ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ Blog မွာ ယခင္အပတ္က ဆိုခဲ႔တဲ႔အတိုင္း ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္ရိွသေရြ႕ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ျပည္တြင္း ျပည္ပေရာက္ ယံုၾကည္သက္ဝင္သူ ဘာသာဝင္မ်ား၊ မိမိတုိ႔ အသင္းေတာ္၊ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ေဝးကြာေနခ်ိန္မွာ ဝိညာဥ္ေရးရာပိုင္း ခြန္အားယူႏိုင္ဖို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေဒသနာေတာ္မ်ားကို တင္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မယံုၾကည္သူ အျခားဘာသာဝင္မ်ားလည္း အလြယ္တကူ ေလ႔လာဖတ္႐ႈႏိုင္ေအာင္လည္း ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ယခုအပတ္ မွာေတာ့ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၂၆) ရက္ေန႔က ေဝငွခဲ႔တဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးေအာင္သက္ၫႊန္႔ ရဲ႕ “သမၼာက်မ္းစာ၏ အရြယ္သံုးပါး” ေဒသနာေတာ္ကို ဖတ္႐ႈႏိုင္ေအာင္ တင္ဆက္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကားနာသူတိုင္းအား ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ Amen!
နိဒါန္း
ယေန႔လူအမ်ားက ေယာက်္ားျဖစ္ေစ၊ မိန္းမျဖစ္ေစ ေကာင္းေသာအရကို ရယူလိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္မွာမူ ထိုေကာင္းေသာအရာႏွင့္ ထိုက္တန္ေအာင္ မျပင္ဆင္ၾကပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ယခု ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအဖြဲ႔ကို သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရႏွင့္ ေကာင္းေသာ အစိုးရျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေန ပါသည္။ လူအမ်ားက ထိုသို႔ျပဳျခင္းကို ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားကလည္း ဝမ္းသာၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက အစိုးရအဖြဲ႔ကို ထိုသို႔ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားက သန္႔ရွင္းေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ား၊ ေကာင္းေသာျပည္သူျပည္သား မ်ားျဖစ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကပါသလား။ အမ်ားက ထိုသို႔မျပင္ဆင္ပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ ေစတနာကို နားလည္ပါက တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကလည္း မိမိတို႔ အသက္တာအသီးသီးကို ေကာင္းစြာ အသက္ရွင္ၾကဖို႔ ျပင္ဆင္သင့္ပါသည္။ “ခ်စ္သားတို႔၊ သင္တို႔သည္ ထိုသခင္၏နာမေတာ္အားျဖင့္ အျပစ္မ်ားႏွင့္ ကင္းလြတ္ေသာေၾကာင့္ သင္တို႔အား ငါေရး၍ ေပးလိုက္၏။ အဘတို႔၊ သင္တို႔သည္ ေရွးဦးစြာကပင္ ရိွေတာ္မူေသာသူကို သိေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔အား ငါေရး၍ ေပးလိုက္၏။ လူပ်ဳိတို႔၊ သင္တို႔သည္ မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေသာေၾကာင့္ သင္တို႔အား ငါေရး၍ ေပးလုိက္၏။ ... လူပ်ဳိတို႔၊ သင္တို႔သည္ ခြန္အားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ မွီဝဲဆည္းကပ္သျဖင့္ မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔အား ငါေရး၍ ေပးလိုက္၏။” (၁ေယာ၊ ၂:၁၂-၁၄)
သူငယ္အရြယ္၌သာ ရိွေနၾကသည္
သမၼာက်မ္းစာ၌ ေဖာ္ျပထားေသာ အရြယ္သံုးပါးတြင္ ပထမက သူငယ္အရြယ္၊ ကေလးအရြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔မ်ားစြာေသာ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ထိုအရြယ္၌ရိွေနၾကပါသည္။ ကယ္တင္ျခင္းခံရေသာ အသက္တာ၊ အျပစ္လြတ္ျခင္းရေသာ အသက္တာ၌သာ ေက်နပ္ေနၾကသည္။ ထိုအသက္တာသည္ သူငယ္အရြယ္ျဖစ္သည္။ အေဖအရြယ္၊ အဘအရြယ္ရိွေသာသူက ေရွးဦးစြာကပင္ ရိွေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ကို သိေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လူပ်ဳိအရြယ္၌ရိွေသာသူမွာမူကား ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မွီဝဲဆည္းကပ္ၿပီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္သျဖင့္ မာရ္နတ္ကို ေအာင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဦးစြာ ထိုအရြယ္သံုးပါးအေၾကာင္းကို က်ယ္ျပန္႔စြာ ေလ႔လာဆင္ျခင္လိုပါသည္။ အရြယ္သံုးပါး၌ ပထမအရြယ္ျဖစ္သည့္ သူငယ္အရြယ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆင္ျခင္လိုပါသည္။
“ညီအစ္ကိုတို႔၊ အထက္က ငါသည္ ဝိညာဥ္လူတို႔အား ေဟာေျပာသကဲ႔သို႔ သင္တို႔အား ေဟာေျပာရေသာအခြင့္ မရိွဘဲ၊ ဇာတိပကတိလူတို႔အားလည္းေကာင္း၊ ခရစ္ေတာ္၌ သူငယ္ကေလးတို႔အား လည္းေကာင္း၊ ေဟာေျပာသကဲ႔သို႔ ေဟာေျပရ၏။” (၁ေကာ၊ ၃:၁) ကေလးသူငယ္မ်ား၏ သေဘာသဘာဝက ပံုျပင္မ်ားကို ႀကိဳက္သည္။ ရယ္ေမာစရာမ်ားကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ယေန႔အသင္းေတာ္အမ်ား၏ ဝတ္ျပဳစည္းေဝး၌ ေဟာေျပာမႈမ်ားက ထိုသို႔ ေဖ်ာ္ေျဖမႈပံုစံျဖစ္ေနၾကသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာပါက မႏွစ္သက္ၾကပါ။ တမန္ေတာ္ႀကီး ရွင္ေပါလုက ယံုၾကည္သူမ်ားအား ေၾကခဲေသာ အစာေကၽြးလိုသည္ ေကၽြး၍ မရ၊ ဘုရားသခင္၏ နက္နဲေသာအရာ ေျပာျပလိုသည္။ ေျပာ၍ မရပါ။ ယံုၾကည္သူအမ်ားက ကေလးအရြယ္၌သာရိွေနၾကသည္။ ကေလးသဘာဝက ႏို႔ကိုသာ မွီဝဲသံုးေဆာင္ၾကသည္။ ယေန႔အသင္းေတာ္၌ ယံုၾကည္သူအမ်ား အရြယ္က ႀကီးေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏို႔ဘူးစို႔ေနေသာသူ အမ်ားရိွေနၾကသည္။
“ယခုပင္လည္း ဇာတိ ပကတိလူျဖစ္ၾကေသး၏။ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားျခင္းရိွသည္ ျဖစ္၍၊ သင္တုိ႔သည္ ဇာတိ ပကတိလူျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။” (၁ေကာ၊ ၃:၃) ဇာတိပကတိလူႏွင့္ ဝိညာဥ္၌ သူငယ္အရြယ္ ရိွသူမ်ား အသက္ရွင္မႈ တူၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကေလးက မုန္႔လုစားခ်င္သည္။ ရန္ျဖစ္ၾကသည္။ ယေန႔ ကေလးဆန္ေသာ လူႀကီးမ်ားစြာ ရိွၾကသည္။ ကေလးသည္ မိမိလိုခ်င္ေသာအရာကို ေကာင္းစြာ မေတာင္း၊ ေျခေဆာင့္လက္ေဆာင့္ လုပ္ၿပီးမွ ေတာင္းတတ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းရာ၌ ပင္ မ႐ိုမေသျပဳတတ္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာအမႈေတာ္ေဆာင္မ်ားပင္လွ်င္ ထိုအရြယ္၌ ရိွေနၾကသည္။
“ငါသည္ သူငယ္ျဖစ္စဥ္အခါ၊ သူငယ္လို စကားေျပာ၏။ သူငယ္လို စိတ္ထင္၏။ သူငယ္လို ႀကံစည္၏။ အသက္ႀကီးေသာအခါမူကား၊ သူငယ္၏အရာမ်ားကို ငါပယ္ရွား၏။” (၁ေကာ၊ ၁၃:၁၁) ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ကေလးဘဝ၌ မဆင္မျခင္အသက္ရွင္ၾကသည္။ လူႀကီးကို ႐ိုေသေလးစားရမွန္းမသိ၊ ႐ိုင္းစိုင္းတတ္သည္။ ေတြးထင္မႈကလည္း ကိုယ္႔အတြ႕္သာ စဥ္းစားသည္။ အျခားသူမ်ားအတြက္ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္တတ္ပါ။ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ား၌ ရွင္းျပ၍ နားမလည္တတ္ပါ။ ယေန႔ အသင္းေတာ္မ်ား၌ ထိုသို႔ေသာလူ မ်ားစြာ ရိွၾကသည္။ သင္းအုပ္ဆရာကို စိတ္ေကာက္ၾကသည္။ သင္းလူႀကီးမ်ားကို စိတ္ေကာက္ၾကသည္။ ကေလးက မိဘမ်ားလက္၌ အေပါ႔အေလး စြန္႔တတ္ၾကသည္။ ျပဳသင့္မွန္း၊ မျပဳသင့္မွန္း မသိပါ။ သန္႔ရွင္းရ ေကာင္းမွန္းမသိၾကပါ။ လူႀကီးမ်ားက သူတို႔ကို စိတ္မဆိုး၊ နားလည္ေပးၾကသည္။ ယေန႔ အသင္းေတာ္မ်ား၌ ထိုသို႔ေသာ ကေလးဆိုးႀကီးမ်ား မ်ားစြာ ရိွၾကပါသည္။ တိုင္းျပည္၌လည္း ထိုသို႔ေသာ အသိပညာအရာ၌ ကေလးဆိုးကဲ႔သို႔ေသာသူမ်ား ရိွေနပါက တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးနည္းဆရာ ျဖစ္သည္။ အစိုးရက မည္မွ် ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေစကာမူ အေကာင္းမျမင္၊ အေကာင္းမေျပာ၊ အစိုးရကို အျပစ္ျမင္၊ အထက္လူႀကီးမ်ားကို အျပစ္ျမင္ၿပီး ကေလးဆန္ေသာသူ မ်ားစြာကို ယေန႔ ေတြ႔ေနၾကရသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယံုၾကည္သူ ခရစ္ယာန္မ်ားအေနႏွင့္ အျခားသူ အက်ဳိးကို မၾကည့္တတ္၊ မိမိ အက်ဳိးတစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ၿပီး အသက္ရွင္တတ္ၾကေသာ ဝိညာဥ္ကေလးသူငယ္အရြယ္မွ လူပ်ဳိအရြယ္သို႔ တက္လွမ္းၾကဖို႔ရန္ အေလး ဂ႐ုျပဳအသက္ရွင္သင့္ပါသည္။
သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္လာၾကသည္
လူပ်ဳိအရြယ္၊ လူငယ္အရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ အဝတ္အစား၊ အေနအထုိင္၊ အေျပာအဆိုမွ အစ ေျပာင္းလဲလာပါသည္။ ရွက္တတ္လာသည္။ အဝတ္မပါဘဲ ထြက္ေျပးေသာကေလးအသက္တာ မရိွေတာ့။ စကားေျပာလွ်င္လည္း သူမ်ားၾကားမည္စိုး၍ တိုးတုိးေျပာတတ္လာသည္။ “သင္၏ အသက္အရြယ္ ႏုပ်ဳိသည္ကို အဘယ္သူမွ် မထီမဲ႔ျမင္ မျပဳေစႏွင့္၊ စကားေျပာျခင္း၊ က်င့္ၾကံျပဳမူျခင္း၊ သူတပါးကို ခ်စ္ျခင္း၊ ဝိညာဥ္သေဘာရိွျခင္း၊ သစၥာေစာင့္ျခင္း၊ စင္ၾကယ္ျခင္းအရာမွာ ယံုၾကည္ေသာသူတို႔အား ပံုသက္ေသကို ျပေလာ့။” (၁တိ၊ ၄:၁၂) ကေလးဘဝက ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အေလးမထား၊ အာ႐ံုမစိုက္တတ္ၾက။ နားေထာင္ၿပီး အျပင္ထြက္သည္ႏွင့္ ေမ႔ပစ္လိုက္ၾကသည္။ လူပ်ဳိဘဝေရာက္လာသည့္အခါ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မွီဝဲတတ္လာသည္။ အသင္းေတာ္၌ ဇာတိအသက္အရြယ္အားျဖင့္ မည္မွ် ႀကီးႀကီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မမွီဝဲ၊ အေလးဂ႐ုမျပဳပါက ဝိညာဥ္၌ ကေလးအရြယ္သာ ရိွေသးသည္ကို သိပါ။ လူပ်ဳိအရြယ္ျဖစ္လာသည့္အခါ အရွက္ကြဲစရာ အလုပ္ မလုပ္ေတာ့ပါ။ ဆင္ျခင္ထိန္းသိမ္းတတ္လာသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္တတ္လာသည္။ အရွက္သိကၡာကို တန္ဖိုးထားတတ္လာၾကပါသည္။ လုပ္သင့္ေသာအရာ၊ မလုပ္သင့္ေသာအရာ၊ ေျပာသင့္ေသာအရာ၊ မေျပာသင့္ေသာအရာကို ပိုင္းျခားတတ္လာၿပီး ျပဳမူေျပာဆိုလာတတ္ၾကပါသည္။ ကေလးဘဝအရြယ္က မိမိကို ခ်စ္ေသာသူ၊ မိမိအလိုလိုက္ေသာသူအားသာ ခ်စ္တတ္ခဲ႔ေသာ္လည္း လူပ်ဳိအရြယ္ ေရာက္လာသည့္အခါ ခ်စ္စရာမေကာင္းေသာသူကိုလည္း ခ်စ္တတ္လာပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ခရစ္ယာန္မ်ား ႏွစ္အတန္ၾကာလာသည့္တိုင္ သမၼာက်မ္းစာကို မဖတ္ၾက၍ သမၼာတရားကို မွန္ကန္စြာ ပိုင္းျခားမသိၾကပါ။
“အသက္ႀကီးေသာသူတို႔ကို က်ပ္တည္းစြာမဆံုးမႏွင့္၊ အဘကဲ႔သို႔မွတ္၍ ေတာင္းပန္ေလာ့။ လူပ်ဳိတို႔ကို ညီအစ္ကိုကဲ႔သို႔လည္းေကာင္း၊ အသက္ႀကီးေသာမိန္းမတို႔ကို အမိကဲ႔သို႔လည္းေကာင္း၊ မိန္းမပ်ဳိတို႔ကို အလြန္စင္ၾကယ္ေသာ အျခင္းအရာႏွင့္တကြ ႏွမကဲ႔သို႔လည္းေကာင္း၊ မွတ္၍ က်င့္ေလာ့။” (၁တိ၊ ၅:၁-၂) အခ်ဳိ႕ေသာ ခရစ္ယာန္မ်ား ကေလးအရြယ္၌ ရိွၾကသည့္အခါ လူႀကီးသူႀကီးမွန္းမသိ၊ မေလးစားမ႐ိုေသၾက။ လူႀကီးတစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္လာသည့္အခါ ေနရာဖယ္ေပးသင့္ပါလ်က္ အခ်ဳိ႕က ေနရာလြတ္သြားလွ်င္ပင္ လု၍ ထိုင္ၾကသည္။ ဤမွ်႐ိုင္းစိုင္းၾကသည္။ သမၼာက်မ္းစာက အသက္ႀကီးေသာမိန္းမတို႔ကို အမိကဲ႔သို႔ မွတ္ယူ၍ က်င့္ဖို႔၊ မိန္းမပ်ဳိတို႔ကို ႏွမကဲ႔သို႔ မွတ္ယူ၍ က်င့္ၾကဖို႔ သြန္သင္ထားပါသည္။ ေယာသပ္သည္ ထိုသို႔ေသာ အျမင္ရိွသူျဖစ္သည္။ ေပါတိဖာ၏မယားက သူ႔ကို ေသြးေဆာင္သည့္အခါ ထိုအမႈကို ျပဳျခင္းသည္ သူ႔မယားကို ျပစ္မွားျခင္း ျဖစ္သလို၊ ဘုရားသခင္ကို ျပစ္မွားျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိမွတ္ၿပီး ေရွာင္ပါသည္။ လူပ်ဳိအရြယ္၌ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မွီဝဲေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာ စံုစမ္းေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမ်ားကို ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါသည္။ ဒံေယလ၊ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတို႔အသက္တာကို ၾကည့္ပါကလည္း ညစ္ညဴးေသာအစာမ်ားကို ေရွာင္ၿပီး သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္ခဲ႔ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သိပၸံမွဴးတင္က ယေန႔လူပ်ဳိ၊ လူရြယ္မ်ားသာမက မိန္းမပ်ဳိမ်ားပင္လွ်င္ ဘီယာမ်ားကို မွီဝဲေနၾကေၾကာင္း ေျပာဆိုထားပါသည္။ တိုင္းျပည္၌ စာရိတၱမ်ား က်ဆင္းေနၾကသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မွီဝဲၿပီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္ရွင္ၾကါက ထိုသို႔ ျဖစ္ၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ဒံေယလတို႔လူစုသည္ ဘုရားသခင္၏ သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ဗိမၼာန္ျဖစ္ သည့္ ခႏၶာကိကုိယ္ကို အရက္ေသစာအားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးပါ။ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ရိွလ်က္ပင္ မမွီဝဲ ေရွာင္၍ သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ ယေန႔ခရစ္ယာန္မ်ားထဲ၌ ကေလးမဆန္ဘဲ ဒံေယလတို႔ကဲ႔သို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထား၍ သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္ၾကေသာသူ မ်ားစြာ ရိွပါက တိုင္းျပည္အတြက္လည္း မည္မွ် အက်ဳိး ရိွမည္နည္း။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဘုရားသခင္၏ သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္ က်ိန္းဝပ္ေသာ ဗိမၼာန္ေတာ္ ျဖစ္သည္ဟု သိမွတ္ၿပီး အေလးထားလ်က္ သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္ၾကပါက ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား အမွန္ပင္ ေကာင္းႀကီးေပးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဝိညာဥ္သေဘာရိွျခင္းသည္လည္း ယံုၾကည္သူ တစ္ဦးအသက္တာ၌ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ပေရာဖက္ႀကီး ေယရမီက ငါ႔ဝိညာဥ္၏ သေဘာဟူမူကားဟု ဆိုသကဲ႔သို႔ ဘုရားသခင္သည္ ငါ႔အဘို႔ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ဘုရားသခင္သည္ ငါ႔အဘို႔ ျဖစ္သည္ဟု သိပါက ဘာမွ်မလိုေတာ့ပါ။ ထုိသို႔မသိေသာသူမ်ားမွာမူကား အက်င့္ဆိုး၊ အက်င့္ေဟာင္းမ်ားထဲတြင္ က်င္လည္ေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ စာရိတၱမ်ား ယိုယြင္းခ်စားေနၿပီး တိုင္းျပည္ႀကီးကို အက်ဳိးျပဳမည့္သူမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ေနဟမိသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သိေသာေၾကာင့္ သူ႔ၿမိဳ႕၌ တာဝန္ယူလာရသည့္အခါ အရင္လူတို႔ကဲ႔သို႔ မျပဳပါ။ သူလိုအပ္ေသာအရာမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕ဝန္ထံ၌ သူမေတာင္းပါ။ ဘုရားသခင္ထံ၌သာ ေတာင္းသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ (ေနဟ၊ ၅:၁၇-၁၈)
ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အသင္းေတာ္၌ မိမိတို႔တတ္ႏိုင္သည့္က႑မွ တပိုင္တႏိုင္ ပါဝင္တတ္ၾကဖို႔ လိုပါသည္။ ယေန႔အမ်ားက ကေလးဆန္ၿပီး ကိုယ္ရဖို႔သာ အာ႐ံုထားၿပီး အသက္ရွင္ေနၾကသည္။ လူပ်ဳိအရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကေလးမဆန္ၾကေတာ့၊ ကိုယ္ရဖို႔သာ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ အျခားသူကို ဘာေပးရမလဲဟု အာ႐ံုျပဳတတ္လာၾကပါသည္။ ကေလးဘဝက အျခားသူမ်ား ခရစ္ေတာ္ကို ရဖို႔ အေလးမထားတတ္ၾကေသာ္ လည္း လူပ်ဳိဘဝ ေရာက္လာသည့္အခါ အျခားသူမ်ား ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ထိေတြ႔လာဖို႔ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ လာတတ္ၾကပါသည္။ ဘုရားသခင္ ေကာင္းျမတ္ေၾကာင္းကိုလည္း အျခားသူမ်ားကို ေျပာလာတတ္ၾက ပါသည္။ ကေလးဘဝက ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေနတတ္ေသာ္လည္း လူပ်ဳိအရြယ္ ေရာက္လာသည့္အခါ သန္႔ရွင္းလွပေအာင္ ျပဳမူေနထိုင္လာတတ္ၾကသည္။ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါ တို႔ သန္႔ရွင္းစြာ အသက္ရွင္ခဲ႔ၾကသျဖင့္ ထိုတိုင္းျပည္ႀကီး၌ တရားေဟာစရာပင္မလို မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္က ရွာဒရက္တို႔ ဘုရားသခင္အား ျပစ္မွားေသာစကားကို ေျပာလွ်င္ ထိုသူကို အပိုင္းပိုင္းစဥ္းေစ၊ သူ၏ အိမ္ကိုလည္း ေနာက္ေခ်းပံုျဖစ္ေစဟု အမိန္႔ထုတ္ရသည့္အထိ ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ ဤသည္တို႔ကို ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းပါ ခရစ္ယာန္မ်ား၏ အသက္ရွင္မႈသည္ မည္မွ်အေရးႀကီးေၾကာင္း ဆင္ျခင္သိႏိုင္ပါသည္။
အသီးသီးေသာ အသက္တာႏွင့္ ႂကြယ္ဝစိမ္းလန္းဖို႔
လူပ်ဳိအရြယ္မွ လြန္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ ယံုၾကည္သူမ်ားအဘအရြယ္သို႔ ေရာက္လာၾကပါသည္။ အဘ အရြယ္သည္ ေရွးဦးစြာကပင္ ရိွေသာ ဘုရားသခင္ကို သိၾကေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းႏွင့္ ဘုရား၏ အေၾကာင္းကို သိျခင္းက မ်ားစြာ ကြာျခားပါသည္။ ယေန႔ ခရစ္ယာန္မ်ားစြာ ဘုရားအေၾကာင္း သိၾကသည္။ ဘုရားကို မသိၾကပါ။ ဘုရား၏ အေၾကာင္းကို မ်ားစြာ သိေသာ္လည္း ဘုရားရွင္ကို ပုဂၢိဳလ္ခ်င္း မသိၾကသူမ်ားမွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကပါ။ ဘုရားအေၾကာင္းမ်ားစြာသိၿပီးမွ ဘံုဆိုင္၌ လဲေနေသာသူမ်ားစြာ ယေန႔ရိွေနၾကပါသည္။ အေဖဘဝ ေရာက္လာသည့္အခါ ေရွးဦးစြာမွစ၍ ရိွေသာ ဘုရားသခင္ကို သိသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို သိေသာေၾကာင့္ မ်ားစြာ ေကာင္းႀကီး ခံစားၾကရပါသည္။
“ထာဝရဘုရား၏ အိမ္ေတာ္၌ စိုက္ပ်ဳိးေသာသူတို႔သည္ ငါတို႔ ဘုရားသခင္၏ တန္တိုင္းေတာ္တြင္ ပြင့္လန္းၾကလိမ္႔မည္။” (ဆာ၊ ၉၂:၁၃-၁၄) ယေန႔အသင္းေတာ္ဟုဆိုၿပီး အသင္းေတာ္လုပ္တမ္းကစားေနၾကေသာ အသင္းေတာ္မ်ားစြာ ရိွသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ အသင္းေတာ္မ်ားက ဘိုလာႏိုးထ အသင္းေတာ္ျဖစ္သည္။ ဘိုမ်ား လာတရားေဟာ က်မ္းစာသင္သည့္အခါ ခရစ္ယာန္မ်ားစြာ လာၾကၿပီး သီခ်င္းမ်ား သီဆိုခ်ီးမြမ္း၍ ႏိုးထသေယာင္ ရိွၾကသည္။ ဘိုမ်ား ျပန္သြားေသာအခါ ပံုမွန္အတိုင္း လူအနည္းငယ္သာ ရိွသည္။ ဟန္ေဆာင္လုပ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တည္းဟူေသာ စစ္မွန္ေသာ အသင္းေတာ္ကား ဘိုလာသည္ျဖစ္ေစ၊ မလာသည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ အုပ္စိုးေနေသာေၾကာင့္ အစဥ္ႏိုးထေနပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ အသင္းေတာ္၌ ပါဝင္ေနေသာသူမ်ား ထိုအသင္းေတာ္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ သင္းအုပ္မ်ားတို႔သည္ ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးႏွင့္ ပြင့္လန္းေန႐ံုမွ် မက အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာလွ်င္လည္း အသီးကို သီး၍ ႂကြယ္ဝျပည့္စံုၿပီးအမ်ားသူငွာ အားက်ေသာ အသက္တာ၌ ရိွၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားကို မသိေသာ အသက္တာက အသက္ႀကီးလာေသာအခါ ေျခာက္ေသြ႔သြားၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဝိညာဥ္ကေလး အရြယ္၌သာ ရိွမေနဘဲ ခရစ္ေတာ္ကို သိကၽြမ္းျခင္းသို႔လည္းေကာင္း၊ တညီတၫႊတ္တည္းႀကီးရင့္ေသာ လူအျဖစ္သို႔ေရာက္ဖို႔ ဘုရားသခင္က အလိုေတာ္ရိွသည္ဟု တမန္ေတာ္ႀကီး ရွင္ေပါလုက သြန္သင္ခဲ႔သည္။ (ဧ၊ ၄:၁၃) အခ်ဳိ႕အသင္းေတာ္၌ သင္းအုပ္ဆရာႀကီးမ်ား ကေလးဆန္ေနၾကေသးသည္။ မိမိအသင္းသားမ်ား အျခားအသင္းေတာ္၌ သြားတက္သည့္အခါ ထိုသူကို စကားမေျပာေတာ့။ အခ်ဳိ႕ အျမင္က်ယ္ေသာ သင္းအုပ္မ်ားက အျခားအသင္းေတာ္မ်ားသို႔ သြားခိုင္းသည္။ ရရိွလာေသာ အေတြ႔အၾကံဳ မ်ားကို အသင္းေတာ္၌ ျပန္လည္ေဝငွခိုင္းသည္။ ျပန္၍ အသံုးျပဳခိုင္းပါသည္။ ထိုသို႔အားျဖင့္ အသင္းေတာ္ တိုးတက္ႀကီးပြားလာဖို႔ ပါဝင္သင့္ပါသည္။ အဘ သေဘာရိွလာေသာသူမ်ားသည္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အျမင္ ထားရိွၿပီး သားသမီးမ်ားကို မအုပ္ထိန္းပါ။ အဘသေဘာမရိွေသာသင္းအုပ္မ်ားက ယေန႔အထိ သေဘာထား ေသးၾကသည္။ ဟိုသြားမႀကိဳက္၊ ဒီသြားမႀကိဳက္၊ ဟိုလူနဲ႔ မတြဲေစခ်င္၊ ဒီလူနဲ႔ မတြဲေစခ်င္ ျဖစ္ၾကသည္။ အျမင္က်ယ္က်ယ္ထား၍ ဘုရားသခင္၏ အသင္းေတာ္၌ သူတို႔ကို စိုက္ပ်ဳိးသြန္သင္ ထားဖို႔ လိုပါသည္။ သို႔ျပဳထားပါက သူတို႔ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္ပူစရာ မလိုေတာ့ပါ။ တဖန္ အဘျဖစ္ေသာသူတို႔၏ သေဘာထားက ယူဖို႔ထက္ မိမိကသာ ေပးခ်င္ၾကပါသည္။
ေရွးလူႀကီးမ်ားက သတိႏွင့္ ယွဥ္၍ ျမင္စရာအသိေပးခဲ႔သည့္အရာ ရိွသည္။ မိဘႏွစ္ပါးက သားသမီး ဆယ္ေယာက္ကို ေကၽြးႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ သားသမီး ဆယ္ေယာက္က မိဘႏွစ္ပါး ကို မေကၽြးႏိုင္ဟု ဆိုပါသည္။ ယေန႔ေလာကႀကီး၌ ေက်းဇူးမသိတတ္ေသာသူ မ်ားစြာ ရိွၾကပါသည္။ အခ်ဳိ႕သားသမီးမ်ား မိဘကို အျပစ္တင္ၾကသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က မိဘကို ႐ိုေသစြာ ျပဳဖို႔ရန္ သြန္သင္ထားေသာ္လည္း အေလးမထားၾက၊ ႐ိုေသပါဟုဆိုရာ၌ အေဖ အရက္သမားျဖစ္ပါေစ ႐ိုေသဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔သားသမီးမ်ား က်မ္းစာအနည္းငယ္သိသည္ႏွင့္ မိဘကို မေလးမစား ျပဳၾကသည္။ မိဘကို ျပန္၍ ဆရာလုပ္ေနၾကသည္။ (လု၊ ၁၅) တြင္ ေပ်ာက္ေသာသား အဖထံမွ အေမြေတာင္းၿပီး အေဝးထြက္ကာ သံုးျဖဳန္းပစ္ၿပီးမွ ျပန္လာပါသည္။ ေနာင္တႏွင့္ ျပန္လာေသာသားကို ဖခင္သည္ ေႏြးေထြးစြာလက္ခံ၍ အားလံုးကို ျပန္လည္ခံစားေစၿပီး ေမတၱာျပပါသည္။ ယေန႔ ဖခင္မ်ား မိမိတို႔ သားသမီးမ်ားအေပၚ၌ မည္မွ်ဆိုးေစကာမူ ေမတၱာႏွင့္အခ်ိန္ယူၿပီး သြန္သင္ပဲ႔ျပင္ ေပးဖို႔ လိုပါသည္။ သားသမီးမ်ားအေပၚ၌ မေကာင္းစကားကိုသာ ေျပာၿပီး အဆိုးမျမင္ၾကဖို႔ သတိျပဳသင့္ပါသည္။
(ေယာ၊ ၆:၅-၁၃) တြင္ မုန္႔ငါးလံုးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္အျဖစ္အပ်က္တြင္ အမ်ားက စားဖို႔ ဝါးဖို႔ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္သာ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ယေန႔အသင္းေတာ္မ်ားတြင္လည္း စားေသာက္ပြဲ ဆိုပါက လူမ်ားစြာ လာၾကသည္။ ဆုေတာင္းစည္းေဝးဆိုပါမူ လာေသာသူ နည္းပါသည္။ လူအုပ္ႀကီးတြင္ ေပးဖို႔ထက္ စားဖို႔သာ အာ႐ံုျပဳေနၾကေသာ လူႀကီးမ်ားတြင္ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က မုန္႔ငါးလံုးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ ပါလာေသာ္လည္း ထိုစားစရာအားလံုးကုိ သခင္ေယ႐ႈလက္သို႔ အပ္လိုက္ပါသည္။ လူက ငယ္ေသာ္လည္း အဘစိတ္ဓါတ္ရိွေသာ လူငယ္ေလးျဖစ္သည္။ ယေန႔အသင္းေတာ္မ်ား၌ လူကႀကီးေနေသာ္လည္း မိမိရဖို႔သာ ၾကည့္ေနေသာ အသက္ႀကီးၿပီး ကေလးဆန္ေနေသာ လူမ်ားစြာ ရိွၾကပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသီးသီး မိမိတို႔အသက္တာမ်ား၊ မိမိတို႔ အရြယ္မ်ားကို ဆင္ျခင္၍ ကေလးအရြယ္၌ ရိွေနပါက လူငယ္လူရြယ္၊ လူပ်ဳိအရြယ္သို႔ တက္လွမ္းဖို႔ ျပင္ဆင္သင့္သလို၊ လူပ်ဳိအရြယ္၌ ရိွေနပါကလည္း အဘအရြယ္သို႔ တက္လွမ္းဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိတို႔ ရိွေနသည့္ တိုင္းႏိုင္ငံ၊ အသင္းေတာ္၌ ဘုရားသခင္ ဘုန္းထင္ရွားေသာ ယံုၾကည္သူမ်ား၊ သူတပါးကို အက်ဳိးျပဳေသာ ယံုၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကဖို႔၊ အသက္တာမ်ားကို ျပင္ဆင္ၾကရန္ ေမတၱာႏွင့္ အသိေပးေဝငွလိုက္ရပါသည္။
Posts
1 comments:
“သင္၏ အသက္အရြယ္ ႏုပ်ဳိသည္ကို အဘယ္သူမွ် မထီမဲ႔ျမင္ မျပဳေစႏွင့္၊ စကားေျပာျခင္း၊ က်င့္ၾကံျပဳမူျခင္း၊ သူတပါးကို ခ်စ္ျခင္း၊ ဝိညာဥ္သေဘာရိွျခင္း၊ သစၥာေစာင့္ျခင္း၊ စင္ၾကယ္ျခင္းအရာမွာ ယံုၾကည္ေသာသူတို႔အား ပံုသက္ေသကို ျပေလာ့။”
လူသားအားလုံး သစၥာရွိၾကပါ-----စိတ္ထားေလးေတြျဖဴၾကပါေစလုိ႔
ခင္မင္တဲ႔ sis jasmine
ဘုရားသခင္ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းမႈေအာက္မွာ ထာ၀ရရွိေနပါေစလုိ႔
Post a Comment