ဒီေန႔ေတြးတဲ႔ အေတြးတစ္စ

ဒီေန႔ ထူးထူးျခားျခားေလး ခါတိုင္း ဖတ္ေနက်မဟုတ္တဲ႔ The Myanmar Times (English Version) သတင္းစာေစာင္ေလးကို ေကာက္ကိုင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔စရာႀကီးတဲ႔ email ေတြ မ်ားေနတာရယ္။ အဲဒီ email ေတြနဲ႔ တြဲပို႔ရမယ္႔ file size ေတြ အားလံုးက ႀကီးမားေနတာရယ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့႐ံုးက (အင္း... ႐ံုးကပဲထားပါေတာ့) ကြန္နက္ရွင္အျမန္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္ေလး က်ေနတာမို႔ စိတ္မရွည္လည္း ရွည္ေအာင္ အတင္းဆန္႔ၿပီး ပို႔ေနပါတယ္။ အသက္ေတာင္ ဝဝ မ႐ႈရဲဘူး။ တင္ေနတဲ႔ ဖိုင္တြဲေလး ျပဳတ္က်သြားမွာစိုးလို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ အားအားရိွ ေဘးမွာရိွတဲ႔ ဂ်ာနယ္ေကာက္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ႔ ျမန္မာတိုင္းမ္ ျဖစ္ေနတယ္။ အနားမွာလဲ ဒါပဲရိွတာမို႔ ဒါေလးပဲ ဖတ္ျဖစ္လိုက္တာမွာ ေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ သတင္းက ကၽြန္ေတာ့ကို ဆြဲေဆာင္သြားတယ္လို႔ ဆိုရမလားဘဲ။

မၾကာေသးခင္က သံတြဲေလယာဥ္ကြင္းမွာ အဲကေမၻာဇေလယာဥ္ ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ဆင္းခဲ႔ရတဲ႔ သတင္း။ အဲဒီ သတင္းကို facebook ေပၚကေနေရာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကေနပါ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ဖတ္ထားမိၿပီးေပမယ္႔ ဒီတစ္ခါမွ ထဲထဲဝင္ဝင္ ဖတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။ ရန္ကုန္ - ေညာင္ဦး - ဟဲဟိုး - သံတြဲ - ရန္ကုန္ ေျပးဆြဲေနတဲ႔ ဒီေလယာဥ္ က ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၇) ရက္ေန႔ နံနက္ (၁၀) နာရီခြဲခန္႔မွာ သံတြဲေလဆိပ္ကို ဆင္းပါတယ္။ သံတြဲေလဆိပ္အဆင္းမွာ ေရွ႕ဘီး (ႏွာေခါင္းဘီး) ခ်မရလို႔ (ဟိုက္ဒေရာလစ္ ျပႆနာလို႔ ဆိုၾကသလို၊ အခ်ဳိ႕ဂ်ာနယ္ေတြမွာလည္း က်ဳိးသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္) ဝမ္းဗိုက္နဲ႔ ဆင္းသက္ခဲ႔ရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ခရီးသည္ ၅၅ ဦးခန္႔ စီးနင္းလိုက္ပါလာၿပီး ၁၉ ဦးခန္႔ပဲ ျပည္တြင္းခရီးသြားေတြ လို႔ ဖတ္လိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းစိတ္ပူသြားပါတယ္။ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံက ခုမွ စၿပီး ျပည္ပခရီးသြားေတြနဲ႔ စည္ပင္လာစ ရိွေသးတယ္။ ခုခရီးစဥ္မွာပဲၾကည့္ဦး ေလယာဥ္စီး ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ၃ ပံု ၂ ပံုေလာက္က ျပည္ပ ခရီးသြားခ်ည္းပဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔အျမင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေပၚ အထင္ေသးသြားေလမလားေပါ႔။

တစ္ဖက္ကေတြးေတာ့လည္း ဒီလို ေလယာဥ္ပ်က္တာမ်ဳိးက ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္ေဒသမဆို ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ။ ကိုယ္ႀကိဳမွန္းဆႏိုင္တဲ႔အရာမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာလို႔ တရားသေဘာေလး ဖက္ၾကည့္ေတာ့ ေျဖသာသြားပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြေရာ၊ လိုက္ပါတဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြပါ အထိအခိုက္မရိွဘူးဆိုတာကိုပဲ ဝမ္းသာရမွာပါ။ သို႔ေပမယ္႔လည္း ဆက္ဖတ္လိုက္ရတဲ႔ သတင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံအတြက္ မေကာင္းပါလားလို႔ ေတြ႔လိုက္ရၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ပ်က္တာကို သူတို႔ကို ေလယာဥ္က ဝန္ထမ္းေတြ ဂ႐ုမစုိက္ၾကဘူး။ ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြက ေအးေအးလူလူ ကမ္းေျခမွာအပန္းေျဖဖို႔ ဟိုတယ္ေတြဆီထြက္သြားၾကတယ္ဆိုပဲ။ တစ္ဖက္ကလည္း ေလယာဥ္ဝန္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔တာဝန္ကုိ အစြမ္းကုန္ေက်လိုက္ရလို႔ အနားယူတာေနမယ္လို႔ေတာ့ ေျဖေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီခရီးသည္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ရမွာက ေလယာဥ္က တာဝန္ရိွဝန္ထမ္းေတြ ပါပဲလို႔ေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေျဖထြက္ပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ျဖစ္ပ်က္တဲ႔ေနရာမွာ ရိွေနတာ မဟုတ္ရယ္ေတာ့ သတင္းစာေစာင္ေတြက ေရးသားခ်က္ မွန္၏။ မမွန္၏။ ဆိုတာကလည္း ေဝဖန္ပိုင္းျခားရ ခက္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႕သတင္းေတြမွာေတာ့ ေနာက္ထပ္ေလယာဥ္တစ္စီးနဲ႔ လာေခၚတယ္လို႔ ဖတ္မိပါတယ္။ ေလယာဥ္မစီးရဲေတာ့လို႔ ကားနဲ႔ ျပန္လာၾကတယ္ဆိုတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ႕ အျဖစ္ကိုေတာ့ ဖတ္ရင္း ျပံဳးမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း ဒီလိုပဲလုပ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

သတင္းတစ္ခုလံုးကို ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာေစတဲ႔အေၾကာင္းက အဲဒီ ျမန္မာတိုင္းမ္ ကေန ခရီးသည္ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ကို အင္တာဗ်ဴးထားတဲ႔စကားေလးပါပဲ။ သူ႔အေျဖေၾကာင့္ ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ရယ္လိုက္ရပါတယ္။ 

"Now I know well that Air KBZ - Flying Beyond Expectations." တဲ႔။

ဒီေန႔ေတြးတဲ႔ အေတြးတစ္စ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ရယ္ေမာေစလိုက္တာပါပဲဗ်ာ။

သီဟလုလင္