ႏွစ္ေပါင္း (၉၀) ရိွေတာ့မယ္႔ "ဘဝသံသရာ" ရထားကူးတံတားဆီ

ခရီးသြားစာေလးေတြနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတာ ၾကာေတာ့ ေသြးပူေလး ျပန္လုပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ဒီစာေလး ေရးျဖစ္တာ။

ဒီတစ္ေခါက္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း က အလွဆံုးေနရာေတြ အကုန္ေရာက္ခဲ႔တယ္လို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္သြားျဖစ္ခဲ႔တယ္ဗ်ာ။ အားလံုးကို တစ္ခါတည္း ေရးတာထက္ တစ္ေနရာခ်င္း၊ အစီအစဥ္တစ္ခုခ်င္းကို ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေရးတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္မိတယ္။

ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းကို ေရာက္ျဖစ္တိုင္း အျမဲလိုလို ေရာက္သြားတတ္တဲ႔ေနရာတစ္ခုက "ဘဝသံသရာ" တံတား ကိုပဲ။ သာစည္ နဲ႔ ေရႊေညာင္ ၾကား မိုင္တိုင္ (၃၇၉/၇-၈) မွာ ရိွတဲ႔ ရထားအတြက္ သံုးတဲ႔ တံတားပါ။ တံတားအရွည္က ေပ (၂၀၀) ရိွၿပီး အျမင့္က (၆၂) ေပ ရိွတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ကေလာၿမိဳ႕ သီရိေဂဟာက ညီအစ္မ ၇ ေဖာ္ နဲ႔ ေတြ႔ဆံုရာဝယ္... ကိုကိုသီဟ လွ်ာလည္သြားတယ္

Thirigayhar Restaurant known as 7 Sisters

က်န္ခဲ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာလ အေစာပိုင္းက ကၽြန္ေတာ္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း နဲ႔ ကယားျပည္ဘက္ ခရီးထြက္ေတာ့ ကေလာ မွာ ႏွစ္ရက္ ေနခြင့္ရပါတယ္။ ကေလာ က ရာသီဥတုေလးက အေတာ္ေလး ေနလို႔ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ မိတ္ေဆြ U U Yè Kalawthar ကလည္း သူ႔ရဲ႕ မအားလပ္တဲ႔ Trekking Schedule ေတြၾကားကေန တစ္ညထြက္လာၿပီး ညစာေကၽြးပါတယ္။ U U Yè Kalawthar က ခုနာမည္ရေနတဲ႔ Trekking Guide တစ္ဦးပါ။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းမြန္မႈ၊ ဧည့္သည္ေတြအေပၚ စိတ္ရွည္ၿပီး ခ်စ္ခင္ေႏြးေထြးမႈေတြေၾကာင့္ သူနဲ႔ Trekking ထြက္ၾကတဲ႔ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ က ခရီးသြားေတြက သူ႔ကို အျမဲခ်စ္ခ်င္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ အသက္အရြယ္ရေနတဲ႔ ျပည္ပခရီးသြားေတြဆို ျပန္ရင္ ငိုေတာင္ငိုတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ဒီညက ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနတဲ႔ Thirigayhar Restaurant known as 7 Sisters ဆိုင္မွာ သူက လိုက္ၿပီး ေကၽြးတာကိုး။

လွပတဲ႔အေပၚစီး႐ႈခင္းေတြကိုျမင္ရမယ္႔ The Penthouse

ဆိုင္အျပင္ဘက္ Open Air အျပင္အဆင္

ကၽြန္ေတာ္ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက ဌာနတစ္ခုလံုးအေနနဲ႔ Team Lunch ေတြ လစဥ္ သြားၾကတယ္။ ဌာနတစ္ခုလံုးဆိုလို႔ ဆယ္ဂဏန္းမေတြးနဲ႔ဦး။ အားလံုးေပါင္းမွ (၅) ေယာက္တည္း။ အဲဒီေတာ့ ေန႔လည္စာသြားစားရင္ ရွယ္စားၾကတယ္ေပါ႔ေနာ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ သိပ္မရင္းႏွီးေသးတဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္အသစ္ေလးကို သြားဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ေျမနီကုန္း၊ ပန္းျခံလမ္းနား၊ My Hotel ရဲ႕ ေဘးက Business Tower ႀကီးတစ္ခုရဲ႕ အေပၚဆံုး ေခါင္မိုးထပ္မွာဖြင့္ထားတဲ႔ ဆိုင္လွလွေလးတစ္ခု။ The Penthouse ဆိုတဲ႔ ဆိုင္သစ္ေလးကို သြားၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အျပင္အဆင္က ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္ထားပံုရတယ္။ ႐ိုးရွင္းေပမယ္႔ လွပသပ္ရပ္တယ္။ အျပင္ဘက္မွာ ထိုင္လို႔ရသလို၊ အတြင္းဘက္မွာလည္း အဲကြန္းေလးနဲ႔ ထိုင္ႏုိင္တယ္။ ဘားေကာင္တာကိုေတာ့ အတြင္းဘက္မွာ အဓိက စီစဥ္ေပးထားၿပီး ပြဲေတြဘာေတြရိွရင္ အဆင္ေျပေအာင္ထင္ပါရဲ႕ အျပင္မွာလည္း ဘားေကာင္တာ အေသးေလးေတြ ႀကိဳစီစဥ္ထားတာေတြ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေန႔လည္စာ စားတာဆိုေတာ့ အျပင္ Open Air ရာသီဥတုနဲ႔က မတည့္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အတြင္းပိုင္း ဆိုင္အျပင္အဆင္ေလးေတြကိုပဲ ခံစားရင္း စားၾကရတယ္။ ညေနပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံရဲ႕ အလွကို ျမင္ရတယ္။

Be Right Back to say "Hello, Vietnam"

ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ခရီးသြားစာမ်က္ႏွာ (www.facebook.com/travellerthiha) ထက္မွာ အေႂကြးတင္ေနတာေလးတစ္ခုက ဗီယက္နမ္ခရီးစဥ္တြဲထဲမွာ ဟိုခ်ီမင္း (HCMC) မွာ လည္ပတ္တဲ႔ အေၾကာင္းေလး ေဖာ္ျပေပးဖို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီတေလာ စာေရးတဲ႔ဘက္ကို အာ႐ံုဘယ္လိုမွ စိုက္မရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနလို႔ ဒါေလးကို ဒီအတိုင္းေလး ထားထားလိုက္မိတယ္။
ခု မထင္မွတ္ဘဲ ဗီယက္နမ္ခရီးစဥ္ကို အတူသြားတဲ႔ မိတ္ေဆြေတြက ဗီဒီယိုဖိုင္ေလးကို အမွတ္တရ လုပ္လာေပးေတာ့... ဒါေလးကိုပဲ အမွတ္တရအေနနဲ႔ေရာ၊ မွတ္တမ္းေလးတစ္ခုအေနနဲ႔ပါ စာမ်က္ႏွာေလးေပၚ တင္ထားလိုက္တယ္။
ဗီဒီယိုေလးကို ႐ိုက္ကူးတည္းျဖတ္ေပးတဲ႔ ခ်စ္ေသြးကို ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီဗီဒီယိုမွာ ေနာက္ခံစကားေျပာထားတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ပါပဲ။

သီဟလုလင္
၁ ဇူလိုင္လ ၂၀၁၆

လွည္းကူးဘက္က ထူးျခားအသားဟင္းေတြေရာင္းတဲ႔ဆိုင္

ကိုႀကီးေက်ာ္ရဲ႕ ပြင့္ဦးသစၥာ ထန္းရည္ဆိုင္ ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ လွည္းကူး ဘက္ေရာက္လာတယ္။ ဒီဘက္ေရာက္ေတာ့ "ထူးထူးျခားျခားအေကာင္သားေလးေတြနဲ႔ ထန္းရည္ ေရာင္းတဲ႔ေနရာကိုသိတယ္။ ေန႔လည္စာစားမလား" ဆိုလို႔ စီစဥ္ေပးသူေတြေနာက္ လိုက္လာခဲ႔လို႔ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။

ဘန္ေကာက္ကို ေဈးသက္သက္သာသာ သြားဖို႔ အခြင့္အေရး ပိုမ်ားလာၿပီ

Thai Loin Air မိတ္ဆက္ပြဲ အခမ္းအနားမွ

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ေဈးႏႈန္းခ်ဳိသာတဲ႔ ဘက္ဂ်က္ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ပိုၿပီး ဝင္လာတာ သတိျပဳမိပါတယ္။ ခရီးသြားလာမႈ အရမ္းတိုးတက္လာတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေလယာဥ္ခ သက္သက္သာသာ နဲ႔ သြားရေတာ့ ဟိုမွာ ပိုၿပီး သံုးႏုိင္တာေပါ႔။ အထူးသျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္မိတာကလည္း ဘန္ေကာက္၊ စင္ကာပူ တို႔ ဆို မဆိုးဘူးေလ။ ခုလည္း ေလယာဥ္စီးလို႔ ခရီးသြားရင္ မႏၲေလး နဲ႔ ဘန္ေကာက္ ယွဥ္ေရြးလို႔ ရေနၿပီ။ ေလယာဥ္ခလည္း ပိုသက္သာမယ္၊ ေလယာဥ္စီးခ်ိန္လည္း ပိုနည္းတဲ႔ ဘန္ေကာက္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က အရင္စဥ္းစားမိသြားတယ္။ ဘန္ေကာက္က ေပ်ာ္စရာမ်ားတယ္ေလ။ အရင္ကေတာ့ ဗီဇာေၾကးေလး ထပ္ေပါင္းထည့္ရေသးတယ္။ ခုေတာ့ မလိုေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဘန္ေကာက္ပဲ ေရြးခ်ယ္မိျပန္တယ္။ သြားေရးလာေရး လြယ္ကူတာ၊ ေငြကုန္ေၾကးက် သက္သာတာအျပင္၊ ဟိုတယ္ခကအစ သက္သာလို႔ ဘန္ေကာက္သြားရတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။ Shopping နဲ႔ တျခားေပ်ာ္စရာေတြ အသံုးေကာင္းလို႔ ကုန္တာကေတာ့ ကိုယ္႔ေဒါသနဲ႔ ကိုယ္ေနာ္။

Pizza Company ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ဆိုင္ခြဲသစ္ ဖြင့္ပြဲဆီ...

The Pizza Company ျမန္မာပလာဇာ ဆိုင္ခြဲသစ္ရဲ႕ အျပင္အဆင္

ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ပူးတြဲယူေနတဲ႔ Foodaholic Myanmar Page Admin ေတြ အတြက္ ဖိတ္စာေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ။ မနက္ အိပ္ရာႏိုးမွ ေကာက္ခါငင္ကာ သတိရသြားတတ္တာ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ အက်င့္။
ဒီေန႔ ျမန္မာပလာဇာ၊ တတိယထပ္မွာ The Pizza Company ဆိုင္ခြဲသစ္ဖြင့္ပြဲ ရိွတယ္ဆိုတာ သတိရမိခ်ိန္က ေန႔လည္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ပြဲက ၁၁ နာရီမွ စမွာမို႔ ကမန္းကတန္း ေမာင္းေျပးရတယ္။ ေနာက္ သူငယ္ခ်င္း Admin တစ္ဦးကိုလည္း လာေနၿပီလား ဖုန္းဆက္မွ ပြဲက ဘယ္အခ်ိန္လဲတဲ႔။ ဒါဆိုလည္း ခ်ိန္းဖို႔ မမီႏိုင္ေတာ့လို႔ တစ္ေယာက္တည္း ဒိုးလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲ ထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။ မနက္ ၁၁ နာရီဝန္းက်င္ဆိုေတာ့ ကားေတာ့ အေတာ္ရွင္းသား။

အငွားျပံဳး

အလြမ္းေတြ ေနဝင္သင့္ၿပီ။
အရင္လို ျပာလြင္တဲ့ ငါ႔မိုးေကာင္းကင္ေလး ဘယ္မွာ...

တင္းလြန္းခဲ႔လို႔ျပတ္တဲ႔ႀကိဳး
ခ်စ္လြန္းခဲ႔လို႔ ဒါဏ္ရာတိုး

ေဝးဖိုနီးခဲ့ေလေတာ့
ရင္နာေပမယ့္ အားတင္းကာၿပံဳးလိုက္ႏိုင္ဖို႔
ဒီတစ္ခါလမ္းႀကံဳရင္ေလ
အဲဒီအၿပံဳးေလး အၿပီးငွားလိုက္ေစခ်င္လို႔...

သီဟလုလင္
17 June 2013

ကၽြန္မတို႔သည္ ဧဝ မ်ားသာ

လူေတြက ဒီဘက္ေခတ္မွာ တန္းတူညီမွ်ေရးလို႔ ေအာ္ဟစ္ေနၾကေပမယ္႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ တကယ္ေရာ တန္းတူအခြင့္အေရး အျပည့္အဝ ရရိွၾကပါရဲ႕လား လို႔ ကၽြန္မ စဥ္းစားမိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ႔ စားဖိုမွဴးေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ အိမ္သန္႔ဖို႔အတြက္ တံျမက္စည္းလွည္း၊ ဖုန္သုတ္ေနရတဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အမ်ဳိးသမီးေတြကို လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာပဲ ေနရာတစ္ခုေပးလို႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းေတြ ေပးလိုက္ၿပီဆိုတာကေရာ အမ်ဳိးသားေတြက တကယ္ကို ေက်နပ္နားလည္မႈနဲ႔ ေပးတယ္ထင္လား။ ကၽြန္မေတာ့ မထင္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း အိမ္မႈကိစၥေတြ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ၾကရတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ဟိုးအရင္ ကမၻာဦးကတည္းက ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥေတြပါပဲ။

မႏၲေလး-မံုရြာ လမ္းေပၚက ေညာင္ပင္ဝန္းမွာ တစ္ေထာက္နားရင္

တေလာက ကၽြန္ေတာ္ မႏၲေလးဘက္ အလည္ေရာက္တုန္း မံုရြာကိုသြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မလိုက္လည္းျဖစ္တဲ႔ ဒီခရီးကို အားႀကိဳးမာန္တက္ လိုက္သြားမိတဲ႔ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ အညာေဒသေတြရဲ႕ အစားအေသာက္ေလးေတြ ေတြ႔လိုေတြ႔ျငား လိုက္ၾကည့္လိုက္စားခ်င္မိတာေၾကာင့္ပါပဲ။ မႏၲေလးကေန မနက္ပိုင္းထြက္လာခဲ႔တာ ေညာင္ပင္ဝန္းရြာကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေညာင္ပင္ဝိုင္းမွာက ခုလို မံုရြာဘက္ထြက္လာတဲ႔ကားေတြ တစ္ေထာက္နားေလ႔ရိွၾကတယ္။ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္၊ ေဒသထြက္အစားအစာေလးေတြ ဝယ္တဲ႔ေနရာဆိုလည္း မမွားဘူးေပါ႔။ ဒီေညာင္ပင္ဝန္းက ေနာက္တစ္ခု နာမည္ႀကီးတဲ႔အေၾကာင္းရိွေသးတယ္။ အဲဒါက ျမန္မာထမင္းပံုစားအေနနဲ႔ စားလို႔ေကာင္းသလို၊ အေၾကာ္မ်ဳိးစံု ဝယ္စားလို႔ရႏိုင္တာပါပဲ။

လမ္းမထက္က ေခြးေလးမ်ားအတြက္ နိဗၺာန္ဘံု

ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၅ နဲ႔ ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔ေတြတုန္းက ရိုက္ကူးေရးအစီအစဥ္တစ္ခုအတြက္ Yangon Animal Shelter ကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရင္က ရွိမွန္းသာ ၾကားဖူးေပမယ့္ သြားဖို႔ အေၾကာင္းမဆံုခဲ့ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ မရည္ရြယ္ပါဘဲ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာက ၿမိဳ႕ထဲ အနီးတစ္ဝိုက္မွာ ရွိတယ္ပဲထင္တာ။ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ။ ရန္ကုန္-မႏၲေလး အျမန္လမ္းေပၚ ၇ မိုင္ ၅ ဖာလံုေလာက္အထိ ေမာင္းသြား၊ ၿပီးေတာ့ U-Turn ဂငယ္ေကြ႕ျပန္ေကြ႕ၿပီး YAS လို႔ေရးထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေသးေသးေလး ညႊန္ျပတဲ့ေတာလမ္းေလးထဲ ဝင္သြားရတာ။ ဒါက ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲ သြားတုန္းကေပါ႔။ ဧၿပီလလည္းက်ေရာ အဲဒီဝင္ေပါက္လမ္းႀကီးကို အတံုးခ်ၿပီး ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေဘးနီးဝန္းက်င္က ျခံတစ္ခုကို အကူအညီေတာင္းလို႔ သူတို႔ျခံထဲကေန ျဖတ္ဝင္လိုက္ရတယ္။

ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေလးေဆာင္းလို႔႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပတ္မယ္ (၄) - ဟေလာင္းသို႔ ခရီးစဥ္အဆက္

ကၽြန္းက ဂူကို အလည္သြားတဲ႔အခ်ိန္ကစၿပီး သေဘၤာကို အဲဒီေနရာမွာပဲ ေက်ာက္ခ်ရပ္နားထားတာ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္အထိပါပဲ။ သေဘၤာေပၚက ဗီယက္နမ္ညစာက ထမင္းေလးလည္း ပါေတာ့ ပိုၿပီး စားၿမိန္သြားတယ္။ ေန႔လည္စာကို မဝတဝ စားလိုက္ရတာမို႔ ခု ညစာကို တျဖဲႏွျဖဲ စားၾကပါေလေရာ။ ညစာ စားၿပီးေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ ေအာင္ပြဲခံအထိမ္းအမွတ္ ဆက္ေသာက္ၾကမယ္လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ခ်န္ထားခဲ႔တာေလး ထည့္ေျပာရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Halong Bay ကို မလာခင္ကတည္းက ဟိုတယ္က ႀကိဳသတိေပးတယ္။ ဟိုမွာ အရက္ေတြ ဘီယာေတြ ဝယ္ေသာက္ရင္ ေဈးအရမ္းႀကီးတယ္။ ေသာက္မယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕ထဲကေန ႀကိဳဝယ္သြားဆိုၿပီး သတင္းေပးထားလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အရက္အျပင္းလည္း မႀကိဳက္တတ္တာေၾကာင့္ မာလီဘူး တစ္ပုလင္းပဲ ဝယ္သြားလိုက္တယ္။ သေဘၤာေပၚက်မွ အခ်ဳိရည္ဝယ္မယ္ေပါ႔။ သေဘၤာဆိပ္မေရာက္ခင္ ကားေပၚမွာကတည္းက Guide က သတိေပးတယ္။ သေဘၤာေပၚကို ဘယ္အရက္ပုလင္းမွ ယူသြားခြင့္မျပဳဘူးတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဝယ္ၿပီးသားပုလင္းကို ႏွေျမာေတာ့ ဖြက္ယူသြားတယ္။ ခု ေသာက္ဖို႔က်ေတာ့ အခန္းထဲမွာလည္း မေသာက္ခ်င္၊ အေပၚမွာပဲ ၾကယ္ေလးေတြၾကည့္ရင္း စကားေျပာေသာက္မယ္ဆိုေတာ့ ခက္ၿပီေပါ႔။ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြ ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက ေသာက္ထားတဲ႔ ေဗာ့ကာပုလင္းကို သတိရသြားတယ္။ အဲဒီထဲကို မာလီဘူးေတြ ေျပာင္းထည့္၊ ပိုတာကို ေရသန္႔ဗူးထဲထည့္ၿပီး အေပၚကို ယူသြားရတယ္။ ေရခဲနဲ႔ အခ်ဳိရည္ကို ထပ္မွာၿပီး Cheating လုပ္ေသာက္ခဲ႔ရတာကလည္း အမွတ္တရပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အလြဲေလးေတြနဲ႔ Proposal အေၾကာင္း ေျပာရင္း ရီေမာၾကနဲ႔ အဲ႔ဒီညကေတာ့ ၾကယ္ေတြက ထင္တာထက္ ပိုလက္ေနသလိုပါပဲ။

ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေလးေဆာင္းလို႔႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပတ္မယ္ (၃) - ဟေလာင္းသို႔ ခရီးစဥ္

မနက္ ၇ နာရီေလာက္ကို Halong Bay ကို သြားမယ္႔ကား လာေခၚမယ္ဆိုလို႔ မနက္ ၆ နာရီေလာက္ ေရမိုးခ်ဳိး၊ ေအာက္ဆင္း မနက္စာ စားၿပီး Hotel Lobby ကေန အသင့္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ဒီ ဗီယက္နမ္ ခရီးကို စၿပီး စီစဥ္ကတည္းက Halong Bay ကို သြားဖို႔ စဥ္းစားခဲ႔ၾကတာမို႔လို႔ Halong Bay က သေဘၤာေပၚ တစ္ညအိပ္ႏိုင္ေအာင္ သေဘၤာနဲ႔ အခန္းကို ႀကိဳတင္ Booking လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း Booking လုပ္တဲ႔ Website ေတြကေနေပါ႔။ အဲဒီေတာ့ ခုလို ကားနဲ႔ လာႀကိဳ၊ ျပန္ပို႔တာအျပင္ သေဘၤာေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ခန္း၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာ နဲ႔ တျခားလည္ပတ္တဲ႔ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးအပါအၿပီးကို ေဒၚလာ ၂၆၀ ေလာက္ ေပးလိုက္ရတယ္။ အကယ္လို႔ ျပည္တြင္းက စီစဥ္ခ်ိတ္ဆက္ေပးတဲ႔ Tour တစ္ခုခုနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီး သက္သာေကာင္း သက္သာႏိုင္ပါတယ္။ ထားပါေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္က အဲလိုမ်ဳိး မလြတ္မလပ္သြားရတာမွ မႀကိဳက္ဘဲ။

ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေလးေဆာင္းလို႔႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပတ္မယ္ (၂)

လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းေလ႔ရိွတဲ႔ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား

အျမဲလိုလို ျမဴေဝေနတတ္တဲ႔ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ေလးဟာ ကေလာၿမိဳ႕ေလးနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းဆို ေအးမယ္႔ပံုေလးပါ။ ခု ေႏြရာသီသြားတာေတာင္ ရာသီဥတုေလးက ေနေပ်ာ္ပါတယ္။ အရမ္းႀကီးေတာ့ ေအးမေနပါဘူး။ ေနလို႔ေကာင္း႐ံုေပါ႔။ Tour Package နဲ႔ သြားတာမဟုတ္ေတာ့ ေနာက္က်တဲ႔အထိ အိပ္မယ္ စိတ္ကူးထားေပမယ္႔လည္း ၈ နာရီမထိုးခင္ကို အားလံုးက ႏိုးၿပီး အျပင္ထြက္ဖို႔ တက္တက္ႂကြႂကြ ရိွေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့ အခန္းမွာက ဝရံတာ ပါေတာ့ မနက္ ႏိုးႏိုးခ်င္း လုပ္ျဖစ္တာက ဝရံတာထြက္ၿပီး အနီးအနားက လႈပ္ရွားမႈေလးေတြ ဓါတ္ပံု႐ိုက္တာပါပဲ။ ႐ိုးရွင္းတဲ႔ လူေနမႈပံုစံကို ေတြ႔ရတယ္။ နယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္သြားရတဲ႔အတိုင္း ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကအစ ႐ိုးရွင္းတယ္။ ႐ိုးရာအစဥ္အလာကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ေလွ်ာက္ေနၾကတဲ႔ ပံုပန္းကို ေတြ႔ရတယ္။ အရင္က ေျပာခဲ႔သလို ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ အေဆာက္အဦးတိုင္းရဲ႕ ေျမညီထပ္ဟာ ဆိုင္ခန္းေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ မနက္လင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အေနမ်ားတဲ႔ ဒီ Old Quarters မွာ ပ်ားပန္းခတ္ လူေတြလႈပ္ရွားသြားလာေနၾကတယ္။

မိုးကုတ္ကို တစ္ညအိပ္ ႏွစ္ရက္ ခရီးထြက္မယ္ဆိုရင္…

ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္ေနတုန္း၊ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးတဲ႔ မိုးကုတ္ကို သြားဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္။ မိုးကုတ္က ျပင္ဦးလြင္ကေနဆိုရင္ ၈၄ မိုင္ေလာက္ပဲ ေဝးလို႔ ၃ နာရီ ခရီးပဲ ရိွတာမို႔ တစ္ညအိပ္ခရီးသြားဖို႔ လံုေလာက္တယ္လို႔ ထင္မိတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ မိုးကုတ္ကို သြားဖို႔ ျပင္ဦးလြင္က လြင္မိုး (ျပင္ဦးလြင္ - မိုးကုတ္) ဗင္ကားအသင္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ကားစင္းလံုးငွားထြက္လာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေရွ႕ခန္း တစ္ေသာင္းခြဲ၊ ေနာက္ခန္း တစ္ေသာင္း စသျဖင့္ ရိွတတ္ေပမယ္႔ ဟိုမွာလည္ပတ္တဲ႔အခါလည္း ကားလိုအပ္ႏိုင္လို႔ အသြားအျပန္ တစ္ခါတည္း ငွားထားလိုက္ပါတယ္။

မနက္ေစာေစာထြက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ မိုးကုတ္ကို ဝင္ခ်ိန္ေစာလို႔ လည္ဖို႔ ပတ္ဖို႔အခ်ိန္ရေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ငွားတဲ႔ကားက ဘရိတ္အသစ္လဲတယ္ဆိုၿပီး ၁၀ နာရီေလာက္မွ လာေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ျပင္ဦးလြင္-မိုးကုတ္လမ္းက အရမ္းသာယာၿပီး လမ္းပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေကာင္းပါတယ္။ လမ္းစဦးပိုင္းမွာေတာ့ ကားႏွစ္စီးေရွာင္သာတဲ႔ အေနအထားရိွေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ခရီးေရာက္လာတာနဲ႔ လမ္းက က်ဥ္းလာလို႔ ကားႏွစ္စီးေရွာင္ရန္ မလြတ္တဲ႔အေနအထားျဖစ္လာၿပီး တစ္စီးစီးက လမ္းေဘးနည္းနည္းခ်ေမာင္းရတတ္ပါတယ္။ ဟိုနား ဒီနား ကြက္ေလာင္ေနတဲ႔ ေတာမီးေတြကလည္း မိုးကုတ္နား မေရာက္ခင္ထိပါပဲ။ တခါတေလ မီးခိုးတလူူလူနဲ႔မို႔ ကားမွန္ဖြင့္ေမာင္းရင္ မ်က္စိထဲဝင္ၿပီး စပ္လို႔ မ်က္ရည္က်တတ္ပါတယ္။

ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေလးေဆာင္းလို႔႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ပတ္မယ္ (၁)

လမ္းသြားရင္ သတိအျမဲထားေနရတဲ႔ ဆိုင္ကယ္ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ သီဟ ရဲ႕ သၾကၤန္အားလပ္ရက္ကိုေတာ့ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔ ဗီယက္နမ္ဘက္ကို ထြက္ဖို႔ စဥ္းစားထားခဲ႔တာ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္စကတည္းကပဲ။ သူငယ္ခ်င္း (၄) ေယာက္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ခဲ႔ၾကလို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ အစပိုင္းကတည္းက ေလယာဥ္လက္မွတ္ ႀကိဳဝယ္ထားလိုက္တယ္။ Vietjet ေလယာဥ္နဲ႔ လက္မွတ္ႀကိဳဝယ္ၿပီးသြားတာေတာင္ ေဈးႏႈန္းက အသြား အျပန္အတြက္ ၃၀၈ ေဒၚလာေလာက္ က်သင့္သြားတယ္။ ဗီယက္နမ္ကို ဧၿပီ ၉ ရက္ေန႔ေလာက္ထြက္ၿပီး ၁၆ ရက္ေန႔ ျပန္လာဖို႔ဆိုေတာ့ ဟိုမွာ ၇ ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ရသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္ဟိုခ်ီမင္းနဲ႔ ဟႏြိဳင္း ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ကို လည္ပတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

Yangon Splash Walk 2016 တြင္ ပါဝင္ျခင္း

ဒီ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာသၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားအစီအစဥ္ေလးတစ္ခုမွာ ပါဝင္ျဖစ္သြားတယ္။ ခရီးထြက္ေနရာကေန သၾကၤန္မမီေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ေနခဲ႔တာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ျပန္ၾကည့္ေတာ့မွ သၾကၤန္အတက္ေန႔ ေန႔လည္ ျပန္ေရာက္မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ ပထမဆံုးစဥ္းစားျဖစ္တာက မ႑ပ္သြားဖို႔ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္း ဟိန္းေဇာ္ညိဳက ရန္ကုန္မွာ Yangon Splash Walk ဆိုတဲ႔ activity တစ္ခုရိွတယ္ဆိုတာေလးေရးထားတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ရက္အနည္းငယ္ကတည္းက အဲဒီ Event ရိွေၾကာင္းကို ေတြ႔ေနျမင္ေနရေပမယ္႔ အခ်ိန္မီ၊ မမီ မေသခ်ာလို႔ Going မလုပ္ထားခဲ႔မိဘူး။ သူငယ္ခ်င္း ဖိုးသားနဲ႔ ကိုေန တို႔ကလည္း သြားမယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး မ႑ပ္မထိုင္ေတာ့ဘဲ ဒီ Activity မွာ ပါဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

Water Splash Walk လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၉၀ ခုႏွစ္အစဦးတုန္းက ကေလးဘဝမွာ ေခတ္စားခဲ႔တဲ႔ လြယ္အိတ္ထဲ ေရပံုးထည့္ၿပီး ေရႁပြတ္ေတြ၊ ေရေသနတ္ေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲလမ္းေတြေပၚ၊ ရပ္ကြက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားၿပီး စစ္တိုက္သလိုပဲ ကိုယ္ေတြလိုကေလးေတြ ေတြ႔ရင္ ေရနဲ႔ အၿပိဳင္ပက္ၾကတာမ်ဳိးကို ျပန္ၿပီး အမွတ္တရ ေဖာ္ထုတ္တဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေလးပါ။ မွတ္မိေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း စတီးႁပြတ္ေတြနဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔တာ။ အုန္းလက္မ႑ပ္ေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ပက္ရရင္ေတာ့ မစားသာဘူးေလ။ ကိုယ္ေတြ သူငယ္ခ်င္းအုပ္ေတာင့္ရင္ေတာ့ တစ္ဘက္က အဖြဲ႔ ခံေပေရာ့ပဲ။ ကိုယ္ေတြ သူငယ္ခ်င္းအုပ္မေတာင့္ရင္ေတာ့လည္း ခံေပါ႔။ ဒီ Water Splash Walk ရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ဒီပံုရိပ္ေတြက ေဆးေရာင္စံု႐ုပ္ရွင္ေဟာင္းတစ္ခုကို ျပန္ၾကည့္ေနရသလို အဝါေရာင္ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔ မ်က္စိထဲ ေပၚလာေစတယ္။

ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္မွ ေလယာဥ္ဆိုက္ေတာ့ အိမ္ကို အေျပးအလႊားေရခ်ဳိးျပန္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ႔ Sule Shangrila ကို အရင္သြား၊ အဲဒီကေနမွ စုရပ္ေနရာျဖစ္တဲ႔ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္းေပၚကို အေျပးလာရတယ္။ ေန႔လည္ ၃ နာရီေလာက္မွ လူအုပ္က ခပ္မ်ားမ်ားျဖစ္ေနၿပီ။ အားလံုးက ေရေသနတ္ေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔၊ အရက္မူးေနပံု မရိွဘဲ ပကတိျဖဴစင္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ပံုရိပ္မ်ဳီးေတြက အားလံုးမွာ ေတြ႔ရတယ္။ ဝတ္စံုအဆန္းအျပားေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရသလို၊ ေရေသနတ္မပါသူေတြကလည္း ေရသန္႔ဘူးကို ထိပ္ေဖာက္ၿပီး ေရေသနတ္လုပ္လို႔ ေရေဆာ့ေနၾကတယ္။ မႀကီးစန္း တို႔ ကိုျပည္စိုးေအာင္ တို႔လို Celebrities ေတြလည္း ေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ဆိုလည္း လူတိုင္းက ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ ဓါတ္ပံု ဗီဒီယိုတြဲ႐ိုက္သမွ်ကို ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ လိုက္ေလ်ာလုပ္ေဆာင္ေပးရွာပါတယ္။

အစီအစဥ္အရ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ သမိုင္းဝင္အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ Splash Walkers ေတြ တြဲဖက္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ကူးဖို႔ရိွတယ္။ ဒီအစီအစဥ္မွာ ေရေသနတ္ေတြကိုယ္စီနဲ႔ စုရပ္ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္းကေန ပန္းဆိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္၊ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း၊ အေနာ္ရထာလမ္း၊ သိမ္ျဖဴလမ္းနဲ႔ ကုန္သည္လမ္း၊ ကမ္းနားလမ္း၊ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းကေနမွ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္းကို ျပန္ဝင္ရမွာပါ။ အဲဒီလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာရိွတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၊ တရားလႊတ္ေတာ္၊ ေလာကနတ္ျပခန္းအေဆာက္အဦ၊ ဝဇီရာ႐ုပ္ရွင္႐ံု၊ စိန္႔ေမရီဘုရားေ်က်ာင္း၊ ဗဟိုပံုႏွိပ္တိုက္၊ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုး၊ ဗဟိုစာတိုက္ႀကီး၊ Strand ဟိုတယ္ စတဲ႔ သမိုင္းဝင္အေဆာက္အအံုေတြကို ေနာက္ခံထားၿပီး အမွတ္တရဓါတ္ပံု႐ိုက္ၾကပါတယ္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လည္း ေရလိုအပ္ရင္ျဖည့္ေပးဖို႔ ေရျဖည့္တဲ႔ကားေတြ စီစဥ္ေပးထားသလို၊ ငယ္ငယ္ကလိုပဲ ေတြ႔ကရာ အုန္းလက္မ႑ပ္၊ မ႑ပ္ႀကီးေတြမွာ အားမနာတမ္း ေရေတာင္းၿပီးလည္း ျဖည့္ၾကပါတယ္။
လူေပါင္းရာခ်ီလို႔ တညီတၫြတ္တည္း ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာကို အခ်ဳိ႕ကလည္း ဆႏၵျပသလားေပါ႔။ ဝိုင္းအံုၾကည့္ၾက၊ ဓါတ္ပံုနဲ႔ ဗီဒီယိုေတြ ႐ိုက္ၾကနဲ႔။ ရီလည္း ရီရပါတယ္။
ရဲ အခ်ဳိ႕ရဲ႕ စစ္ေဆးေမးျမန္းတာေတြလည္း ခံခဲ႔ရသလို၊ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြ နဲ႔ ရဲေတြရဲ႕ အကူအညီေပးမႈကိုလည္း ရရိွခဲ႔ပါတယ္။

ညေန ၆ နာရီ ေရပိတ္ခ်ိန္ ကြက္တိေလး မူလစုရပ္ေနရာျပန္ေရာက္ၿပီး အားလံုးခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ သၾကၤန္သီခ်င္းေလးေတြဆိုလို႔ လႈပ္ရွားမႈေလးကို ရပ္နားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမႈိက္ကူေကာက္ေပးတဲ႔သူေတြကလည္း အမႈိက္ေလးေတြကို ကိုယ္႔သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ျပန္လိုက္သိမ္းဆည္းေပးၾကပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္မ်ဳိးေလးေတြ ႏွစ္တိုင္းျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေထာက္ခံမိပါတယ္။ တစ္ခုပဲ အရင္ကလို လမ္းတိုင္း ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ အုန္းလက္မ႑ပ္ေတြ ရိွမေနေတာ့တာမို႔ ေရေတာ္ေတာ္နဲ႔ မစိုႏိုင္တာကေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ထူးျခားတဲ႔ အစီအစဥ္ထူးေလးေတြ ထပ္ေပါင္းျဖည့္ထည့္ေပးႏုိင္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းမွာပါ။ ခုထိကေတာ့ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရေသနတ္ကိုင္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သမိုင္းဝင္အေဆာက္အဦးေတြနဲ႔ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ရတာကလြဲရင္ သိပ္ၿပီး ထူးျခားမႈ မရိွေသးလို႔ ပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရိွမယ္႔ အစီအစဥ္ေလးေတြကို စနစ္တက် ေသေသသပ္သပ္ေလး ေရးဆြဲလို႔ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ပိုၿပီးလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

သီဟလုလင္
၁၇ ဧၿပီလ ၂၀၁၆

ဆလံုရြာ မက်ဳံဂလက္ နဲ႔ လန္ပိကၽြန္းေတြဆီကို

အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ေရကူးေကာင္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ေရကူးေကာင္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က မေန႔က ပင္လယ္ထဲမွာ လန္႔ခဲ႔တဲ႔ အလန္႔ေလးနဲ႔ ဒီမနက္မွာ ေစာေစာေလး ႏိုးလာခဲ႔တယ္။ Guide က မွာလိုက္တယ္။ မနက္ကို အေစာဆံုး Boat Ferry နဲ႔ လိုက္လာပါဆိုေတာ့ ၆ နာရီေလာက္ထ ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ၇ နာရီေလာက္မွာ ဟိုတယ္ မနက္စာကို ဆင္းစားလိုက္တယ္။ ထိုင္းအခ်ိန္ ၈ နာရီက ျမန္မာအခ်ိန္ ၇ နာရီခြဲမို႔ ကိုယ္မနက္စာ စားၿပီးခ်ိန္နဲ႔ အဆင္ေျပေျပပဲ သေဘၤာထြက္ခ်ိန္မီသြားတယ္။ ေလွဆိပ္မွာက အျမဲလိုလို ရေနာင္းသြားမယ္႔ ေလွ နဲ႔ ေကာ့ေသာင္းသြားမယ္႔ ေလွ ေတြ တစ္ခ်ိန္တည္းထြက္ၾကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကေန ဆင္းရမလဲဆိုတာ လမ္းၫြန္ေတြ ေသခ်ာဖတ္ရတယ္။ တစ္ခါတေလလည္း ေရးထားတာနဲ႔ တလြဲစီ။ ခုလည္းၾကည့္ ရေနာင္းသို႔ ဆိုတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ေနရာကေန ဆိပ္ခံေဘာတံတားကို ဆင္းၿပီး ရေနာင္းသြားမယ္႔ Speed Boat ကို ေက်ာ္ခြလို႔ ေဘးခ်င္းယွဥ္ရပ္ထားတဲ႔ ေကာ့ေသာင္းသြားမယ္႔ Speed Boat ကို တက္ရတယ္။ ဒီမနက္က လူရွင္းေနေတာ့ လူ ၈ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ေကာ့ေသာင္းကို ထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။ စေရာက္တဲ႔ေန႔က ႐ိုး႐ိုးစက္ေလွအႀကီးစားပဲ စီးခဲ႔ရေတာ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ကူးရေပမယ္႔ ခုလို Yamaha ၂၅၀ စက္ႏွစ္လံုးအားနဲ႔ Speed Boat ကေတာ့ ၅ မိနစ္ေလာက္အတြင္း ေကာ့ေသာင္းကို ေခၚသြားေပးပါတယ္။ ဟိုေန႔က ညေနဘက္မွ ေရာက္ေတာ့ ေကာ့ေသာင္းဘက္ကို မျမင္ရဘူး။ ခုမွပဲ ေကာ့ေသာင္းရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ ေဘာတံတားအလွေတြ၊ ႀကိဳဆိုေရးဆိုင္းဘုတ္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရတယ္။

ေရငုပ္ရင္း ပင္လယ္ႀကီးရဲ႕ လ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရေအာင္

သြားေနတုန္း Guide က မိတ္ဆက္ေပးတဲ႔ ကၽြန္းေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် လုိက္မွတ္ရတယ္။

ေနပူတာနဲ႔ ပင္လယ္ေလ ေပါင္းၿပီး လူကို အသားမည္းသြားေစမယ္မွန္း သိသိရက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အလွတရားကို အားပါးတရ ခံစားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေလွဦးဘက္မွာထိုင္လို႔ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေငးေမာမဆံုးၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ ေဘးမွာ ပါလာတဲ႔ Regional Guide ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဟန္ကလည္း အားပါးတရ ရွင္းျပေပးတယ္။ လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး ဟိုးကၽြန္းက ဘာပါ။ ဘယ္လိုမ်ဳိးပါ။ စသျဖင့္ ေရပက္မဝင္ေအာင္ ရွင္းျပေပးသလို၊ တစ္ခါတေလ အားမလိုအားမရ အတင္း ၾကည့္ခို္င္းတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလ သူေျပာျပတာက ကၽြန္းတစ္ခုအေၾကာင္း ကိုယ္ျမင္ေနတာက တျခားကၽြန္းတစ္ခုနဲ႔ ေနာက္မွ ဟိုကၽြန္းလား ဒီကၽြန္းလား ျပန္ေမးၿပီး ရယ္လိုက္ရတာ။

သူေဌးကၽြန္းမွာ ဘာေတြရိွလဲ၊ ဘယ္ေတြသြားရမလဲ?

ပင္လယ္ႀကီးထဲက ႐ႈခင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း လတ္ဆတ္တဲ႔ေလကို တဝႀကီး႐ႈ႐ိႈက္ဖို႔

ညက အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဆလံုေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ေပါ႔ဗ်ာ။
မနက္ေစာေစာေလး သံပတ္ေပးထားလို႔ မနက္ ၆ နာရီေလာက္မွာ ႏိုးလာတယ္။ ေဘးက လိုက္ကာႀကီးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ မနက္ခင္းေလးမွာ လူကို လန္းဆန္းသြားေအာင္ မွန္ျပတင္းတံခါးတစ္ဘက္က ပင္လယ္ႀကီးနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာ ေရးေရးျမင္ရတဲ႔ ကၽြန္းေတြက ႏိႈးဆြေနတယ္။ ဒီေန႔ ၿမိတ္ကၽြန္းစုခရီးစဥ္မွာေတာ့ Regional Guide ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဟန္က တာဝန္ယူပို႔ေဆာင္ေပးမယ္ေျပာပါတယ္။ မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္ ဟိုတယ္က စားေသာက္ဆိုင္မွာ မနက္စာ စားရတယ္။ မနက္စာ ႏိုင္ငံတကာဘူေဖးက မဆိုးဘူး ေျပာရမယ္။ အရမ္းႀကီး ႏိုင္ငံစံုအစားအစာေတြ မရိွေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ သေဘာက်မယ္႔ ထမင္းျဖဴ နဲ႔ ဟင္း ၅ မ်ဳိးေလာက္၊ ဆန္ျပားေၾကာ္၊ ဟင္းခ်ဳိ စတာေတြ ပါဝင္သလို၊ ဥေရာပစတိုင္၊ အေမရိကန္စတိုင္ မနက္စာေတြ စားဖို႔လည္း တည္ခင္းေပးပါတယ္။ ၾကက္ဥေၾကာ္အတြက္ စားဖိုမွဴးတစ္ေယာက္ တာဝန္ယူျပင္ဆင္ေပးသလို၊ ဆန္ျပဳတ္ ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ပန္ေခါက္ဆြဲလိုဟာမ်ဳိးလည္း ရိွေသးျပန္တယ္။ အသီးအႏွံ စားခ်င္သူေတြအတြက္လည္း သစ္သီး ၃ မ်ဳိးေလာက္ စိတ္ေပးထားသလို၊ ႏိုင္ငံတကာပံုစံ သီးရြက္သုပ္စားခ်င္ရင္လည္း ၃ မ်ဳိးေလာက္ကို sauce နဲ႔ dressing ၃ မ်ဳိးေလာက္နဲ႔ တည္ခင္းေပးျပန္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ အေအးမ်ဳိးစံုလည္း ရိွေသးျပန္တယ္။

ေကာ့ေသာင္းနဲ႔ သူေဌးကၽြန္းကို အလည္သြားမယ္

ကၽြန္ေတာ္က ခရီးသြားရင္ Tour Agent ေတြက သြားရင္ စိတ္ညစ္တတ္တယ္။ အဓိကက သူတို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ဇယားတိုင္း သြားရတာကို မႀကိဳက္လို႔။ တစ္ဘက္က ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း Tour Agent ေတြ ဆြဲသားေပးတဲ႔ အစီအစဥ္ေတြက ကိုယ္႔အတြက္ အခ်ိန္မလင့္ေစဘဲ၊ ေဒသတစ္ခုရဲ႕ မသြားမျဖစ္ ေရာက္သင့္တဲ႔ေနရာအားလံုးကို စံုစံုလင္လင္ ေရာက္ရိွသြားေစတယ္။ သိသင့္သိထိုက္တဲ႔ ေဒသႏၲရဗဟုသုတလည္း ကိုယ္ရလိုက္တယ္ေပါ႔။ ဒါကလည္း သူတို႔စီစဥ္ေပးတာ ေကာင္းဦးမွပါ။ အဆင္မေခ်ာတဲ႔ Tour Agency ေတြနဲ႔လည္း သြားျဖစ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

ဒီတစ္ခါ အားလပ္ရက္နည္းနည္းေလး ရတာနဲ႔ သြားခ်င္စိတ္ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးခဲ႔တဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေတာင္ဘက္အစြန္းဆံုး ေကာ့ေသာင္းၿမိဳ႕နဲ႔ သူေဌးကၽြန္းဘက္ကို ထြက္လာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ခရီးသြားဖို႔ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ျပည့္ေနတဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွန္း သိလိုက္ရလို႔လည္း သြားဖို႔ စိတ္ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ႔ ေဒသမို႔ Tour Agency ေတြကို အားကိုးရျပန္တယ္။ Tour Diamond ရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ မတ္လ (၃၁) ရက္ေန႔ မနက္မွာ ခရီးစတယ္။ မနက္ ၉ နာရီခြဲ ရန္ကုန္ - ထားဝယ္ - ေကာ့ေသာင္း MNA ေလယာဥ္နဲ႔ ဆိုေပမယ္႔ ထံုးစံအတိုင္း ဒီဘက္ခရီးစဥ္ေနာက္က်ပါတယ္။ ၁၀ နာရီခြဲမွ ထြက္ႏိုင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကေန ထားဝယ္ကို မိနစ္ (၄၀) ပ်ံၿပီး၊ ထားဝယ္ကေန ေကာ့ေသာင္းကို (၄၅) မိနစ္ ၾကာပ်ံပါတယ္။ ထားဝယ္မွာ ခဏနားခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ကို ထည့္တြက္ရင္ တစ္နာရီနဲ႔ မိနစ္ (၄၀) ၾကာတဲ႔ ခရီးပါ။

Samsung Galaxy S7 edge နဲ႔ Galaxy S6 edge ဘာေတြကြာျခားသြားသလဲ?

ဖုန္းအသစ္ထြက္လာတိုင္း အားလံုးစိတ္ဝင္စားၾကတဲ႔ အခ်က္ပါ။ Samsung မွာက series ေတြအလိုက္ ဖုန္းေတြ ထြက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲက S series ဖုန္းေတြက လူငယ္ေတြအႀကိဳက္ ဒီဇိုင္းခပ္သြက္သြက္နဲ႔ ဆန္းသစ္တဲ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ စဦးတီထြင္ ပါဝင္လာတတ္တယ္။ ေဈးလည္း ျမင့္တယ္ေပါ႔။ Note series ဖုန္းေတြကေတာ့ လူလတ္ပိုင္း လူႀကီးပိုင္း လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေရာက္ေနသူေတြရဲ႕ အႀကိဳက္။ S-pen ေလးနဲ႔ ဟိုျခစ္ ဒီျခစ္ လုပ္ခ်င္သူတိုင္းရဲ႕ အသည္းေက်ာ္ဆိုရမယ္။ သူ႔မွာေတာ့ ႏွစ္အစမွာထြက္လာတဲ႔ S series ထဲက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို နည္းနည္းမြမ္းမံတာေလးေတြနဲ႔ S-pen သံုးရတဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဦးစားေပး ပါဝင္လာတယ္။ ေဈးလည္း ပိုျမင့္တတ္ျပန္တယ္။

S series ႀကိဳက္တဲ႔ လူငယ္ေတြကလည္း S ကို series အလိုက္ စြဲစြဲျမဲျမဲကိုင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ အခုကိုင္ထားတဲ႔ အရင္ႏွစ္ထြက္ S series ဖုန္းနဲ႔ အခု အသစ္ထြက္တဲ႔ S series ဖုန္း ဘာေတြ ကြာလည္းဆိုတာ သိခ်င္လာျပန္တယ္။ သိပ္မကြာရင္လည္း မလဲသင့္ရင္ မလဲေသးဘူးေပါ႔။ နည္းပညာေတြ အရမ္းကြာသြားလို႔ လဲခ်င္လာလည္း လဲမွာေပါ႔ေလ။ ဘာေတြကြာသြားလဲ ၾကည့္ရေအာင္။

ဘန္ေကာက္ ပတၱရား ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းသြားလည္း OK တယ္

ဘန္ေကာက္ကေန ပတၱရားသြားတဲ႔ လမ္းေပၚမွာ ရိွေနတဲ႔ Sriracha Tiger Zoo အဝင္ပါ။ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔အရမ္းလွပါတယ္။ ကားႀကီးနဲ႔လာရင္ေတာ့ ကားရပ္ဖို႔ ခက္ခဲႏုိင္ပါတယ္။

လူေတြမွာ ခရီးသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခံယူခ်က္သီးသီးသန္႔သန္႔ေလးေတြရိွတယ္။ တခ်ဳိ႕က ခရီးသြားရင္ မိသားစုတစ္စုလံုးနဲ႔ သြားရမွ လံုျခံဳေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ားနဲ႔ စည္စည္ကားကား ဆူဆူညံညံေလး သြားခ်င္တယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ခရီးသြားေအဂ်င္စီေတြက စီစဥ္ေပးတဲ႔ ခရီးမ်ဳိးကိုလိုက္ခ်င္ၿပီး မိတ္ေဆြအသစ္ေတြ ေတြ႔ရ ရွာရတာမ်ဳိးကို သေဘာက်ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ခရီးသြားမွ ကိုယ္႔သေဘာနဲ႔ကိုယ္ စိတ္ႀကိဳက္သြားလာလႈပ္ရွားႏုိင္တယ္လို႔ထင္တယ္။ သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔သူမို႔ ဘယ္သူကမွေတာ့ မမွားၾကပါဘူး။ သို႔ေပမယ္႔လည္း ဒီခံယူခ်က္တိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေလးေတြေတာ့ ရိွသေပါ႔ေလ။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခရီးသြားရင္ ဘယ္လိုသြားရ သြားရ ေပ်ာ္ေနတတ္တာပါပဲ။ တစ္ေယာက္တည္းလား၊ ႏွစ္ေယာက္တြဲလား၊ အေဖာ္တသင္းနဲ႔လား၊ မိသားစုနဲ႔လား၊ ဘာလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရီးသြားရတာကို သေဘာက်ႏွစ္သက္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္သြားျဖစ္ခဲ႔တာက ဘန္ေကာက္၊ ပတၱရားဘက္ေပါ႔။ ေၾသာ္ တစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မခိုက္တာရိွတယ္။ အဲဒါ ခရီးသြားေအဂ်င္စီေတြရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ သြားရတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အပန္းမေျပဘဲ ပိုပင္ပန္းေစတယ္ထင္မိလို႔ပါ။ သို႔ေပမယ္႔လည္း ေစာေစာကေျပာသလိုေပါ႔ အားသာခ်က္ေလးေတာ့ ရိွတယ္။ ခရီးမသြားခင္နဲ႔ သြားေနတုန္း ကိုယ္႔ဘက္က သိပ္ပူပန္စရာမရိွဘူး၊ ခရီးသြားေလ႔လာသူတစ္ဦးအေနနဲ႔ ေရာက္သင့္ေရာက္ထိုက္တဲ႔ေနရာေတြအကုန္ေရာက္ႏိုင္သလို၊ သြားေရာက္တဲ႔ေနရာေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔အခ်က္အလက္ေတြလည္း တိတိက်က် လြယ္လြယ္ကူကူ သိိႏိုင္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ့အတြက္ကေတာ့ ခရီးသြားေအဂ်င္စီေတြရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔ သြားရတာဟာ ငယ္ငယ္က မူလတန္းေက်ာင္းတက္တုန္း ဆရာမေတြနဲ႔ ေလ႔လာေရးခရီးသြားေနရတယ္လို႔ ခံစားရေနရတာေၾကာင့္ပါပဲ။

ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီ ခရီးကို ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ သြားပါတယ္။ အရင္ကလည္း အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ ဘန္ေကာက္က မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ေပမယ္႔ လည္ပတ္ဖို႔ သိပ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ခုတစ္ေခါက္ေတာ့ အလုပ္ကေန ရက္ရွည္ခြင့္ယူၿပီး ပတၱရားဘက္ကို ဦးစားေပး ထြက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အားနည္းေနေသးတဲ႔ အခ်က္ေပါ႔။ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခကို အသက္သာဆံုးျဖစ္ေအာင္ အင္တာနက္ကေန ႀကိဳတင္ Booking လုပ္တာမ်ဳိး၊ ခရီးစဥ္ကို ႀကိဳတင္ၾကံစည္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ယူထားတာမ်ဳိး အရမ္းရွားတယ္။ တကယ္က အဲလိုလုပ္ႏုိင္ရင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္ဟာ စားရိတ္အမ်ားႀကီး ခ်ဳဳံ႕ႏိုင္သြားေစပါတယ္။ ဒီ ထိုင္းခရီးစဥ္အတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္က Budget Airline Nok Air ကို ႀကိဳတင္ဝယ္ယူခဲ႔တာမို႔ အသြားအျပန္ ၈၅ ေဒၚလာေလာက္ပဲ ေပးခဲ႔ရပါတယ္။ ကီလို ၃၀ သယ္ေဆာင္ခြင့္ပါၿပီးသား၊ အခြန္ပါၿပီးသားပါ။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေဝေနလို႔ ေဈးတက္သြားတာ ပထမစေတြ႔တုန္းကဆို ၆၀ ေဒၚလာေလာက္ပဲ ရိွတယ္။ ျမန္မာေငြ ၈ေသာင္း ၉ ေသာင္း ေလာက္နဲ႔ ဘန္ေကာက္ အသြားအျပန္ လက္မွတ္ရႏိုင္တာ မဆိုးဘူးေပါ႔။

ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ႔ အစြမ္းထက္ အေသးအဖြဲ႔ အေလ႔အက်င့္ (၁၂) ရပ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြကလည္း တစ္မ်ုိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိး ေတြ႔ရတတ္တယ္မဟုတ္လား။ ဒါေတြ မထင္မွတ္ဘဲ မ်ားမ်ားေတြ႔ဆံုရခ်ိန္မ်ဳိးဆို စိတ္ဓါတ္ေတြပ်က္ျပားလို႔ ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ေတာင္ ႏွေျမာရမွန္း မသိေတာ့တဲ႔ အေျခအေနမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါလို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္အခိုက္အတံ႔ေလးကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ Dean Bkhari ရဲ႕ နည္းလမ္းေကာင္းေလးေတြကို ျပန္ၿပီး ဘာသာျပန္ေဝမွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။

သံျဖဴဇရပ္က သတင္းႀကီးတဲ႔ ေဒၚပု

ေဒၚပု ထမင္းဆိုင္ က သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕ ရဲ႕ သံျဖဳဴဇရပ္ႀကီး ရိွတဲ႔ အဝိုင္း နားေလးမွာ ရိွပါတယ္။

ၾကံဳတုန္းေလး ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အပတ္ စေန၊ တနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္ေလး ေမာ္လၿမိဳဳင္-သံျဖဴဇရပ္-စက္စဲ-က်ဳိက္ခမီ ဘက္ သြားလည္ေတာ့ စားခဲ႔ရတဲ႔ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ေလး တစ္ခုကို ၫႊန္းခ်င္ပါတယ္။ သိတဲ႔အတိုင္း ျမန္မာျပည္သားေတြလည္း ခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ကိုယ္႔ျမန္မာျပည္ထဲ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သြားလည္ေနၾကေတာ့ အကယ္၍မ်ား အဲဒီဘက္ ေရာက္ခဲ႔ ေပါက္ခဲ႔ရင္ စားႏိုင္ေအာင္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညကတည္းက ထြက္လာတာ မနက္ေစာေစာ က်ဳိက္ခမီ ဘက္ေရာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စက္စဲကမ္းေျခဝင္ ေရေဆာ့ၿပီး ေန႔လည္စာကို သံျဖဴဇရပ္မွာ ဝင္စားျဖစ္ၾကတယ္။ ေသမင္းတမန္ရထားလမ္းကို မဝင္လည္ခင္ေလးေပါ႔။ အဲဒီ သံျဖဴဇရပ္မွာ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ သံျဖဴဇရပ္ႀကီး ရိွတဲ႔ အဝိုင္း တစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒီနားေလးတင္ ဒီ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကို ရွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုင္နာမည္က "ေဒၚပု ထမင္းဆိုင္" တဲ႔။ လူလည္း အေတာ္က်တယ္။ ေရြးခ်ယ္စရာ ျမန္မာဟင္းအစံုေပါ႔ ဆီျပန္ေတြ၊ အေၾကာ္ေတြ၊ အသုပ္ေတြ အစံုပါပဲ။

ရန္ကုန္မွာ အိႏၵိယအစားအစာ ေကာင္းေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္...

ဆိုင္အျပင္အဆင္ေလး.. အတြင္းဘက္ကေန အျပင္ကို ႐ိုက္တာဆိုေတာ့ နည္းနည္းေမွာင္သြားတယ္။

ဒီတေလာ ဝိတ္ေလွ်ာ့ေနပါတယ္ဆိုမွ သီဟလုလင္ တစ္ေယာက္ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ေကၽြးမယ္႔သူေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါမ်ားေနတယ္။ မေန႔ညကပဲ သူငယ္ခ်င္း ဟိန္းေဇာ္ညိဳ ရဲ႕ ေမြးေန႔ညစာေလး စားခဲ႔ရေသးတယ္။ ေဟာ.. ခုၾကည့္ ဒီေန႔ ေန႔လည္ကို ကိုယ္႔ရဲ႕ ဆရာမ၊ အထက္လူႀကီးေဟာင္း တစ္ေယာက္က လိုက္ေကၽြးလို႔ စားျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ ခါတိုင္းလည္း အစ္မနဲ႔က ဟိုစား ဒီစား သြားေနက်ပါ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ထူးထူးျခားျခားေလး အိႏၵိယအစားအစာေလး သြားစားမယ္ဆိုလို႔ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။ နာမည္ကိုလည္း ႀကိဳေျပာတယ္။ "The Taj" တဲ႔။

အဲဒါေန႔ ေန႔လည္ အဲ႔ဒီအစ္မကို ဝင္ေခၚၿပီး "The Taj" ရိွတဲ႔ ရန္ကုန္၊ ေအာင္ဆန္းကြင္း၊ City Mart ေဘး၊ ပန္းဆိုးတန္းလမ္းဘက္ျခမ္း ကို ေရာက္လာခဲ႔ရတယ္။ ကားရပ္ဖို႔ ေနရာ မလံုေလာက္ေပမယ္႔လည္း လူတုိင္းက ဟိုလမ္းေဘး ဒီလမ္းေဘး ထိုးရပ္ေနၾကေတာ့ လံုေလာက္သလိုလိုေတာ့ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆိုင္နာမည္ ဆုိင္းဘုတ္ကေတာ့ ကုလားစာ ေလးလိုလိုပဲ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္။

အားေပးလက္ခုပ္သံ

အခ်စ္တစ္ခုရင္းလို႔
ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ႐ႈံးတတ္ေအာင္
ရင္ဘတ္က သင္တယ္။

ခ်စ္ခဲ့မိလို႔သာ ေနာင္တရမိရင္
ေသခ်ာတယ္ 
ငါ႔ပါး ငါျပန္႐ိုက္မယ္။

ေက်းဇူးျပဳလို႔...
ျပံဳးေနတဲ့အရံႈးသမားအတြက္
အဆင္ေျပရင္ လက္ခုပ္သံေလး ၾကားခ်င္ပါတယ္။

သီဟလုလင္
၇ ဇန္နဝါရီလ ၂၀၁၄

လိုအပ္ျခင္း

ညေတြက က်ယ္ေလာင္လြန္းတယ္...
ေနစရာ မေတြ႕ေသးဘူး။

ၾကယ္ေတြက လင္းလြန္းေနတယ္...
အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလည္း မရႏိုင္ဘူး။

ေလညင္းေလးေတြက စပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႔...
ဒါေတာ့ တစိတ္လြန္ၿပီထင္တယ္။

ေနစရာေနရာေလး တစ္ခုေလာက္
ငါ့ကိုေပးပါ။
ရင္ခြင္မွာ ဟိုအရင္လို မွီတြယ္ရင္းေပါ႔။
ခ်စ္သူ မရိွရင္...
အရာရာဟာ ေျခာက္ျခားစရာခ်ည္းပဲမို႔ပါကြာ။


သီဟလုလင္
၁၂ ဇန္နဝါရီလ ၂၀၁၄