တန္ဖိုးရိွေသာ ၿပိဳင္ပြဲ

တစ္ခါက ရြာငယ္ေလးတစ္ရြာမွာ အားကစားအလြန္လိုက္စားတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရိွပါတယ္။ အရြယ္အားျဖင့္လည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဆိုေတာ့ သိပ္ကို လန္းဆန္းတက္ႂကြေနခဲ႔ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အဲဒီရြာငယ္ေလးမွာ အေျပးၿပိဳင္ပြဲတစ္ခု က်င္းပဖို႔ ရြာလူႀကီးေတြက စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါ အားကစားအရမ္းလုပ္ခ်င္တဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ရဖို႔ ေသြးဆာေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အရမ္းကို သေဘာက်ေနပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေန႔ကို ေရာက္ရိွလာခဲ႔ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြကလည္း မ်ားသလို၊ အားေပးၾကတဲ႔သူေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲဟာ အင္မတန္ကို စည္ကားေနပါေတာ့တယ္။ လက္ေခါက္မႈတ္ၿပီး အားေပးတဲ႔သူက အားေပး၊ ဝီစီမႈတ္ၿပီး အားေပးသံေတြ၊ ကိုယ္အားေပးမယ္႔သူရဲ႕ နာမည္ကို တြင္တြင္ေခၚသံေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲဟာ တကယ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အားေပးတဲ႔ ပရိတ္သတ္ေတြထဲမွာ ပညာဥာဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ႔ အဘိုးအို တစ္ေယာက္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေတြ တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲ ၿပိဳင္ေနၾကပါၿပီ။ ျငင္းသံခုန္သံ ေအာ္ဟစ္သံ ကလည္း ပိုၿပီး ဆူညံေနပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အားကစားသမားေကာင္ေလး ယွဥ္ၿပိဳင္ရမယ္႔ အလွည့္ကို က်ေရာက္လို႔ လာပါၿပီ။ သူနဲ႔အတူ အျခားႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ေျပးရမွာပါ။ သူရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ သူနဲ႔ အသက္အရြယ္ခ်င္းေရာ၊ ကိုယ္ခႏၶာေတာင့္တင္းၾကံ႕ခိုင္မႈျခင္းေရာ ညီမွ်ေနပါတယ္။ ဒိုင္က ဝီစီမႈတ္ၿပီး အခ်က္ေပးလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ တက္ညီလက္ညီ ေျပးၾကပါတယ္။ ဘယ္သူက သာလြန္တယ္၊ ဘယ္သူက ေနာက္က်လြန္းတယ္လို႔ မရိွဘဲ တကယ္႔ကို ပြဲႀကီးပြဲေကာင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အားကစားသမားေကာင္ေလး အႏိုင္ရရိွသြားပါတယ္။ ေကာင္ေလး ပန္းဝင္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ ပရိတ္သတ္ေတြဟာ မတ္တတ္ထရပ္ၿပီး အားရပါးရ အားေပးၾကပါတယ္။ ဒီျမင္ကြင္း ဒီေအာင္ျမင္မႈကို ေကာင္ေလး သိပ္သေဘာက်ပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္လည္း သိပ္ကို ဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုက ၿပီးဆံုးသြားခဲ႔ပါတယ္။ ပညာရိွ အဘိုးအိုက ေကာင္ေလးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို လက္ခုပ္တီး အားေပးရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သိပ္တက္ႂကြတဲ႔ အားေပးမႈမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။

ဒုတိယၿပိဳင္ပြဲ စတင္ပါၿပီ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏိုင္ရသူေတြ ျပန္ေတြ႔တာဆိုေတာ့ ပိုျပင္းထန္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ ေကာင္းေနပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ပိုၿပီး စိတ္ေမာေနမိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြဟာ သူ႔ထက္ ခြန္အားခ်င္း သာလြန္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ တကယ္႔ကို ၿပိဳင္ပြဲေကာင္းပါ။ အားေပးသံ၊ ေတာက္ေခါက္သံ နဲ႔ အားမလိုအားမရသံေတြကလည္း ဆူညံေနပါေတာ့တယ္။ ေကာင္ေလးအဖို႔ တကယ္႔ကို က်ားကုတ္က်ားခဲ ၿပိဳင္ရတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲပါ။ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ေတြေတာင္ ျဖစ္လာမိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မေလွ်ာ့တဲ႔ဇြဲနဲ႔ ႀကိဳးစားတဲ႔အခါ ထပ္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏုိင္ရျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ လက္ခုပ္သံေတြ အားေပးမႈေတြက ပထမတစ္ႀကိမ္ထက္ ပိုသာပါတယ္။ ေကာင္ေလးလည္း ေက်နပ္မီတိစိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပါ႔။ ပညာရိွအဘိုးအုိလည္း အရင္တစ္ခါကလိုပဲ တက္ႂကြမႈကင္းစြာ အားေပးေနဆဲပါပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပြဲပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတြဟာ ဘယ္သူမ်ား ျဖစ္ေလမလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္ေနပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပြဲျဖစ္တဲ႔အတြက္ အရင္ၿပိဳင္ပြဲေတြ ထက္ပိုၿပီး အားစိုက္ရမယ္ဆိုတာ ေကာင္ေလး သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရတဲ႔အခ်ိန္ေလးမွာ ႀကိဳးစား ေလ႔က်င့္ေနပါေတာ့တယ္။

ကဲ... အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ႔ ေနာက္ဆံုးၿပိဳင္ပြဲေန႔ ေရာက္လာပါၿပီ။ ေကာင္ေလးလည္း သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြ ဘယ္သူမ်ားျဖစ္မလဲဆိုတာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္းနဲ႔ေပါ႔။ ဒီလုိနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲစဖို႔ ဝီစီမႈတ္ခ်ိန္ထိ ၿပိဳင္ဘက္နဲ႔ တူတဲ႔သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ ေကာင္ေလး မေတြ႔မိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး ၿပိဳင္ပြဲကြင္းထဲ ဝင္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ႔ အေနအထားနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ အေၾကာင္းေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ ႏွစ္ဦးဟာ တစ္ဦးက မ်က္မျမင္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အင္မတန္ကို ခ်ည့္နဲ႔ၿပီး အိုမင္းလွၿပီျဖစ္တဲ႔ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ပါ။ ၿပိဳင္ပြဲမ်ား တစ္ခုခု လြဲမွားေနသလားလို႔ ေကာင္ေလး အံ႔ၾသေနတယ္။ ပညာရိွအဘိုးအိုက အံ႔ၾသေနတဲ႔ ေကာင္ေလးကို ၿပံဳးၾကည့္ၿပီး "ၿပိဳင္ပြဲစၿပီေလကြာ" လို႔ လွမ္း သတိေပးပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ေလးလည္း ေျပးလိုက္တာ တခဏခ်င္းမွာပဲ ပန္းဝင္သြားပါတယ္။ သူ႔ကို ဘယ္သူမွလည္း စိတ္မဝင္စားသလို သူ႔ေအာင္ျမင္မႈကို တစ္ေယာက္တေလကေတာင္မွ အားမေပးၾကပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ "တာထြက္" တဲ႔နားမွာပဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တုန္ခ်ည့္တုန္ခ်ည့္နဲ႔ ရိွေနၾကပါေသးတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ကို နားမလည္ႏုိင္ေတာ့တဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ "ဘာေတြလဲကြာ... ကၽြန္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈကို လူေတြက ဘာလို႔ အသိအမွတ္ မျပဳတာလဲ" လို႔ ညည္းတြားပါတယ္။ အဲဒီအခါ ပညာရိွအဘိုးအိုက "ၿပိဳင္ပြဲျပန္စၾကတာေပါ႔ ေကာင္ေလးရာ။ ဒီတစ္ခါ သူတို႔နဲ႔အတူတူ ပန္းဝင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစား..." လို႔ ျပံဳးၿပီး ေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ေကာင္ေလးလည္း ၿပိဳင္ပြဲကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္စပါတယ္။ ပညာရိွအဘုိးအိုေျပာသလိုပဲ မ်က္မျမင္နဲ႔ အိုမင္းလွၿပီျဖစ္တဲ႔ အဘြားအိုတို႔ကို လက္ခ်င္းတြဲၿပီးေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ သြားလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးမွာ ပန္းတုိင္ကို ေရာက္သြားၾကပါၿပီ။ အဲဒီအခါ ပရိတ္သတ္ဆီက ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ေအာင္ကို အားေပးမႈ ရရိွပါတယ္။ ကြင္းလံုးကၽြတ္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဝမ္းသာအားရ အားေပးၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး တက္ႂကြမႈကင္းစြာ အားေပးေနတဲ႔ အဘိုးအိုကေတာင္ ဝမ္းသာအားရရိွေနပါတယ္။

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ေကာင္ေလးလိုပဲ မ်က္မျမင္ နဲ႔ အိုမင္းလွၿပီ ျဖစ္တဲ႔ အဘြားအိုကလည္း ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေကာင္ေလးက ပညာရိွအဘိုးအိုကို "အဘိုး... ပရိတ္သတ္ေတြ ဒီေလာက္ထိ အားေပးတာ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး။ သူတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္မွာ ဘယ္သူ႔ကို အားေပးတာလဲဗ်" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ အဘိုးအိုက "သူတို႔က တန္ဖိုးရိွတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲကို အားေပးတာေပါ႔ကြ" လို႔ ေျပာၿပီး ေကာင္ေလးကို ဖက္လိုက္ပါတယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ "ေကာင္ေလး... ၿပိဳင္ပြဲဆိုတာ အႏိုင္ရဖို႔လို အေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္တတ္ၾကတယ္ကြ။ အႏိုင္ရရင္ ေပ်ာ္မယ္၊ ပီတိျဖစ္မယ္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေလာကမွာ ကိုယ္မထင္ထားဘဲ ပီတိျဖစ္ရတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေတြလည္း ရိွပါတယ္ကြ။ တစ္ခါတရံ သနားညႇာတာစိတ္၊ ၿပိဳင္ဘက္အေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ မွ်ေဝခံစားတတ္ျခင္းဟာ တကယ္႔ေအာင္ျမင္တဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲပါပဲလို႔ ေကာင္ေလးကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ပညာရိွ အဘုိးအို ေျပာသလိုပါပဲ။ ေကာင္ေလးအတြက္ေတာ့ ဒီေအာင္ျမင္မႈအတြက္ မွ်ေဝျခင္းဟာ ဘာမွ မဟုတ္ေပမယ္႔ မ်က္မျမင္နဲ႔ အဘြားအိုအတြက္ေတာ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားရေစတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲပါ။

ဒီစာစုေလးကို ဖတ္ၿပီး အားလံုးလဲ တန္ဖိုးရိွတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေတြ ဘဝမွာ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ။

W a i

( စာေရးသူ W a i ဟာ ကၽြန္ေတာ့ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ပါ။ The Chic မဂၢဇင္းမွာ လစဥ္ သူပင္တိုင္ ေရးသားေနတဲ႔ Chicken Soup for Soul က႑ထဲကေန ဒီစာစုေလးတစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး တင္ျပလိုက္တာပါ။ W a i ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စာေရး စာဖတ္ရာမွာ ဝါသနာတူၾကေပမယ္႔ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မီဒီယာ စီမံခန္႔ခြဲမႈအပိုင္းကို လုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီး သူကေတာ့ စာေပအႏုပညာနယ္ပယ္ထဲမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ႔အျပင္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္းေတြလည္း ေရးသားေပးေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ မၾကာခင္လည္း သူေရးသားထားတဲ႔ ဝတၳဳေတြ ဖတ္ရေတာ့မွာပါလို႔ ဒီေနရာကေန စာေရးဆရာ W a i အေၾကာင္းကို အမွတ္တယ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္။ )