ရင္ကိုမွန္ေသာ စာတိုေလးမ်ား (၁)

“ရင္ကိုမွန္ေသာ စာတိုေလးမ်ား” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေလးတစ္ခုကို ဒီေန႔ေတာ့ စၿပီး တည္ေဆာက္ျဖစ္သြား ပါၿပီ။ ဒီေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္ေနမွ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ႔ စာတိုပတ္စေလးေတြကို စုစည္း တင္ဆက္ေပးသြားခ်င္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့လို စာဖတ္ဝါသနာပါသူေတြနဲ႔ ဖတ္ရသမွ် စာေလးေတြထဲက ေကာင္းရာႏုိးႏိုးေလးေတြကို တဆင့္ေဝမွ်ေပးသြားခ်င္လို႔ပါ။ ဒီေန႔ ဒီ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္ ကေနမွ “ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို ေရႊ႕သူမ်ား” ဆိုတဲ႔ တစ္မ်က္ႏွာဝတၳဳတိုေလးကို ေဝမွ်ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီ တစ္မ်က္ႏွာဝတၳဳေလးကို တိုတိုနဲ႔ ေပးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို စာဖတ္သူရင္ထဲေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးႏိုင္တဲ႔ စာေရးဆရာကေတာ့ ေအးထြန္း (ေမာက္မယ္) ပါ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ အတြက္ ထုတ္ေဝတဲ႔ မေဟသီ မဂၢဇင္းမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရတာျဖစ္ၿပီး မိဘေက်းဇူးသိတတ္ေစလိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွမွန္းေတာ့ ေခါင္းစဥ္ ၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိသာပါတယ္။ စာေတြ ရွည္ရွည္ဖတ္ရတာထက္ တိုတိုနဲ႔ ထိမိတဲ႔ စာေတြကို ႀကိဳက္တတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ရင္ကိုလာမွန္တဲ႔ ဒီစာတုိေလးကို စာဖတ္ဝါသနာရွင္ ကၽြန္ေတာ့မိတ္ေဆြေတြ ဖတ္ႏိုင္ေအာင္လို႔လည္း ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ (သီဟလုလင္)

ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကို ေရြႊ႕သူမ်ား

ႀကီးေမလွမွာ သားႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သားအႀကီးက အစိုးရ ဝန္ထမ္းလုပ္ရင္း ရွမ္းျပည္နယ္မွာပဲ အေျခခ်ေနတယ္။ သားအငယ္က ရြာမွာပဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႀကီးေမလွနဲ႔ အတူေနတယ္။ မုဆိုးမႀကီး ျဖစ္တဲ႔ ႀကီးေမလွဟာ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ေလာက္က သားအႀကီးမိသားစုနဲ႔ အတူလိုက္ေနဖူးတယ္။ ေခၽြးမက တိုင္းရင္းသူဆိုေတာ့ မေျပာတတ္၊ မဆိုတတ္၊ မေပါင္းတတ္တာနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲေနၿပီး ရြာကို ျပန္လာခဲ႔တာ။

ရြာမွက်ေတာ့လည္း တစ္မ်ဳိး၊ သားအငယ္ရဲ႕ မိန္းမကို ႀကီးေမလွက ၾကည့္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္အိမ္တည္းသာ အတူေနတယ္ ေယာကၡမနဲ႔ ေခၽြးမ အေျပာအဆို၊ အေပါက္အလမ္း၊ မတည့္ၾကဘူး။ ႀကီးေမလွကလည္း နံနက္လင္းတာနဲ႔ ေခၽြးမခ်က္ထားတဲ႔ ထမင္းဟင္းကို ခ်ဳိင့္ထဲခူးခပ္ထည့္ၿပီး ရြာအေနာက္ပိုင္းက (ႀကီးေမလွတို႔ မိဘပိုင္ အိမ္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔) ညီမအငယ္ဆံုးအိမ္ကို သြားလည္ေနလိုက္တာပဲ။ အဲဒီအိမ္မွာ ေရေႏြးထိုင္ေသာက္လိုက္၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထုိင္ၿပီး စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္၊ ထမင္း ထစားလိုက္၊ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္နဲ႔ ညေနေစာင္းမွပဲ အိမ္ကို ျပန္လာေတာ့တယ္။ သားအငယ္ကလည္း မိန္းမနဲ႔ အေမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကိုသိတယ္။ မိန္းမကိုလည္း မေျပာခ်င္၊ အေမ႔ကိုလည္း မေျပာရက္ေတာ့ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အရက္ကိုပဲ ဖိေသာက္ေနေတာ့တာပဲ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ႀကီးေမလွကို ေကၽြးထားရတဲ႔ကိစၥကိုပဲ မိန္းမက ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာေနေတာ့ သားအငယ္လည္း စိတ္ညစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ တစ္ေန႔ အစ္ကိုႀကီးဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။

“အစ္ကိုေရ... အေမ႔ကို ၾကည့္ရတာ ဒီမွာ မေပ်ာ္ဘူးထင္တယ္။ မင္းဆို႔ဆီမွာ သြားေနခ်င္တဲ႔ပံုပဲ။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ရိွေအာင္ အေမ႔ကို မင္းတို႔ဆီမွာ ခဏေခၚထားၾကည့္ပါလား။ သူေပ်ာ္ရင္လည္း တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ ေနပါေစေပါ႔။ မေပ်ာ္ေတာ့လည္း ႏွစ္လ၊ သံုးလ ရိွရင္ ကၽြန္ေတာ္လာေခၚမယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ရာသီဥတု အရမ္းပူတယ္။ အေမ႔က်န္းမာေရးအတြက္ မေကာင္းဘူး။ ရွမ္းျပည္နယ္ဆိုေတာ့ အေမလည္း ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေကာင္းတာေပါ႔။”

သားအငယ္က အဲလိုေျပာေတာ့ သားအႀကီးက တဟဲဟဲ ရယ္ရင္း ျပန္ေျပာတယ္။

“အေမေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါက ေခၚထားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မင္းအစ္မက တိုင္းရင္းသူဆိုေတာ့ အေမနဲ႔ အေစးမကပ္ဘူးကြ။ အေမ႔ကို ေသခ်ာေမးၾကည့္ပါဦး။ ၿပီးေတာ့ ဒီမွာက ရာသီဥတု တအားေအးတယ္။ အေမေနႏိုင္ပါ႔မလားဘဲ။ အဲဒါလည္း ထည့္တြက္ဦး။ ငါကေတာ့ အေမလာေနမယ္ဆို အခ်ိန္မေရြးေခၚ ပါတယ္။ ရာသီဥတု ေအးတာကို စိုးရိမ္ေနလို႔ မေခၚေသးတာ။” တဲ႔။

သားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဖုန္းဆက္ၿပီး ႀကီးေမလွကို ဟိုပို႔ ဒီပို႔ ပို႔ေနၾကတယ္။ ႀကီးေမလွကေတာ့ အဲဒါေတြကို ဘာမွမသိဘဲ သူ႔မိဘပိုင္ ညီမအငယ္ဆံုးရဲ႕ အိမ္မွာ စကားလက္ဆံုက်ရင္း တဟားဟားနဲ႔ ရယ္လို႔ေမာလို႔။.

* * *

ေအးထြန္း (ေမာက္မယ္)