ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္သမွ် စာတိုေပစေလးေတြထဲက ဖတ္ဖတ္လိုက္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့ရင္ကို လႈပ္ရွားသြားေစၿပီး ခံစားခ်က္တစ္စံုတရာေပးစြမ္းတဲ႔ စာတိုေလးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ့ Blog ကေန စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို “ရင္ကိုမွန္ေသာ စာတိုေလးမ်ား” ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္ကေန ေဝမွ်ေပးခ်င္ပါတယ္။ ပထမတစ္ေခါက္တုန္းကေတာ့ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကားက ဆက္ဆံေရးျပႆနာေလးကို အေၾကာင္းျပဳေရးဖြဲ႔ထားတဲ႔ တစ္မ်က္ႏွာဝတၳဳတိုေလးကို တင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါစာတိုေလးကေတာ့ ဝတၳဳဇာတ္လမ္းေလးမဟုတ္ပါဘူး။ ေဆာင္းပါးဆန္ဆန္ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ႔ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္စာပံုစံမ်ဳိးေလးပါ။ ေရးဖြဲ႔ထားသူက ေအာင္ေက်ာ္ညိဳ (ဆင္းခ်ဆိပ္) ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ျဖစ္တဲ႔ မတ္လ (၂၂) ရက္ေန႔ထုတ္ ေၾကးမံုသတင္းစာ ရဲ႕ ယေန႔ဖတ္စရာ၊ မွတ္စရာ က႑မွာ ပါဝင္ခဲ႔တာပါ။ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ “လိႈင္ ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ား” လို႔အမည္ေပးထားပါတယ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါတဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ား ဖတ္႐ႈၾကည့္ၿပီး ရင္ကိုမွန္ မမွန္လည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ခံစားၾကည့္ပါဦးဗ်ာ။ (သီဟလုလင္)
လိႈင္ ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ား - ေအာင္ေက်ာ္ညိဳ (ဆင္းခ်ဆိပ္)
ၾကည့္ျမင္တိုင္ၿမိဳ႕နယ္၊ လိႈင္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆရာ ၁၇ ႏွစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ႔သည္။ ေန႔စဥ္ လိႈင္ျမစ္ကိုကူး၍ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကဲ႔သို႔ ဆရာ ဆရာမ ၁၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေန ျပည္သူ ၄၀၀၀၀ ခန္႔တို႔သည္လည္း လိႈင္ျမစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ ကာ ေန႔စဥ္ သြားလာေနၾကရသည္။ ကူးစရာဆို၍ စက္တပ္သမၺန္ေလးမ်ားမွ တစ္ပါး အျခားမရိွပါ။
လိႈင္ျမစ္သည္ ေရစီးမမွန္၊ ေရစီးလည္းသန္သည္။ ေနရာအႏွံ႔ ဝဲဂယက္ရိွသည္။ လိႈင္ျမစ္သည္ စီးပြားေရး ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္၏ အသက္ေသြးေၾကာပမာ ကုန္စည္စီးဝင္ရာ ဗဟုိခ်က္ျဖစ္သည္။ သေဘၤာႀကီးမ်ား ပံုမွန္ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾကသည္။ လိႈင္ျမစ္သည္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပ်ားပန္းခပ္မွ် ဥဒဟိုေမာင္းႏွင္လ်က္ ရိွေနၾကေသာ သေဘၤာ၊ ေရယာဥ္မ်ဳိးစံုႏွင့္ ေန႔ညမျပတ္ စည္ကားေနသည္။ ျမစ္ျပင္တစ္ေၾကာ ေနရာအႏွံ႔ တြင္လည္း ေရေပ်ာ္သံေဗာႀကီးမ်ား ေခါင္းေလးေမာ့ကာ ေရစီးကို အန္တုလ်က္ရိွေနၾကသည္။ သစ္လံုးတင္၊ သဲေက်ာက္တင္ (Flat) ဖလပ္ျပားႀကီးမ်ားမွအစ သေဘၤာႀကီးငယ္မ်ား ရပ္နားရာေနရာ ျဖစ္သည္။ ထိုေဗာတစ္လံုးစီတြင္ သေဘၤာႀကီးငယ္ အနည္းဆံုး သံုးစင္းမွ ေျခာက္စင္း၊ ခုနစ္စင္းအထိ တန္းစီ ေမွးစက္ အေမာေျဖတတ္ၾကသည္။
ခရီးသည္မ်ားကို ေန႔စဥ္ပို႔ေဆာင္ေပးေနၾကေသာ စက္တပ္သမၺန္ေလးမ်ားသည္ ေရလယ္ေဗာမွာ အနားယူေနၾကေသာ သေဘၤာမ်ား၊ အၿပိဳင္ေမာင္းေနၾကေသာ ေရယာဥ္ႀကီးငယ္မ်ားႏွင့္ ေရေမ်ာဒိုက္မ်ား၊ အမိႈက္မ်ားကုိ ေရွာင္ကာရွားကာ ေကြ႔ကာဝိုက္ကာ လွည့္ကာပတ္ကာျဖသ့္ သတိထားေမာင္းႏွင္ေနၾက ရသည္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ဳိးေၾကာင့္ စက္ရပ္သြားျခင္း၊ သမၺန္တိမ္းေမွာက္သြားျခင္း ျဖစ္သြားၿပီ ဆိုလွ်င္ ေဗာမ်ားရိွ သေဘၤာတန္းကို ေရွာင္ကြင္းႏိုင္က ဆိုးဆိုးရြားရြား ျပႆနာမရိွ။ သို႔မဟုတ္ပါက တဟည္းဟည္းေရစီးႏွင့္အတူ တန္းစီသေဘၤာမ်ားေအာက္သို႔ လူေရာသမၺန္ပါ တလိမ္႔ေခါက္ေကြး စံုးစံုးျမဳပ္သြားၾကရသည္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာမွ “ျမဳပ္ေလေပါ႔ ေပၚမလာ” ျဖစ္ၾကရသည္။ လိႈင္ျမစ္အတြင္းမွာ မၾကာမၾကာ အသံုးေတာ္ခံေနသည့္ မ႐ိုးႏိုင္ေသာ ဝမ္းနည္းစရာ ဇာတ္လမ္းတြဲ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ေၾကးမံုစာတည္း၏ “ျပည့္သူ႔အသက္ သင့္လက္တြင္းမွာရိွသည္” ႐ႈေထာင့္အျမင္ကို ဖတ္ၿပီး ၾကည့္ျမင္တိုင္ အေနာက္ကမ္းမွ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ဝန္ထမ္း ၁၀၀ ေက်ာ္၏ အသက္သည္ သမၺန္သမားေလးမ်ား၏ လက္ထဲမွာလား။ ေရေပ်ာ္ေဗာႀကီးမ်ားဆီမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လိႈင္ျမစ္၏ ေအးစက္ရင္ခြင္ထဲမွာလား။ စဥ္းစားၾကည့္မိပါသည္။ အကယ္၍ ေရေဗာႀကီးမ်ားသာမရိွပါက တန္းစီသေဘၤာမ်ား မရိွႏိုင္သလို၊ ေရလယ္တြင္ စက္ရပ္တိမ္းေမွာက္ျငားလည္း ေရသင့္ရာေမ်ာပါရင္း အကူအညီ ရယူႏိုင္သည္။ ယခုကား အကူအညီယူခ်ိန္မရမီ သေဘၤာေတြေအာက္ ေရာက္သြားရသည္။ မေသသင့္ဘဲ ေသၾကရသည္။ ကာလရွည္ၾကာရိွခဲ႔ပါၿပီ။
ယေန႔တိုင္ လိႈင္ျမစ္က တဟည္းဟည္းႏွင့္ စီးဆင္းေနျမဲ။ သေဘၤာႀကီးငယ္မ်ား၊ စုန္ဆန္သြားလာေနျမဲ။ ေရေဗာႀကီးမ်ားတြင္ သေဘၤာႀကီးငယ္မ်ား တန္းစီးေမွးစက္ေနဆဲ။ လူစီးသမၺန္ေလးမ်ား ေကြ႔ဝိုက္ေမာင္းႏွင္ကာ ဝတၱရားမပ်က္ အက်ဳိးေဆာင္ေပးေနဆဲ။ ဘုရား တ ရင္း သြားလာေနၾကရေသာ ျပည္သူမ်ား၊ ေန႔တိုင္း တရားစာရြတ္ဆိုကုသိုလ္ရယူေနၾကဆဲ...။
လိႈင္ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားကို မၾကည့္လို မျမင္လိုေတာ့ပါၿပီ။ ။
Posts
3 comments:
ကိုသီဟေရ ... အဲ႕လိုစာေလးေတြ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ....ဘာပဲေျပာေျပာ သတင္းစာမွာပါလာတာဆိုေတာ႕လည္း...ေရေပ်ာ္ေဗာၾကီးေတြ ဖယ္ေပးေလာက္ပါတယ္ေနာ္.....ဒါမ်ိဳးစာေတြက လူေတြအမ်ားၾကီးအသက္ကိုကယ္ႏိုင္တဲ႕စာျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေရးသူကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရသလို ျပန္လည္ေ၀မွ်တဲ႕ ကိုသီဟကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ.....
သီဟေရ
စာေကာင္းစာမြန္ေလးကုိမွ်ေ၀ေပးလုိ႔ေက်းဇူးပါ
စာေကာင္းေလးေတြဖတ္ခဲ့ပါတယ္
မွ်ေ၀ေပးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္
Post a Comment