾကာင္း သက္ေသခံစရာလည္း ရိွမည္ မဟုတ္ပါ။

သခင္ေယ႐ႈသည္ ပႆခါပြဲမခံမီ ေျခာက္ရက္အလို၌ ေဗသနိရြာသို႔ ေရာက္လာခဲ႔ၿပီၚ လူသံုးဦးႏွင့္ ေတြ႔ခဲ႔ပါသည္။ ထိုလူသံုးဦးထံမွ သင္ခန္းစာသံုးခုကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရခဲ႔ပါသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ထိုအမႈအရာမ်ားအားျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အား စဥ္းစားဆင္ျခင္ေစလိုပါသည္။ ဘုရားသခင္ကို စကားေျပာေစလိုပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာ၌လည္း ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ေသာ အေတြ႔အၾကံဳရိွခဲ႔ပါက သခင္ေယ႐ႈခရစ္အားျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္းကို ေပးသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ီးမြမ္းၾကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ အတိတ္က အျပစ္တရားႏွင့္ ဆိုင္ခဲ႔ေသာေၾကာင့္ ေသရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွင္ခြင့္ ေပးသည့္အတြက္ ခ်ီးမြမ္းႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဘာသာေရးအယူဝါဒ တစ္ခုကို သြန္သင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မဟုတ္ပါ။ အသက္ရွႈ္ေတာ္မူေသာ အရွင္ျဖစ္ပါသည္။ သခင္ေယ႐ႈသည္ ေဗသနိရြာ၌ ထုိပုဂၢိဳလ္ သံုးဦၚႏွင့္ ထိေတြ႔ၿပီးေနာက္၊ ေျခာက္ရက္အလြတ္၊ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ေလာကသားအားလံုး၏ အျပစ္အတြက္ ကိုယ္စားျပဳၿပီး ကားတိုင္ထက္၌ အေသခံခဲ႔ပါသည္။ မာသအတြက္၊ မာရိအတြက္၊ လာဇ႐ုအတြက္ အေသခံခဲ႔သလို၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အေယာက္စီတိုင္းအတြက္ အေသခံခဲ႔ပါသည္။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။ ထိုအရွင္သာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာကို ဆက္ကပ္အပ္ႏွံ၍ အေစခံထိုက္ေသာ အရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအရွင္သာလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခံယူထိုက္ေသာအရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအရွင္သည္သာ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ အသက္တာ၌ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းႏွင့္အတူ သက္ေသခံေဟာေျပာေနဖို႔ ထိုက္တန္ေသာအရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အသက္တာ၌ ကိုယ္ေတာ္အတြက္ အမွန္တကယ္ အေစခံေနပါသလား။ ကိုယ္ေတာ္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ေနပါရဲ႕လား။ ကိုယ္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနေၾကာင္း သက္ေသခံရဲၾကပါသလား။ အသက္တာ အသီးသီး စစ္ေဆးဆင္ျခင္လ်က္ အသက္ရွင္ၾကဖို႔ရန္ အားေပး ေဝငွလိုက္ပါသည္။