(စကားခ်ီး - ဒီကဗ်ာေလးကို မထင္မွတ္ဘဲ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ညီငယ္ တစ္ေယာက္က သူ႔အတြက္ ကဗ်ာေလး ေရးေပးဖို႔ ေျပာလာခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရးေပးပါ႔မယ္လို႔ ကတိျပဳခဲ႔ၿပီး၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွာ ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက ေပၚမလာခဲ႔ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေရးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုက ေခါင္းထဲ ျဖတ္ခနဲ ဝင္လာခဲ႔တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူရဲ႕ အေျခအေနေလးတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ တံတိုင္းႀကီးတစ္ခုက ျခားေနတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သိေနၾကတယ္။ သူ႔အတြက္လည္း အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးကို ေက်ာ္လႊားၿပီး ဒီတံတိုင္းကို ေက်ာ္လႊားရမွာျဖစ္သလို၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီတံတိုင္းကို ၿဖိဳဖ်က္ဖို႔ သိပ္ခက္ပါတယ္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို နားလည္မႈနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျဖတ္သန္းေနခဲ႔ၾကတယ္။
ဒီလို နားလည္မႈနဲ႔ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးၿပီး လူခ်င္းေဝးကြာေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားတည္း ပိုၿပီးေဝးကြာသြားေအာင္ ကၽြန္ေတာ့အလုပ္က ကၽြန္ေတာ့ကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားခဏပို႔ထားလိုက္တယ္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္မရတာ ၾကာေနၿပီ။ မထင္မွတ္ဘဲ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သူက ေခ်ာင္းသာမွာ ကၽြန္ေတာ္က Cambodia မွာ။ ေနာက္တစ္ခါ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ျပတ္သြားျပန္တယ္။ တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာ သူ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပန္လာခါနီးအခ်ိန္မွာ ဖုန္းတစ္ခါထပ္ရတယ္။ အဲဒီေန႔က ႏွစ္ေယာက္သား စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာၾကဖို႔ ရိွေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္က ဖုန္းကတ္ အပို မဝယ္ထားမိလိုက္ဘူး။ ဒီမွာတင္ သိပ္ၾကာၾကာ မေျပာလိုက္ရဘဲ ဖုန္းက်သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေပၚလာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ထဲက ပဋိပကၡေလးေတြနဲ႔ ပေဟဠိေလးေတြ၊ ေနာက္ ေမွ်ာ္လင့္ရျခင္းေတြဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေမြးဖြားလာေစပါတယ္။ အဲဒါက ဒီကဗ်ာေလးပါပဲ။)
ဘဝဟာ ကိုယ္လုိသလုိ ေရြ႕လ်ားလုိ႔ မရတဲ႔ ဘုရားလက္ထဲက နယ္ရုပ္ေလး.............
ႏွလံုးသားကေတာ႔ ဦးေႏွာက္ေစခိုင္းသမွ်ကို မလုိက္ႏိုင္တဲ႔ ထိရွလြယ္သူေလး............
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းတုိင္းမွာ အက်ိဳးဆက္ဆိုတာရွိတယ္။
ေမွ်ာ္လင့္တဲ႔သူတိုင္းမွာလည္း ဝမ္းေျမာက္စရာ သတင္းရွိတယ္။
အခ်စ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနသူအတြက္က ေစာင့္မွ်ာ္ေနရတဲ႔ မီးဝါတစ္ခုကို မလိုခ်င္ဆံုးပါ။
တစ္ခါတေလ ခ်စ္ခ်င္တယ္၊ တစ္ခါတေလ ရူးခ်င္တယ္၊ တစ္ခါတေလေမွ်ာ္လင့္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတေလလည္း တည္ၿငိမ္ခ်င္တယ္၊ တစ္ခါတေလ ၾကည္ႏူးခြင့္ေတြ ရခ်င္တယ္။
တစ္ခါတေလေတာ႔လည္း တစ္ေယာက္တည္း တိတ္္တိတ္ေလး လြမ္းဆြတ္ေနလိုက္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတေလ ေမ႔ခ်င္တယ္၊ တစ္ခါတေလ ေတာင့္တတယ္။ တစ္ခါတေလ နီးခ်င္တယ္။ တစ္ခါတေလလည္း ေက်နပ္ေနတယ္။ တစ္ခါတေလ ရင္ခြင္ထဲမွာေထြးေပြ႔ပိုက္လို႔ အားေပးႏွစ္သိမ္႔ခ်င္မိတယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အသည္းယားလြန္းလို႔ လႈပ္ကိုင္ေပါက္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီလို...
အခ်စ္ဆိုတာ ႏွလံုးသားမွာ ဝင္လာရင္ လူမွာလည္း တစ္ခါတေလေတြ မ်ားလာတာပါပဲ။
တစ္ခါတေလဆိုတာေတြကို ၿငီးေငြ႔ေပမယ္႔ တစ္ခါတေလဆိုတာကလည္း မရွိ ပ်င္းစရာ.....
ေမွ်ာ္လင့္ရျခင္းနဲ႔ အသားက်ေနတယ္ဆိုေပမယ္႔လည္း....
မလိုခ်င္တဲ႔ ဒီမီးဝါကို ဆက္ေစာင့္ရဦးမယ္။
တစ္ခ်ိန္မွာျမင္ရဦးမည့္ မီးစိမ္းေလးအတြက္ေပါ႔။
အဲဒီ တစ္ခါတေလေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ေလ.............
သီဟလုလင္
Posts
2 comments:
ေကာင္းပါတယ္ က်မခံစားမိတယ္
ခံစားနားလည္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Post a Comment