ခြင့္လႊတ္ျခင္းအေၾကာင္း ပံုဥပမာ

ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ ဘာသာေရးကို ပိုၿပီး အာ႐ံုထားလုပ္ျဖစ္လာတယ္လို႔ ဝန္ခံခ်င္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာေရးကို အာ႐ံု ပိုစိတ္ျဖစ္ဖို႔ ျဖစ္လာတာကိုလည္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဟိုးအရင္ကလို ဆိုး ေပ ေတ ေလ မေနေတာ့ဘဲ၊ စိတ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရိွလာတာကိုလည္း ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဘာသာတရားဟာ လူ႔စိတ္ကို အမ်ားႀကီး ျပည့္စံုရင့္က်က္သြားေစသလိုပါပဲ။ အရင္က ထစ္ခနဲဆို စိတ္တိုလြယ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဆိုတာကိုလည္း သင္ယူေလ႔လာျဖစ္လာပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့အျမင္ေတာ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း၊ လူ႔ေလာကမွာ ေနထိုင္ေနရသေရြ႕ လုပ္ေဆာင္အသင့္ဆံုး အရာတစ္ခုပါ။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး မတူတာေတြ ညိႇယူႏိုင္ဖို႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းတရားကို လက္ကိုင္ထားၾကရမွာကိုး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သီးသီးသန္႔သန္႔ေလး မေဖာ္ျပဘူးခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ Blog မွာ ဘာသာေရး ေဆာင္းပါးေလးတစ္ခုကို တင္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။

သခင္ေယ႐ႈ သြန္သင္တဲ႔ ထင္ရွားလွေသာ “ေပ်ာက္ေသာသား” ပံုဥပမာမွာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းၿပီး လွပတဲ႔ အျမင္႐ႈေထာင့္နဲ႔ ခံစားနားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ (အေသးစိတ္ - ရွင္လုကာခရစ္ဝင္က်မ္း အခန္းႀကီး ၁၅ အခန္းငယ္ ၁၁ မွ ၃၁ တြင္ ဖတ္႐ႈႏိုင္)

ေနာင္တႏွလံုးသားရိွျခင္း။    ။ ေပ်ာက္ေသာသားဟာ အသိတရားဝင္လာတဲ႔အခါ စိတ္ႏွလံုးေၾကကြဲၿပီး စိတ္မွာေနာင္တရကာ ဖခင္ထံ ျပန္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တယ္။ ေနာင္တဆိုတာ စိတ္ႏွလံုးက်ဳိးပဲ႔လို႔ ဘဝဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ေျပာင္းလဲတာကို ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားအားျဖင့္ သိႏိုင္ပါတယ္။

• ဘဝကို ျပန္လည္ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ဖို႔ ေတာင့္တလိုလားတယ္။ ဒုစ႐ိုက္မွာ နစ္မြန္းေနသူအဖို႔ သူ႔ရဲ႕ လက္ရိွဘဝထက္ ပိုေကာင္းတဲ႔ဘဝကို ေတာင့္တတယ္။ အဲဒီဘဝကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ဖို႔ အိမ္ကို ျပန္လိုတဲ႔ ဆႏၵျဖစ္ေပၚခဲ႔တယ္။ (လုကာ ၁၅:၁၆)
• ႏွိမ္႔ခ်ၿပီး အျပစ္ကို ဝန္ခံတယ္။ ဘုရားသခင္နဲ႔ အျခားသူမ်ားက သူ႔အေပၚထားတဲ႔ (လုကာ ၁၅:၁၈-၁၉) ေမတၱာေစတနာကို ေစာ္ကားမိၿပီး အတၱဆန္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔အျပစ္ကုိ စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ ဝန္ခံခဲ႔တယ္။
• သူ႔ကို သနားဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ မိသားစုမွာ သူ႔ရဲ႕ မူလအ႐ိုက္အရာ အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္ရဖို႔ မေတာင္းဆို၊ ကၽြန္အျဖစ္အေစခံပါမယ္လို႔ (လုကာ ၁၅:၂၁) သူနဲ႔ ဘာမွ မထိုက္တန္ေၾကာင္း သိမွတ္ၿပီး သူ႔အေပၚ သနားျခင္းရိွဖို႔ ေတာင္းပန္ခဲ႔တယ္။

ခြင့္လႊတ္တဲ႔ႏွလံုးသားရိွျခင္း။     ။ ပံုဥပမာမွာ ပါတဲ႔ ဖခင္က မေမွ်ာ္လင့္ မထင္မွတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခြင့္လႊတ္တဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ကိုယ္စားျပဳ ေဖာ္ျပတယ္။ ဒီခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ေအာက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားအားျဖင့္ နားလည္သိႏိုင္တယ္။

• ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားတယ္။ သားက ေနာင္တရၿပီး အိမ္ျပန္လာကာ သူ႔အရိပ္ျပန္ခိုမယ္လို႔ ဖခင္ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အားမေလွ်ာ့၊ ဆုေတာင္းၿပီး ေစာင့္စားတယ္။ သားျပန္လာမယ္႔ေန႔ကို စိတ္အားႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းတယ္။ သားျပန္လာတဲ႔ေန႔မွာ သားရဲ႕ ပံုရိပ္ကို အေဝးကေနရိွေနတုန္းမွာပဲ သိရိွ မွတ္မိတယ္။ (လုကာ ၁၅:၂၀) ဖခင္ရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ၿငိမ္ဝပ္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေတာင့္တမႈမ်ား ဘယ္ေသာအခါမွ ၿငိမ္းမသြားပါ။
• ရဲရင့္ေသာခ်စ္ျခင္း ရိွတယ္။ ဖခင္က ႏွိမ္႔ခ်တဲ႔ သေဘာထားရိွတယ္။ အဲဒီေခတ္က ဓေလ႔ထုံးစံအတိုင္း သားက ေျမႀကီးမွာ မ်က္ႏွာအပ္ ဦးတုိက္ၿပီး ေတာင္းပန္လာမႈကို အျဖစ္မခံ။ ေမတၱာခ်စ္ျခင္းက လႊမ္းမိုးေအာင္ႏိုင္လို႔ အလိုလို သားဆီ အေျပးေရာက္သြားၿပီး ေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္ (လုကာ ၁၅:၂၀)။ က႐ုဏာသက္ကာ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ သားရဲ႕ ႏွလံုးသားက ေနာင္တစိတ္ကို ဖခင္က ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သားကို ဝမ္းေျမာက္စြာ ခြင့္လႊတ္လိုက္ၿပီး (မၾကားစဖူး ၾကံဳဖူးမွသိ) သားအရာကို ျပန္အပ္ႏွင္းတယ္ (လုကာ ၁၅:၂၂)။
• ေနာင္တစိတ္ကို ဂုဏ္ျပဳတယ္။ သားျပန္လာတာကို ဖခင္က ပြဲခံဖို႔ စီစဥ္တယ္။ သားအဖခ်င္း ကြဲကြာကာ ေသျခင္းကို ဦးတည္ေနရာကေန ျပန္လွည့္ကာ အခု ဖခင္နဲ႔ ရန္ၿငိမ္းလို႔ အသက္ရွင္ေစေလၿပီ မဟုတ္လား။

ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္တဲ႔ ႏွလံုးသား။    ။ (ဒီပံုဥပမာကို နားေထာင္ေနတဲ႔ ဖာရိရွဲမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳတဲ႔) သားႀကီးမွာ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ညီငယ္ကို ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ျငင္းဆန္တယ္။

• ဇက္ခိုင္မာတဲ႔ သေဘာရိွတယ္။ မိုက္မဲတဲ႔ ညီငယ္ကို ျပန္လက္ခံျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေပးဖို႔ အစ္ကိုႀကီးက ဆႏၵမရိွ၊ မစဥ္းစားလိုပါ။ ညီငယ္အေပၚ စိမ္းကားလ်စ္လ်ဴသင့္တယ္လို႔သာ တထစ္ခ် ေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖခင္က ဒီလို အရွက္ခြဲတဲ႔သားနဲ႔ ဆက္ဆံပတ္သက္လိုျခင္းအေပၚ သူ ေဒါသ ထြက္ရတယ္ (လုကာ ၁၅:၂၈)။
• ဒါဏ္ေပးျခင္းကိုသာ ျမင္လိုတယ္။ သားႀကီးရဲ႕ အာ႐ံုက ညီငယ္ရဲ႕ ႏွလံုးသား ေျပာင္းလဲျခင္းထက္ သူျပဳခဲ႔သမွ် အတြက္ အျပစ္ဒါဏ္ေပးဖို႔ပဲ စိတ္ေရာက္ေနတယ္။ သူ႔မွာ က႐ုဏာမရိွ၊ ညီငယ္နဲ႔ ျပန္လည္သင့္ျမတ္လိုစိတ္ မရိွဘူး (လုကာ ၁၅:၂၈)/
• ေမာက္မာစိတ္နဲ႔ ညီကို ေမတၱာျပဖို႔ ျငင္းပယ္တယ္။ ဒါနဲ႔ သားႀကီးဟာ အေဖနဲ႔ေရာ၊ ညီငယ္နဲ႔ပါ အဆက္အဆံ ျဖတ္ေတာက္လိုက္တယ္။ သူ႔အတၱစိတ္နဲ႔ မႊန္ေနလို႔ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္႔ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးခဲ႔ရတယ္။ ျပန္လည္ ၿငိမ္ဝပ္ေစၿပီး ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေပးလိုတဲ႔ ဖခင္ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာႏွလံုးသားကို သားႀကီး မသိ၊ မခံစားခဲ႔ရပါ။ မျဖစ္သင့္၊ မတရားလို႔ပဲ ခံစားရကာ မိမိ မွန္တယ္ဆိုတဲ႔ တထစ္ခ် ခိုင္မာမႈနဲ႔ သားႀကီး က ေရွာင္ခဲ႔တယ္။ သူ႔အျပဳအမူက ညီငယ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ အျပဳအမူနည္းတူ သူနဲ႔ သူ႔အေဖၾကား နာက်င္မႈ၊ ကြဲကြာမႈကိုပဲ ျဖစ္ေစေၾကာင္း သူ သေဘာ မေပါက္ခဲ႔ဘူး။

ခြင့္မလႊတ္ျခင္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေရတြင္းက ေက်းဇူး က႐ုဏာစမ္းေရကို မေသာက္သံုးခဲ႔ရတဲ႔ မနာခံ အာခံတဲ႔ ေခါင္းမာေသာ ႏွလံုးသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနပါတယ္ (လုကာ ၇:၄၇)။

မိမိကို ဒုကၡအႏၲရာယ္ေပးသူကို ခြင့္မလႊတ္လိုျခင္းဟာ မိမိကို ဘုရားသခင္က အဘယ္မွ်ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို နားမလည္ေသးေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနတာပါ။ ဒီအခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္ေပတ႐ုၾသဝါဒစာ ဒုတိယေစာင္ အခန္းႀကီး (၁) မွာ ရွင္ေပတ႐ုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သတိေပးထားပါတယ္။ ဘုရားဝတ္မွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း၊ ညီအစ္ကို စံုမက္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာစသျဖင့္ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ တိုးတက္သြားတဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ဆိုင္တဲ႔ အဓိကအခ်က္ (၇) ခ်က္ကို ေဖာ္ျပၿပီးတဲ႔ေနာက္ “အေၾကာင္းမူကား ထိုပါရမီတို႔သည္ သင္တို႔၌ရိွ၍ ႂကြယ္ဝလွ်င္ ငါတို႔သခင္ ေယ႐ႈခရစ္ကို သိကၽြမ္းျခင္း၌ မပ်င္းရိေစျခင္းငွာလည္းေကာင္း၊ အက်ဳိးမဲ႔ မျဖစ္ေစျခင္းငွာ လည္းေကာင္း၊ ျပဳျပင္တတ္ၾက၏။ ထိုပါရမီႏွင့္ ကင္းေသာသူမူကား၊ မ်က္စိကန္း၏။ ကိုယ္႔မ်က္စိကို ကိုယ္ပိတ္၏။ မိမိအျပစ္ေဟာင္း ေဆးေၾကာေၾကာင္းကို ေမ႔ေလ်ာ့၏။” (၂ေပ ၁:၈-၉) ဟု တစ္ဆက္တည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဒီလိုခ်စ္ႏိုင္ေအာင္၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ဦးစြာ ခံယူအစျပဳရပါမယ္။ ကဲ ဒီပထမဆံုးအဆင့္ကိုပဲ အစျပဳ လုပ္ေဆာင္ၿပီးပါၿပီလား။

Adapted from When Forgiveness Seems Impossible